Ωδύσια

Με αφορμή τον ντόρο για την Οδύσεια του Καζαντζάκη που χάρισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε Κινέζο αξιωματούχο στα εγκαίνια του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο ξένων γλωσσών του Πεκίνου, θέλω να πω πως επιμένουμε να μας δείχνουν το φεγγάρι και να κοιτάμε το δάχτυλο.
Το θέμα δεν είναι αν η Οδύσεια του Καζαντζάκη γράφεται με ένα ή με δυο «σ» λες και ο Τσίπρας τυπώνει βιβλία- αλλά αν έχεις διαβάσει τον Καζαντζάκη.

Έχω διαβάσει τον Καζαντζάκη όλα τα βιβλία του, τα ποιήματά του, τα θεατρικά του και την αλληλογραφία του και η Οδύσεια ήταν το βιβλίο του που δεν έβλεπα την ώρα να το τελειώσω· δεν το μπορούσα με τίποτα.

Μάλιστα, την Οδύσεια είχα δυσκολευτεί να την βρω, γιατί, για πολλά χρόνια, δεν υπήρχε στα βιβλιοπωλεία· ευτυχώς που ο Καζαντζάκης δεν ζούσε να δει το έργο που θεωρούσε ως το κορυφαίο του να μην υπάρχει τυπωμένο, γιατί θα απογοητευόταν. Οπότε, την δανείστηκα.

Μπορεί ο Καζαντζάκης να θεωρούσε την Οδύσεια το σπουδαιότερο έργο του αλλά, για μένα, το σπουδαιότερο βιβλίο του ήταν ο Καπετάν Μιχάλης.

Η Οδύσεια δεν μου έκατσε καλά. Δεν λέω ότι φταίει η Οδύσεια ή ο Καζαντζάκης, μάλλον φταίω εγώ.

Ας έρθουμε τώρα στους γραμματικούς κανόνες και στην ορθογραφία.

Αν πάρει κάποιος ένα κείμενο του Νίκου Καζαντζάκη -και άλλων συγγραφέων της εποχής του- και το βάλει στο Word, θα διαπιστώσει πως είναι γεμάτο «λάθη»· και δεν εννοώ μόνο τις ντοπιολαλιές που χρησιμοποιεί κάργα ο Καζαντζάκης.

Τι σημαίνει αυτό; Μήπως ο κορυφαίος -μάλλον- συγγραφέας στην Ιστορία του ελληνικού κράτους δεν ήξερε να γράφει ελληνικά επειδή έγραψε «Οδύσεια» με ένα «σ»;

Όχι, ο Καζαντζάκης ήξερε άψογα ελληνικά. Ο Καζαντζάκης ήταν -μεταξύ άλλων-
και μεταφραστής των πλατωνικών διαλόγων.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν πολλοί Έλληνες είναι πως οι γραμματικοί κανόνες φτιάχνονται από τους ανθρώπους.

Και οι άνθρωποι αλλάζουν τους κανόνες.

Τα αρχαία ελληνικά, όπως ίσως γνωρίζετε, δεν είχαν τόνους και πνεύματα.

Οι τόνοι και τα πνεύματα μπήκαν αργότερα για καλό σκοπό: για να μπορούν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα -και πέρα από τα όρια της τότε Ελλάδας- να αντιληφθούν την αρχαία ελληνική γλώσσα και να προφέρουν τις λέξεις με σωστό τρόπο.

Μετά από αιώνες «παιχνιδιών» με τους τόνους και τα πνεύματα, κάποιοι αποφάσισαν την δεκαετία του ’80 -χωρίς ιδιαίτερη δημόσια συζήτηση για το θέμα- πως στο εξής θα υπάρχει μονοτονικό.

Μην επιμένετε στους κανόνες.

Σπάστε τους κανόνες.

Ο Μέντης Μποσταντζόγλου έγραψε επίτηδες ανορθόγραφα κείμενα για να σατιρίσει την καθαρεύουσα και την ημιμάθεια των Ελλήνων.

Και το έκανε υπέροχα.

Μην ξεχνάτε πως ο κανόνας κάποτε ήταν οι άνθρωποι να μένουν στις σπηλιές.

Κάποιος έσπασε τον κανόνα και βγήκε από την σπηλιά.

Και, εκτός από άπλυτος, θα ήταν και ανορθόγραφος.

Τη ντρωπί!!!


pitsirikos