Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο...
Εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες...
Η καταφρόνια σου ήταν ένας Θεός...
Τα δικά μου παράπονα στιγμές και περιστέρια αλυσοδεμένα...
Νύχτα κάτω από τους δυο...
Κρύσταλλο οδύνης, έκλαιγες εσύ από βάθη απόμακρα...
Ο πόνος μου ήταν ένας σωρός από αγωνίες...
Πάνω στην αδύναμη καρδιά σου από άμμο...
Η αυγή μας έσμιξε πάνω στο κρεβάτι...
Τα στόματα βαλμένα πάνω στο παγωμένο σιντριβάνι...
Του αίματος τ' αστείρευτου που χύνεται...
Κι ο ήλιος μπήκε απo το κλειστό μπαλκόνι...
Και το κοράλλι της ζωής άπλωσε το κλαδί του...
Πάνω στην καρδιά μου τη σαβανωμένη...
Federico García Lorca
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.