Πριν από 2.500 χρόνια τα ταμεία της αρχαίας Αθήνας ήταν γεμάτα, χωρίς τη βοήθεια των οικονομολόγων του Χάρβαρντ. Η οικονομική κρίση ήταν άγνωστη λέξη και το πλεόνασμα έφτανε σε τέτοιο ύψος που αν το είχε σήμερα ο υπουργός οικονομικών θα έκλαιγε από χαρά.
Και τότε όμως, χωρίς την πίεση των ευρωπαίων εταίρων, έμπαιναν φόροι με διάφορες ονομασίες, τακτικοί και έκτακτοι, άμεσοι και έμμεσοι, για δημόσια έργα, για στρατιωτικό εξοπλισμό, κ.λπ. Ουδείς διέφευγε. Πλήρωναν οι έχοντες και κατέχοντες, πλήρωναν όμως και οι μέτοικοι και όσοι προκαλούσαν ζημιές στον κρατικό κορβανά, χωρίς πολλά-πολλά, έχαναν το βιός τους και/ή εξορίζονταν.
Μια έρευνα 133 σελίδων με αποκαλυπτικά στοιχεία για το κόστος των φορολογικών παραδείσων αναδεικνύεται μέσα από το βιβλίο «Ο κρυμμένος πλούτος των εθνών» του Γκάμπριελ Ζούκμαν, καθηγητή στο London School of Economics. Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με την έρευνα του καθηγητή: Οι ελληνικές καταθέσεις στην Ελβετία φτάνουν τα 60 δισ. ευρώ, δηλαδή περισσότερο από 30% του σημερινού Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Το ποσοστό αυτό είναι τεράστιο σε σύγκριση με χώρες όπως η Γερμανία ή η Γαλλία, των οποίων οι καταθέσεις στην Ελβετία δεν ξεπερνούν το 6% και το 9% του ΑΕΠ, αντίστοιχα. Με άλλα λόγια, η χώρα μας αναδεικνύεται σε παγκόσμια πρωταθλήτρια της offshore φοροδιαφυγής.
Πρόσφατα, δημοσιοποιήθηκε ο νέος πόλος έλξης ελληνικών επενδύσεων που βρίσκεται στην περιοχή του Ιράκ, στην πόλη Ερμπίλ. Η Ερμπίλ χρονολογείτε από το 6000 π.Χ. και είναι μια από τις πόλεις με την πιο μακροχρόνια συνεχή κατοίκηση. Η πόλη υπολογίζεται ότι το 2009 είχε περίπου 1.300.000 κατοίκους και είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη στο Ιράκ μετά τη Βαγδάτη, τη Βασόρα και τη Μοσούλη. Βρίσκεται στο βόρειο Ιράκ, περίπου 75 χιλιόμετρα ανατολικά της Μοσούλης.
Οι Έλληνες επιχειρηματίες δράττονται των ευκαιριών που υπάρχουν στην περιοχή αναλαμβάνοντας έργα πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Κατασκευές, ενέργεια, μεταποίηση, υγεία και μεταφορές είναι μερικοί από τους κλάδους που έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον αρκετών από αυτούς που βρίσκουν χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές ή ακόμη και φοροαπαλλαγές και ένα πιο ώριμο, σε σύγκριση με το παρελθόν, επενδυτικό περιβάλλον. Η Ερμπίλ (Εrbil/Arbil) μοιάζει τον τελευταίο καιρό να βρίσκεται στο μυαλό όλων των Ελλήνων επιχειρηματιών, που βλέπουν τις προοπτικές για υπερκερδοφόρες business. Επίσης, υπολογίζεται ότι η πόλη «κάθεται» πάνω σε 45 δισ. βαρέλια αργού πετρελαίου.
Πρόσφατα, εκπρόσωποι της επιχειρηματικής κοινότητας των παραγωγικών φορέων της Βόρειας Ελλάδας βρέθηκαν στην εν λόγο περιοχή προκειμένου να στήσουν γέφυρες επιχειρηματικών συνεργασιών και να αναζητήσουν επενδυτικές ευκαιρίες. Τι μαγικό όμως έχει το Ερμπίλ που δεν έχει το Ελλαδικό κράτος; Η απάντηση εύκολη. Πρώτον, υπάρχουν ελάχιστες ξένες τράπεζες με υποκαταστήματα τα οποία λειτουργούν σαν κανονικά υποκαταστήματα των κεντρικών τους. Δηλαδή μπορείς να πας στην Credit Libanais του Ερμπίλ και να καταθέσεις χρήματα σε λογαριασμό στην Βυρηττό, δηλαδή δεν υπάρχει ενιαίο τραπεζικό σύστημα όλα βρίσκονται μετρητά. Δεύτερον, δεν υπάρχει εφορία.
Τα πάντα είναι αφορολόγητα. Ούτε ΦΠΑ, ούτε φόρος εισοδήματος, ούτε κανένας άλλος. Αναρωτιέται κάποιος από πού έχει έσοδα το «κράτος»; Μα, κυρίως από την κεντρική κυβέρνηση, που αποδίδει το 17% των εσόδων πετρελαίου από την συνολική είσπραξη του Ιράκ. Τρίτον, τα «ελαστικά» τελωνεία. Δεν υπάρχουν δασμολογικές κλάσεις, ειδικοί δασμοί κλπ. Ένα κοντέινερ 20΄ πληρώνει 1000 δολλάρια, ένα 40΄ 2000. Τόσο απλά. Τούβλα να έχει μέσα, αξονικούς τομογράφους να έχει το ίδιο θα πληρώσει.
Στο δεύτερο μνημόνιο που υπογράφηκε, καθορίζεται σαφές το πλαίσιο της ενίσχυσης της εξωστρέφειας και της δημιουργίας γέφυρας επικοινωνίας, ανταλλαγής τεχνογνωσίας, εμπειριών και στήριξης των κουρδικών και ελληνικών επιχειρήσεων. Το Ερμπίλ, εξελίσσεται στη νέα πόλη ουρανοξυστών τού χάρτη. Μάλιστα, το υψηλότερο κτίριο που κατασκευάζεται αυτή την περίοδο είναι ο πύργος Naza, με 66 ορόφους (275 μ.), προϋπολογισμού 120 εκατομμυρίων δολλαρίων.
Αντιθέτως, λίγα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Αυτόνομου Κουρδιστάν, το Ερμπίλ, οι πόλεις βρίσκονται σε πεδίο της μάχης. Οι κουρδικές δυνάμεις στην περιοχή αντιστέκονται απέναντι στους Τζιχαντιστές Ισλαμιστές, οι οποίοι θεωρούν την συγκεκριμένη περιοχή εξ ίσου σημαντική, ώστε να έχουν υπό τον έλεγχό τους σχεδόν όλες τις κουρδικές περιοχές της Συρίας.
Όπως εύκολα διαπιστώνει κάποιος υπάρχει μια πραγματικότητα με δυο όψεις. Μέσα από την λεγομένη οικονομική κρίση κάποιοι συνεχίζουν να αυξάνουν τα κέρδη τους. Ούτε ο πόλεμος δεν είναι δυνατό να σταματήσει τις κερδοσκοπικές εξελίξεις . Ο κατακερματισμός του ανθρώπινου είδους είτε μέσο του συνεχούς πολέμου είτε μέσω της οικονομικής αφαίμαξης έχει κοινό παρονομαστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)