Άρωμα γυναίκας..

Πολλή ''ανδρισμός'' έχει πέσει στην πολιτική ζωή.
     Πολλή αντρίλα.
     Γι αυτό μάλλον δεν πάμε καλά.

     Και πολλοί πυρσοί, δάδες αναμμένες και σβηστές,
     ..δαφνόφυλλα, γροθιές υψωμένες, ήλιοι σαν γαϊδουράγκαθα,
     ..ρυάκια με σκ@τά, ροζ ελπίδες και σκουπιδοφάγοι γλάροι.
'Ξύλινος'' λόγος, αντρειέματα και τσαμπουκάδες: ''θα σας @@μήσουμε!'',  ''όχι εμείς θα σας πηδήσουμε!'',
     ..κι άλλα τέτοια βαρβάτα και  ''τσ' αντρικής σχολής'' που λέει κι αυτός Που Γέρνει (λες να τον..;).

     Λείπει απ' την πολιτική μας σκηνή το άρωμα γυναίκας.
     Όχι της ντεμέκ γυναίκας που μιμείται τον άντρα.
     Αλλά της γυναίκας-γυναίκας, που είναι μάνα, αδελφή και ερωμένη μαζί,
     ..εκείνο το άρωμα το ''μαμαδίσιο'', που σε μαλώνει και ξέρεις πως είναι για το καλό σου,
     ..που σε στριμώχνει στην γωνία με αυστηρότητα και γλύκα μαζί,
     ..που θες να φύγεις μακριά της, να απαλλαγείς, κι όλο ξαναγυρνάς σαν κουνούπι στην λάμπα, αφού σε έλκει η αυστηρή της αγάπη.

     Τους τελευταίους αιώνες η πατριαρχία μάς οδήγησε στο χείλος του γκρεμού, και κοντά πάλι στις σπηλιές και στα δέντρα.
     Καιρός ν' ανακαλύψουμε πάλι τις χαρές και τα πλεονεκτήματα των αρχαίων μητριαρχικών κοινωνιών.
     Και γιατί όχι και στην πολιτική. Καιρός να το δοκιμάσουμε.

     Θα έχει πιό ανθρώπινο πρόσωπο, σίγουρα πιό επιεικές και πιό σοβαρό,
     ..και ανεπιφύλαχτα πιό αποφασισμένο να προστατέψει την κοινωνία, την ομάδα, το σύνολο.
     Κι ακόμα, πιό πολιτισμένο, λιγότερο ''μπρούτο'' και αγροίκο,
     ..με περισσότερη χάρη και αγάπη για τις χαρές της ζωής.

     Μας λείπει το ''μαμαδίσιο'' πρόσταγμα, η ''μαμαδίσια'' εξουσία.
     Η  ''μαμαδίσια'' αγάπη και ασφάλεια.
     Ας την ξαναβρούμε.
     Κάπου εδώ θα είναι!..

Ουδέν Σχόλιον

( ο Μαντατοφόρος)