Οι αδιαφανείς μηχανισμοί της απάτης και του ψεύδους

Γιατί, παρά την ανεπτυγμένη νοημοσύνη και τις μοναδικές γλωσσικές του ικανότητες, το ανθρώπινο είδος είναι ο πρωταθλητής στην αυτοεξαπάτηση;
Τόσο στις διαπροσωπικές σχέσεις (οικογενειακές, ερωτικές ή φιλικές) όσο και στις διεθνείς σχέσεις ή στις πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ των λαών, οι άνθρωποι επιδεικνύουν μια εντυπωσιακή ικανότητα να αυτοεξαπατώνται και να εξαπατούν τους άλλους.


Οπως είδαμε στα τελευταία μας άρθρα, η καθολική ανάγκη των θηρευτών να εξαπατούν τα θηράματά τους σε συνδυασμό με τη ζωτική ανάγκη των θηραμάτων να ανιχνεύουν εγκαίρως την εξαπάτηση, οδήγησαν σταδιακά στην ανάδυση της πιο τέλειας εξαπατητικής μηχανής, του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Κλείνοντας αυτό το αφιέρωμα στη βιολογική εξαπάτηση, θα εστιάσουμε σήμερα στην τυπικά ανθρώπινη αυτοεξαπάτηση και στους βιοψυχολογικούς μηχανισμούς, που όχι απλώς επιτρέπουν αλλά επιβάλλουν την παρουσία της στη ζωή όλων μας.

Ισως το να εξαπατούμε ή να λέμε ψέματα μας δημιουργεί κάποιο άγχος μήπως αποκαλυφθεί η απάτη, εντούτοις, όπως προκύπτει από την προσωπική μας εμπειρία όσο και από πλήθος ερευνών, τα άμεσα αντισταθμιστικά οφέλη από την εξαπάτηση είναι πολύ περισσότερα.H καθολική παρουσία της εξαπάτησης δεν αφορά αποκλειστικά εμάς τους ανθρώπους αλλά κάθε ζωικό είδος.

Πράγματι, όπως είδαμε, η εξαπάτηση και το ψεύδος αποτελούν δύο μη συνειδητές αλλά πανταχού παρούσες συμπεριφορές στον έμβιο κόσμο, οι οποίες, προφανώς, επιλέχθηκαν από τη φυσική επιλογή επειδή αποφέρουν σαφή πλεονεκτήματα στους ψεύτες.

Κάτι που έχει επιβεβαιωθεί επαρκώς από όλες τις επιτόπιες έρευνες των εξαπατητικών σωματικών χαρακτηριστικών ή συμπεριφορών που «επινοούν» οι ζωντανοί οργανισμοί για να επιβιώνουν και να αναπαράγονται.

Μελετώντας, μάλιστα, αυτές τις δόλιες αλλά απολύτως φυσικές εξαπατητικές συμπεριφορές, οι ειδικοί κατέληξαν στον καθολικό «κανόνα της συνεξέλιξης»: ο θηρευτής και το θήραμα, ο απατεώνας και ο απατώμενος, ο θύτης και το θύμα εγκλωβίζονται σε ένα κοινό συνεξελικτικό παιχνίδι το οποίο ανανεώνεται διαρκώς από τις αμοιβαίες προσαρμογές των δύο παικτών.

Ειδικότερα για το ανθρώπινο είδος «η εξαπάτηση και η αυτοεξαπάτηση αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος», υποστηρίζει ο Ρόμπερτ Τρίβερς στο βιβλίο του «Η μωρία των ανοήτων» (κυκλοφορεί από εκδ. Κάτοπτρο).

Ποιο είναι, όμως, το βιολογικό υπόστρωμα των εξαπατητικών συμπεριφορών μας και ποια τα «πλεονεκτήματα» και το «κόστος» της ανθρώπινης αυτοεξαπάτησης;

Συνεχεια
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2016/11/blog-post_190.html