H ιστορία του Κεφίρ.

Οι σπόροι του κεφίρ προέρχονται από τα βόρεια βουνά του Καυκάσου, ενώ η ονομασία του είναι τουρκικής προελεύσεως. Υπάρχει ένα μύθος στα μέρη από οπού και προέρχεται το κεφίρ, ότι δηλαδή ο Μωάμεθ έδωσε κόκκους κεφίρ στους Ορθόδοξους χριστιανούς και τους έμαθε πώς να φτιάχνουν το κεφίρ.
Οι σπόροι κεφίρ θεωρούνταν ως μέρος του πλούτου της οικογένειας και της φυλής του Μωάμεθ. Έτσι, εδώ και αιώνες οι άνθρωποι του βορείου Καυκάσου τιμούσαν το κεφίρ και δεν μοιράζονταν τους μυστικούς τους σπόρους με άλλους λαούς που ερχόντουσαν σε επαφή. Άλλοι λαοί κατά καιρούς είχαν ακούσει παράξενες ιστορίες αυτού του ασυνήθιστου ροφήματος που λεγόταν πως έχει "μαγικές" ιδιότητες. Ο Μάρκο Πόλο (Βενετός έμπορος και εξερευνητής) αναφέρεται στο κεφίρ την περίοδο που ταξίδευε στην Ανατολή.

Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου το κεφίρ ξεχάστηκε για αιώνες, μέχρι που ξανά επανήλθε στο προσκήνιο, λόγο της είδησης ότι συμβάλει στη θεραπεία της φυματίωσης, στις εντερικές και στομαχικές διαταραχές. Οι Ρώσοι γιατροί πίστευαν ότι το κεφίρ είναι ευεργετικό για την υγεία και οι πρώτες επιστημονικές μελέτες για το κεφίρ δημοσιεύθηκαν στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα.

Συγκεκριμένα, η πρώτη δημοσίευση για το ρόφημα κεφίρ έγινε από τον Ρώσο γιατρό G. Dzhogin το 1867 και στη συνέχεια ακολούθησαν δεκάδες ακόμα. Στην Ευρώπη το κεφίρ εισήχθη το 1860, ενώ η βαυαρική βιομηχανία το 1936 χρησιμοποιούσε ήδη τους κόκκους κεφίρ για ζύμωση σε ορό γάλακτος. Η μέση ετήσια κατανάλωση κεφίρ στη Πρώην Σοβιετική Ένωση είχε εκτιμηθεί περίπου στα 4,5 κιλά κεφίρ ανά άτομο ετησίως στις αρχές της δεκαετίας του 1980.