Ζάκυνθος: Η απίστευτη ιστορία με τη δήθεν επένδυση του Κατάρ

Είναι μια άλλη μεγάλη επένδυση που έμεινε στα χαρτιά λόγω της γνωστής αβελτηρίας του ελληνικού δημοσίου ή μια καραμπινάτη «φούσκα» που, ευτυχώς, διερευνά η Δικαιοσύνη; Προκαλεί πλήγμα στη διεθνή εικόνα της χώρας ως επενδυτικού προορισμού ή εξαιτίας των απίστευτων αποφάσεων που έλαβε η διοίκηση σε χρόνο ρεκόρ δημιουργεί αρνητικά αντανακλαστικά στην τοπική κοινωνία;

Είναι επένδυση του πρώην Εμίρη του Κατάρ ή κάποιων Αράβων, από το Λίβανο και τη Συρία, που διαθέτουν μεταξύ άλλων εστιατόρια και μπαρ στην Αθήνα;

Γιατί ξαφνικά εξαφανίστηκαν από το διοικητικό συμβούλιο της αγοράστριας εταιρείας κάποια μέλη που εμφανίζονταν, μάλιστα, ως ιδιοκτήτες του 95%; Γιατί δε δήλωναν από την αρχή οι επενδυτές της Ζακύνθου πως εκπροσωπούν «θυγατρική της Al Rayan», κρατικής επενδυτικής εταιρείας του Κατάρ;

Γιατί μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία επίσημη ανακοίνωση που να συνδέει τους επενδυτές της Ζακύνθου (και νωρίτερα της νήσου Οξυάς) με το κράτος του Κατάρ; Από ένορκες καταθέσεις εμπλεκομένων (που έχει στη διάθεσή του το Euro2day.gr) μαθαίνουμε πως ο (πρώην) εμίρης του Κατάρ «είχε δείξει ενδιαφέρον» να συμμετάσχει στις επενδύσεις και πως, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, δεν είχε επενδύσει ο ίδιος στην Οξυά!

Η υπόθεση

Η υπόθεση με την αγορά αμφισβητούμενης έκτασης 14.500 στρεμμάτων στη Ζάκυνθο από εταιρεία που φέρεται να ανήκει στο εμιράτο του Κατάρ απασχολεί εδώ και χρόνια την επικαιρότητα. Μάλιστα, εμφανίζεται μονίμως ως δήθεν πλήγμα για την επενδυτική εικόνα της χώρας την ίδια στιγμή που ο οικονομικός εισαγγελέας Γαλληνός Μπρης, με πόρισμα 27 σελίδων, έχει ασκήσει ποινικές διώξεις για βαρύτατα αδικήματα σε δέκα πρόσωπα που ενεπλάκησαν στη συναλλαγή.
 
Πρόκειται για δημοσίους λειτουργούς, αλλά και εκπρόσωπο των αγοραστών.
Πρόσωπα που παρακολουθούν την εμφανιζόμενη ως επένδυση του πρώην Εμίρη του Κατάρ υποστηρίζουν πως «πίσω από το θόρυβο υπάρχουν δύο ενορχηστρωτές με ισχυρή πολιτική δύναμη, ο ένας εκ των οποίων εξακολουθεί να έχει πολιτική θέση και υπήρξε οικονομικός σύμβουλος των Αράβων». Το επόμενο επεισόδιο θα παιχθεί στα δικαστήρια καθώς στις 1/2/2017 δικάζεται η αγωγή για ακύρωση του συμβολαίου μεταβίβασης.

Οσοι ασχολήθηκαν με την ιστορία των 14.500 στρεμμάτων υπενθυμίζουν πως ουδέποτε υπήρξε σε ολόκληρα τα Επτάνησα ιδιοκτήτης που να έχει στην κατοχή του τέτοια έκταση. Όπως λένε, οι πιο επιφανείς του Libro d’ Oro δεν είχαν ποτέ πάνω από 1.500 στρέμματα, όπως π.χ. ο κόντες Κομούτος.

Από τους Ενετούς στον Ελευθέριο Βενιζέλο

Ολα ξεκινούν το 1783 όταν οι Ενετοί έβγαλαν σε δημοπρασία την τιμητική ιδιότητα του Προστάτη και Επιμελητή της Μονής της Αναφωνήτριας, ένας εκ των εμφανισθέντων ονόματι Φλαμπουριάρης είχε δώσει την καλύτερη προσφορά, δηλαδή το υψηλότερο ετήσιο αντάλλαγμα. Όμως η δημοπρασία δεν αφορούσε την πώληση των εκτάσεων. Ο Ενετός Προβλεπτής εκείνης της περιόδου ζητούσε μέσω της δημοπρασίας κάποιον στον οποίο θα παραχωρούσε «την προστασία της Μονής Αναφωνήτριας, την φροντίδα των μοναχών και την επιμέλεια των κτημάτων». Πουθενά δεν γίνονταν λόγος για μεταβίβαση της κυριότητας της μονής, κάτι άλλωστε που απαγορευόταν από το Νόμο.

Ο Φλαμπουριάρης έχοντας δώσει την καλύτερη προσφορά, πήρε τον τίτλο, αλλά το έγγραφο της παραχώρησης έλεγε πως ανά πάσα στιγμή η εντολή αυτή μπορούσε να ανακληθεί. Αυτονόητο είναι πως κανένα έγγραφο εκείνης της εποχής δεν αναφέρεται σε μεταβίβαση της κυριότητας ή σε δωρεά της ίδιας της Μονής. Επισημαίνεται πως αντίστοιχες υπηρεσίες είχαν προσφέρει μετά τον 15ο αιώνα οι πολλές οικογένειες επωνύμων Ζακυνθινών μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Σιγούρου μέλος της οποίας ήταν και ο μετέπειτα Αγιος Διονύσιος Ζακύνθου, οι οποίες και διατηρούσαν τον ίδιο τιμητικό τίτλο με του Φλαμπουριάρη.

Όταν το 1798 διαλύθηκε η Ενετική Δημοκρατία με τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο πήγαν στη Ζάκυνθο οι Γάλλοι του Ναπολέοντα, ακολούθησαν οι Ρώσοι, μετά ξανά οι Γάλλοι και τέλος οι Αγγλοι ως «προστάτιδα δύναμη», με την συνθήκη της Βιέννης. Σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο ο Φλαμπουριάρης έρχεται σε συμφωνία με τους κατοίκους της Αναφωνήτριας, μέσω συμβολαιογράφου της εποχής, με βάση την οποία διαθέτει τα αγροτικά κτήματα στους κατοίκους για καλλιέργεια και αναγνωρίζεται γραπτώς ότι τα δάση και η θάλασσα είναι ελεύθερα για όλους.

Έγγραφο του Νομαρχιακού Γεωπόνου Ζακύνθου του 1928, μετά από ανάθεση του Υπουργείου Γεωργίας, επιβεβαιώνει τα παραπάνω καθώς και την ελεύθερη χρήση των δασών. Η έκθεση του Νομογεωπόνου, έγινε μετά από δραματικά επεισόδια μεταξύ των κατοίκων και της οικογένειας Φλαμπουριάρη, κατά τα οποία υπήρχαν και νεκροί! Να σημειωθεί ότι η οικογένεια Φλαμπουριάρη είχε αναλάβει την υποχρέωση να διατηρεί σε καλή κατάσταση την εκκλησία και το νεκροταφείο. Αντ’ αυτού είχε μετατρέψει τους εκκλησιαστικούς χώρους της Μονής Αναφωνητρίας σε βοηθητικούς χώρους των κτηνοτροφικών ασχολιών και στο εκκλησιαστικό νεκροταφείο απαγόρευε την ταφή των κατοίκων.

Η κυβέρνηση Βενιζέλου του 1928 ζητά να απαλλοτριωθούν οι εκτάσεις ώστε να σταματήσουν τα αιματηρά επεισόδια. Η απάντηση των υπηρεσιών ήταν ότι «τα δάση είναι ελεύθερα και δεν χρειάζεται απαλλοτρίωση» και εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαν να καλλιεργηθούν γιατί ήταν βραχώδη. Μάλιστα 10.000 στρέμματα της επίδικης έκτασης είχαν μεταβιβαστεί ως επιχώριος περιουσία στον Δήμο Ελατίων, έναν εκ των έξι καποδιστριακών δήμων και είχαν καταγραφεί στα βιβλία του απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα.

Το 1961 πεθαίνει ο τελευταίος γόνος της οικογένειας Φλαμπουριάρη και αφήνει ως κληρονομιά στη γυναίκα του αορίστως δασική έκταση της περιοχής, δίχως επ’ αυτής να μνημονεύει καμιά πράξη κυριότητας ή νομής. Στην κόρη του Σοφία έδωσε ως κληρονομιά 79 στρέμματα αγροτικής έκτασης, που ήταν και τα μόνα που δήλωνε στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζακύνθου.


Συνέχεια

http://anemosantistasis.blogspot.gr/2017/09/blog-post_854.html