Είναι που κανείς δεν αντιδρά...

"Σφαγή", "χειρουργεία", "εγκλήματα" και "τάφοι". Όχι, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων δεν δραματοποιούν την είδηση κατά το ανάλογο της τηλεόρασης. Δεν μπορούν. Γι’ αυτό τεντώνουν τις λέξεις, το μόνο όπλο που διαθέτουν, τις ξεχειλώνουν ως τις άκρες της αβύσσου, που θα μπορούσες να την πεις και ξεφτίλα.

Λάσπη και ατέλειωτα θρίλερ στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στην προσπάθεια να προσελκύσουν αναγνώστες. Η πραγματικότητα ζυμώνεται μέσα με μια σαθρή μυθοπλασία. Έτσι, οι αναγνώστες όσοι σέβονται τον εαυτό τους και δεν έχουν λόγους να είναι οπαδοί/πελάτες τους γυρίζουν την πλάτη.

Οι πολίτες αποσύρονται, ιδιωτεύουν, κι απομένουν να κάνουν "παιγνίδι" στο δημόσιο χώρο οι οπαδοί, οι χούλιγκανς, οι ποδοσφαιρικοί στρατοί και η πολιτικο-οικονομική-εκδοτική μαφία (πάντα πλην εξαιρέσεων). Γιατί η διαπλοκή πέθανε, αλλά η νέα διαπλοκή, που παραπέμπει στους Αμερικανούς «ληστοβαρώνους» και τραπεζίτες των αρχών του 20ου αιώνα, είναι εδώ και είναι ασύλληπτα πιο επικίνδυνη!

Εν τω μεταξύ οι δημοσιογράφοι χάνουν δικαιώματα χρόνων και κατακτήσεις, χάνουν το ταμείο τους, τον ΕΔΟΕΑΠ. Και δεν είναι που όλα χάνονται, είναι που κανείς δεν αντιδρά.

Λάθος! Όχι κανείς!

Πάντα υπάρχουν οι de l' un, οι εξαιρέσεις. Εδώ είναι τρεις, μπορεί και πέντε γενναίες γυναίκες, εκεί στο πεζοδρόμιο της Ακαδημίας, που σημαίνουν εγερτήριο, πλην επί ματαίω... Είναι αυτή η αδιαφορία, η απάθεια, η μοιρολατρία, που πληγώνουν πιο πολύ... που μας κάνουν συνένοχους στο έγκλημα… στην αυτοχειρία μας...

Πηγή: artinews

Γιώργος X. Παπασωτηρίου