Η ζωή είναι πολύ μικρή για να στενοχωριόμαστε για ανούσια πράγματα

Oι άνθρωποι έχουμε την τάση να μεγαλοποιούμε τα προβλήματά μας. Όταν μας συμβαίνει κάτι, αισθανόμαστε πως ήρθε το τέλος του κόσμου, πως μας χτύπησε η μεγαλύτερη συμφορά και πως κανένας άλλος δεν έχει νιώσει τόσο άσχημα όσο εμείς. Αναλωνόμαστε σ’ αυτά, χάνουμε πολύτιμο χρόνο απ’ τη ζωή προσπαθώντας λοιπόν να βρούμε λύσεις, εναλλακτικές και δεύτερα σχέδια.

Έχεις όμως αναλογιστεί τη φύση των προβλημάτων σου; Έκανες μια χαζομάρα, ο γκόμενος δε σε θέλει, η αγαπημένη σου μπλούζα είναι στα άπλυτα, έσπασες το λάπτοπ σου, δεν έχεις λεφτά να πάρεις όλα εκείνα που ψευδώς νομίζεις ότι χρειάζεσαι.

Μάλιστα! Ξέρεις όμως πως υπάρχουν πιο σημαντικά προβλήματα στον κόσμο; Σοβαρά προβλήματα υγείας, παιδάκια που πεινάνε, άνθρωποι που ζουν κάθε μέρα με τη σκιά του πολέμου, ατυχήματα που σε καθηλώνουν σε αναπηρική καρέκλα, θάνατοι, κακοποιημένες γυναίκες; Δεν εκπλήσσεσαι να φανταστώ.

Γι’ αυτό ας μιλήσουμε για πραγματικά προβλήματα. Για εκείνα, που όταν σου συμβούν, σου αλλάζουν την κοσμοθεωρία, τον τρόπο που βλέπεις κι αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις. Όλα εκείνα που σε αλλάζουν ως άνθρωπο και σε κάνουν να εκτιμάς τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής λίγο διαφορετικά.

Διότι αν σου συμβεί κάτι, τότε μόνο αντιλαμβάνεσαι πόσο μικρή είναι η ζωή. Δε θα έχεις πάντα όλη τη ζωή μπροστά σου, δε θα είσαι πάντα είκοσι χρονών. Τα χρόνια κυλάνε κι εσύ δεν το καταλαβαίνεις, γιατί μέσα σου λες πως κι αύριο μέρα είναι, έχω χρόνο, δε χάθηκε δα κι ο κόσμος.

Αλλά έρχεται εκείνη η στιγμή κάποτε, που ένα γεγονός σου αλλάζει όλη σου τη ζωή. Που λες δε θα κάτσω να στενoχωριέμαι για ανούσια πράγματα, πως υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά ζητήματα ν’ ασχοληθώ. Ένας θάνατος για παράδειγμα. Σε σημαδεύει τόσο βαθιά η κατά πρόσωπο συνάντηση μαζί του, που αντιλαμβάνεσαι τότε πως χολοσκάς για το τίποτα. Τι κι αν εκείνος που αγαπάς δε σε θέλει, τι κι αν δεν μπορείς να βελτιώσεις τη ζωή σου με υλικά αγαθά, τι κι αν δεν μπορείς να πας σε εκείνο το εστιατόριο που θες γιατί είναι πανάκριβο; Διότι, τίποτα είναι αυτά.

Και φτάνεις τότε στο σημείο να πεις πως δε θα γίνομαι έρμαιο των μικροπροβλημάτων μου. Πως θα ζεις την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία, πως θ’ αγαπάς τους οικείους σου και θα τους το δείχνεις, πως θα δίνεις παραπάνω απ’ τον εαυτό σου απ’ όσο μπορείς, πως θα κάνεις όλα εκείνα που ονειρεύτηκες και δεν έχει δικαίωμα κανείς να στα στερήσει.

Πάντα ένα μεγάλο σοκ μας φέρνει αντιμέτωπους με τους μεγαλύτερους φόβους μας και μας βοηθά ν’ αντιληφθούμε την αξία της ζωής και το πόσο εύκολα αλλάζουν όλα σε δευτερόλεπτα. Βέβαια, δεν πρέπει να μας συμβεί κάτι για να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο. Οφείλουμε ν’ αναγνωρίσουμε πως η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας έχει χαριστεί κι εμείς με τη σειρά μας μετά οφείλουμε να την κάνουμε, όσο πιο όμορφη και γεμάτη γίνεται.

Αν δεν έχεις την υγεία σου, όσο κοινότυπο κι αν ακουστεί, αν δεν είσαι καλά, τότε τι να τα κάνεις όλα αυτά που επιθυμείς; Μην είμαστε αχάριστοι. Μην είμαστε άπληστοι. Να είμαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε και για όσα δεν έχουμε. Ποτέ δεν ξέρεις τι δράμα εκτυλίσσεται στη διπλανή πόρτα.

Να χαιρόμαστε τη ζωή λοιπόν, με κάθε τρόπο, με κάθε θυσία. Να την απολαμβάνουμε, γιατί έρχεται μία μέρα που αλλάζουν τα δεδομένα στη ζωή μας, κοιτάμε πίσω και λέμε πόσο ανόητα σκεφτόμασταν που σκάσαμε για μηδαμινής σημασίας πράγματα. Και στο κάτω-κάτω της γραφής μία φορά ζούμε, ας ζήσουμε όπως θέλουμε και όσο πιο έντονα γίνεται.

Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου

Πηγή : pillowfights.gr