Γυρολόγος

Που να μιλήσεις; Tι να πεις;
τα όνειρα σου μια φωτιά
τα λόγια ξόρκια μιας σιωπής
κι η ανάσα σου μιας βοής η αρμαθιά
Σε ποιο στασίδι να βρεθείς

τρύπιες οι σκέψεις σου περνούν

μείναν οι χτύποι σέρνονται απαθείς

κι άδειοι οι καιροί που σε γερνούν

Που να δεις ήλιο να σταθείς

που να μυρίζει ξεγνοιασιά

κι από τη φλέβα του να πιεις

μια στάλα ιδρώτα που κυλά.

Ποιας παραμάνας το στανιό

σου ταξε άσπονδο φιλί

σε δρόμο δύσης το φευγιό

και πουθενά η ανατολή.

Που να φωνάξεις; Ποια κραυγή

σε έλουσε θλίψης καταρράκτης

κενή του τάφου σου η καταπακτή

και η ψυχή του πόνου κράχτης

Σαν γυρολόγος στο τέρμα τώρα τριγυρνάς

με ματωμένα τα φτερά στους ώμους

ψάχνεις τα στάχυα μιας ανέλπιστης δροσιάς

με χρυσαφένια τη μιλιά σ άγραφους νόμους.

Lena Monastiriotou
 

 https://plus.google.com/u/0/+lenasamara