Σκέψεις

Για να κατανοήσουμε αυτά που μας συμβαίνουν αλλά και για να επιβιώσουμε δεν έχουμε παρά να απομακρυνθούμε από τη συνήθεια και να γυρίσουμε την πλάτη στην υπόσχεση ηδονής.
Αν κάπου υφίσταται η ελπίδα πως θα μπορέσουμε να βρούμε το σημείο εκκίνησης τον τρόπο να ξεκινήσουμε μια άλλη διαδρομή και να επαναδιατυπώσουμε τις αρχές μας, αυτή η ελπίδα δεν βρίσκεται παρά στον άλλο κόσμο μπροστά στα μάτια μας στην καθημερινή επαφή και στην επικοινωνία σε αυτό που εξαφανίζεται κάτω από τις αποτρόπαιες εικόνες σεξ και βίας.

Έννοιες όπως η δημοκρατία και η ελευθερία η γειτονιά το σπίτι η πόλη η ευγνωμοσύνη η ευπρέπεια, αλλά και το τέλος του χυδαίου υλισμού (ως αποτέλεσμα μιας ψεύτικης κοσμικότητας που καταστρατηγεί την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση) είναι ορισμένες από εκείνες τις έννοιες τις οποίες θα χρειαστεί να ερμηνεύσουμε και να ανακαλύψουμε από την αρχή.

Ο πολιτισμός των smartphones, όπου όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες μεταφέρονται σε μια customizable οθόνη (προσαρμόσιμη πάντα στις δικές μας βουλησιαρχικές απαιτήσεις), μαγνητίζει και εγκλωβίζει κάθε μας βήμα. Η εξάρτηση από τα διαβολικά ματζαφλάρια του δεξιού χεριού, τα σύγχρονα black Satanic mills (στα λόγια του William Blake) δεν αντικατοπτρίζει παρά μια από τις μεγαλύτερες αντιφάσεις της εποχής: Ουδέποτε οι άνθρωποι μπορούσαν να έχουν τόσους "φίλους" τους οποίους δεν θα συναντήσουν ποτέ!

Στο βασίλειο της αντίφασης πρέπει να ξεκινήσουμε από τα βασικά και το πιο επίκαιρο και εξαντλητικό ερώτημα είναι αυτό που θέτει η Hannah Arendt στο τελευταίο έργο της The Life of the mind: Πού βρισκόμαστε όταν σκεπτόμαστε;

respublica