Κλειδιά

 

Στην πρωινή διαδρομή
αναζητώντας
τα χαμένα μου κλειδιά
βρήκα
υπολείμματα μιας σπάνιας ευαισθησίας μου.

Αλήθειες πορφυρές κι άλλες τενεκεδένιες.
Σπαράγματα από προτομές Πρωθυπουργών των Νεότερων χρόνων.

Εφημερίδες κίτρινων ανέμων.
Κάτι ρετάλια αμπέχονα των επαναστατών.

Τσαλακωμένες (προφανώς από το Θεό) αιτήσεις παροχής αιωνιότητας.
Κι ένα λουλούδι μαύρο αταξινόμητο.

Μα όχι τα κλειδιά.

Κι έκτοτε άστεγος.
Και πότε άγιος
πότε φονιάς!

Κώστας Μαρδάς