Το Θέατρο σκιών της διεθνούς πολιτικής σε νέες παραστάσεις

Tα συνεταιράκια

Από τη μια, ένας γελοίος (πλην όμως επικίνδυνος εγκληματίας) «κοσμοκράτωρ» στέλνει τουίτερ επαινώντας τους πυραύλους του, όπως κάποια παιδάκια που καμαρώνουν για τα παιχνίδια, που τους έδωσε ο μπαμπάς τους να παίξουν.

Από την άλλη, ένας εγκληματίας εξουσιαστής δηλώνει πως εάν πληγεί η Συρία θα ανταποδώσει τα πλήγματα (διατύπωση που συνδέεται με την αναίρεση της), εάν κτυπηθούν οι ρώσοι που βρίσκονται στη Συρία.

Μετά, έρχονται οι Αγγλογάλλοι συνεργάτες του πρώτου που επιμένουν ότι έχουν ριχθεί χημικά από το καθεστώς του Άσσαντ, χωρίς να περιμένουν να επαληθευθεί ή να διαψευσθεί ο ισχυρισμός τους.

Ο μπερντές στημένος για τα καλά. Το έργο θα στηθεί και θα παιχθεί με απόλυτη ακρίβεια. Το πεδίο, που θα προσβληθεί από τους πυραύλους, καθαρίζεται από τους Σύριους και τους Ρώσσους, οι οποίοι έχουν ενημερωθεί δεόντως από τους «αντιπάλους». Τα σημεία-στόχοι περιμένουν τους επισκέπτες πυραύλους, οι οποίοι τελικά καταφθάνουν.

Η παράσταση πραγματοποιήθηκε. Οι μεν θριαμβολογούν για την επιτυχία των βομβαρδισμών τους, οι δε για την επιτυχή απόκρουση του 70% των πυραύλων που εκτοξεύθηκαν. Μέτρημα δυνάμεων και δυνατοτήτων όπως σε μια παρτίδα σκακιού, της οποίας το τέλος δεν έχει έλθει. Μέχρι τώρα δεν έχουν αναφερθεί νεκροί αλλά υλικές ζημιές. Το γόητρο των «αντιπάλων» διατηρείται. Μία ακόμη παράσταση, όπου όλοι βγαίνουν «νικητές». Η διεθνής «κοινή» γνώμη ας κάτσει, τώρα, να χάψει το σενάριο ότι φτάσαμε στα όρια μιας μεγάλης σύγκρουσης και να αποδεχθεί τα επερχόμενα.

Οι πρωταγωνιστές αισθάνονται ικανοποιημένοι. Τώρα μπορούν να προχωρήσουν σε αναδιανομή των μεριδίων που προκύπτουν από αυτήν την επταετή ανθρωποσφαγή. Ας μην ξεχνούμε ότι η βιασύνη για να παιχτεί το έργο και να γίνει αυτή η επίδειξη ισχύος αμφοτέρων των πλευρών, ήρθε μετά την συνάντηση στη Κωνσταντινούπολη των εξουσιαστών Ρωσσίας, Ιράν και Τουρκίας, όπου έγινε μία προσέγγιση για την διανομή των λαφύρων, που προκύπτουν από αυτό το πολυετές μακελειό. Επ’ αυτού η μαντάμ Μέη ήταν ειλικρινής: «Τώρα το λόγο έχει η διπλωματία!».

Επειδή, αυτή είναι η ουσία που κρύπτεται πίσω και από αυτούς τους «ανθρωπιστικούς» βομβαρδισμούς. Ο θλιβερός θίασος δεν μπορεί να βρει κάτι καινούργιο. Το σενάριο τής υποτιθέμενης ρίψης χημικών, από κάποιον εξουσιαστή, παρ’ ότι αποκαλύφθηκε σε πολλές περιπτώσεις μπαρούφα –από την επίθεση στο Ιράκ το 2003 μέχρι σήμερα– χρησιμοποιείται συνεχώς όχι επειδή εμπλουτίσθηκε, ώστε να γίνεται πιστευτό, αλλά λόγω του γεγονότος ότι υπάρχει, κάθε φορά, εκείνο το μπλοκ της κυριαρχίας που το ανακηρύσσει, με το έτσι θέλω, σε αλήθεια.

Συμπέρασμα: Με τον άθλιο συρφετό των εξουσιαστών της παγκόσμιας κυριαρχίας, πολλά είναι τα θεατρικά έργα και πολλοί οι θίασοι που σχηματίζονται και ανασχηματίζονται. Μία ατέλειωτη κτηνωδία, θεατρινισμοί και στημένες συγκρούσεις, απειλές, επιδείξεις δυνάμεων, εκβιασμοί και αλληλοεξοντώσεις και στο τέλος όλοι μαζί αγκαζέ στο μεγάλο φαγοπότι, όπου κάποιοι θα βρεθούν, μετά, περισσότερο ή λιγώτερο «ριγμένοι». Οπότε φτου κι απ’ την αρχή!

Δημοσιεύθηκε από Παρεμπιπτόντωςhttps://anarchypress.wordpress.com/2018/04/14/%cf%84%ce%bf-%ce%b8%ce%ad%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf-%cf%83%ce%ba%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%bf%cf%8d%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae/