Δια-διχτυακή Πραγματικότητα και πώς επηρεάζει τον ψυχικό μας κόσμο. (Μέρος B)

Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας, ασχοληθήκαμε με τη δημιουργία διαδικτυακών σχέσεων. Άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι, έρχονται σε επαφή μέσα από διάφορα κοινωνικά δίκτυα, δημιουργούν επαφές και χτίζουν ένα είδος "δεσμού". Τι συμβαίνει, όμως, με όσους ήδη γνωρίζονται;
Συντηρούν και βελτιώνουν την ήδη υπάρχουσα σχέση τους ή τελικά παγιδεύονται σε μια απρόσωπη επαφή;

Η συναισθηματική εμπλοκή

Αρχικά, θα ήταν ωφέλιμο να αναφέρουμε πως στην περίπτωση της διατήρησης μίας υπάρχουσας σχέσης, τα συναισθήματα είναι εντονότερα, αφού τα άτομα συνήθιζαν να έχουν μια άμεση επαφή. Αυτό συμβαίνει, διότι υπήρξε γνωριμία, επομένως, η συναισθηματική εμπλοκή είναι παρούσα. Χρησιμοποιώντας τη φράση συναισθηματική εμπλοκή, θα μπορούσαμε να αναφερόμαστε στην ύπαρξη φιλικών είτε ερωτικών συναισθημάτων. Είναι εύκολο λοιπόν να καταλήξουμε στο γεγονός, πως η "απόρριψη" που μπορεί να βιώσει ο ένας εκ των δύο, από τη μη επιδίωξη συνάντησης, είναι πολύ μεγαλύτερη.
Ο φόβος

Στην περίπτωση αυτή, ακόμα, δεν υπάρχει ο φόβος για τον οποίο κάναμε λόγο στο προηγούμενο άρθρο. Το υποκείμενο, γνωρίζει ακριβώς ποιος κρύβεται πίσω απ’ την άλλη οθόνη και δε μοιράζεται σκέψεις και αγωνίες με κάποιον εντελώς άγνωστο. Οι αιτίες είναι διαφορετικές.
Φιλία ή ερωτική σχέση

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο ένας εκ των δύο να είναι ψυχικά ανέτοιμος να προχωρήσει σε κάποιου είδους συνάντηση. Ίσως είναι συναισθηματικά μπερδεμένος και ανίκανος να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς ζητά απ’ τον άλλο. Συγκεκριμένα, μπορεί να διχάζεται ανάμεσα στην ανάγκη για φιλία και ύπαρξη του άλλου στη ζωή του και στη δημιουργία ερωτικής σχέσης.
Η απώλεια της σχέσης

Αναπτύσσοντας μια σχέση στενής επαφής και συνδέοντας ο ένας την καθημερινότητα του με τον άλλο είναι δύσκολο να ζήσουν με την έλλειψη. Σταδιακά η επαφή αποκτά τη μορφή συνήθειας που όταν εκλείψει κάνει την εμφάνιση της η έννοια της απώλειας. Η απώλεια είναι δυσβάσταχτη και ενοχλεί και τους δύο για διαφορετικούς λόγους. Στο ένα άκρο, έχουμε το άτομο που έχει επίγνωση των συναισθημάτων του και θέλει να κρατήσει μια επαφή έχοντας την ελπίδα πως τελικά μπορεί να δημιουργηθεί σχέση. Στο άλλο άκρο έχουμε ανάμεικτα συναισθήματα που κάνουν τη σχέση δυσλειτουργική και για τα δυο μέλη.

Αναφορικά με αυτό, δεν είναι δυνατό να παραβλέπουμε πως ο δεύτερος μπορεί να συνεχίζει την επαφή επειδή βρίσκεται σε δύσκολη θέση και ντρέπεται να τη διακόψει. Η ανικανότητα έκφρασης των αρνητικών συναισθημάτων του είναι ο ιστός, στον οποίο μπλέκεται. Είναι λογικό λοιπόν, να καταλήγουμε πως τέτοιου είδους συμπεριφορές προκαλούν μόνο σύγχυση. Ο καθένας μπαίνει σε μια διαδικασία ατέρμονης προσπάθειας να εξηγήσει όσα συμβαίνουν γύρω του. Η διαδικασία αυτή, φθείρει. Ο ένας αναρωτιέται για το κατά πόσο αξίζει η προσπάθεια και η συναισθηματική εξάντληση του και ο άλλος για την ποιότητα και το βάθος των συναισθημάτων του.
Η επίδραση στον ψυχικό μας κόσμο

Συμπερασματικά, οι εποχές έχουν διαφοροποιηθεί από εκείνες που συνήθιζαν να παρουσιάζουν σε ιστορίες τους οι γονείς και παππούδες μας. Οι βόλτες με συζήτηση και γνωριμία έδωσαν τη θέση τους σε κινητά.

Κάρτες επικοινωνίας έχουν τη δυνατότητα να μας απασχολούν για πολύ καιρό και να παρεμποδίζουν την άμεση επαφή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν υπάρχει σωστό και λάθος.

Ο καθένας οφείλει να πράττει με βάση τα δικά του ιδανικά και να συνεχίζει μέχρι εκεί, όπου δε βλάπτεται ο δικός του ψυχισμός.

Ακόμα είναι αναγκαίο να σέβεται και τις επιθυμίες του άλλου. Ίσως η εξωτερίκευση των συναισθημάτων να είναι από μόνη της μία πιθανή λύση, αφού δεν είναι δυνατό να καταλάβουμε τα όσα ο άλλος μπορεί να νιώθει, θετικά και αρνητικά.

Η ανάγκη για επικοινωνία, η μοναξιά, η αποξένωση, οι πολλές ώρες δουλειάς, έρχονται πάλι στο προσκήνιο. Κλείνοντας, ο άνθρωπος έχει την ανάγκη για επικοινωνία, αλλά δεν εστιάζει στο πώς μπορεί να γίνει σωστότερη και να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα.

https://www.psychology.gr/psychologia-sxeseon/3114-dia-dixtyaki-pragmatikotita-kai-pos-epireazei-ton-psyxiko-mas-kosmo-meros-b.html