Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την
πόρτα και μπήκα. Μου έδειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο
σταυρό. "Είδες, μου λέει γεννήθηκε η ευσπλαχνία."
Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ,
γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα είχαμε να
πούμε τίποτα ωραιότερο από αυτό.
γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα είχαμε να
πούμε τίποτα ωραιότερο από αυτό.
Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)