Παράπλευρες σκέψεις με αφορμή την πανδημία

Του Καλλίνικου Κ. Νικολακόπουλου

Πολλοί θεωρούν ότι η κυβέρνηση πέτυχε στη διαχείριση της κρίσης πανδημίας, γιατί πήρε έγκαιρα τα σωστά μέτρα, με εξαίρεση τη μεγάλη καθυστέρηση στην απαγόρευση των θρησκευτικών λειτουργιών και τελετουργιών όλων των θρησκειών. Προφανώς στην απόφαση της αυτή βάρυνε η γνώση ότι το, διαλυμένο από τα μνημόνια, Ε.Σ.Υ. δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε μια γενικευμένη διασπορά της πανδημίας.

Όλες οι αποφάσεις της κινούνται όμως απόλυτα στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού, διαλύοντας την κοινωνία (κυριακάτικη εργασία, επιμηκυμένο ωράριο λειτουργίας, περαιτέρω ελαστικοποίηση εργασιακών συνθηκών, τηλε-εργασία, περαιτέρω μείωση εργασιακής αμοιβής, διπλασιασμός της κρατικής αποζημίωσης για τις ιδιωτικές ΜΕΘ, έλλειψη πραγματοποίησης επαρκών διαγνωστικών tests για τον κορωνοϊό δωρεάν και απίστευτη αισχροκέρδεια στη πραγματοποίηση τους από ιδιώτες και στη διάθεση υγειονομικών μασκών και αντισηπτικών υγρών κλπ.). Η κυβέρνηση λειτουργεί ως dealer των ιδιωτικών μεγαλοσυμφερόντων, στον χώρο της υγείας, εκμεταλλευόμενη την υγειονομική κρίση της πανδημίας, γεννώντας ευκαιρίες για τους σύγχρονους «μαυραγορίτες».

Υπάρχουν μύχιες σκέψεις ότι η πανδημία του κορωνοϊού μπορεί να λειτουργήσει οιονεί ως ένας παγκόσμιος πόλεμος. Σύμφωνα με τη μαρξιστική θεώρηση, η λύση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων επέρχεται με έναν παγκόσμιο πόλεμο, όπου καταστρέφεται μεγάλο μέρος του έμψυχου και άψυχου - υλικού και άυλου – κεφαλαίου και ο μετρητής μηδενίζεται και επανεκκινεί με τις πολεμικές δαπάνες, όπου επενδύεται όλο το χρηματικό κεφάλαιο. Θα ήταν αυτό δυνατό να συμβεί και στην περίπτωση της πανδημίας, όπου ο μετρητής θα μηδενιζόταν και το χρηματικό κεφάλαιο θα επενδυόταν ολοκληρωτικά στις υγειονομικές δαπάνες?

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας δήλωσε ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδενδρα». Σε περιόδους κοινωνικής κρίσης, η κεντρική τράπεζα «εκδίδει» όσο χρήμα κρίνεται απαραίτητο για τη στοιχειώδη λειτουργία της οικονομίας προς εξυπηρέτηση των βασικών κοινωνικών αναγκών. Σε τέτοιες συνθήκες, το κυρίαρχο πρόβλημα δεν είναι βέβαια ο πληθωρισμός, αλλά η υπέρβαση των καταστάσεων παρακμής και βαθιάς ύφεσης. Εδώ και δεκαετίες, το χρήμα δεν «εκδίδεται» βέβαια στη φυσική του μορφή (κέρματα και χαρτονομίσματα), αλλά είναι απλά κάποιοι αριθμοί, με πολλά μηδενικά από πίσω, που εγγράφονται λογιστικά άυλα και είναι γνωστό ως πιστοληπτική γραμμή.

Για όσους δεν γνωρίζουν, δεν ισχύει ο «κανόνας του χρυσού» εδώ και δεκαετίες. Αν βέβαια είχαμε δική μας κεντρική τράπεζα και εθνικό νόμισμα, κάτι τέτοιο θα ήταν σχετικά απλό. Αν η ευρωζώνη και η Ε.Κ.Τ. δεν υιοθετήσουν άμεσα κάτι τέτοιο, χωρίς «μνημόνια», μοχλεύσεις μέσω E.S.M. κλπ, θα ευθύνονται στο ακέραιο και εξολοκλήρου για την επίταση της ανθρώπινης τραγωδίας, μεγεθύνοντας και επαυξάνοντας την ανθρωπιστική κρίση που προκαλείται από την πανδημία.

Καλλίνικος Νικολακόπουλος



Πηγή