Θέτω τα όριά μου;

Πόσες φορές δεν σφίγγουμε τη γροθιά σε μία συμβολική προσπάθεια να μην αφήσουμε την οργή μας να εκστομίσει ; "μα ποιος του "δωσε το δικαίωμα να μου φέρεται έτσι;"
Σας έχει τύχει να αισθάνεστε άσχημα ή να αισθάνεστε σαν να έχετε ευθύνη επειδή κάποιος είναι θυμωμένος με κάτι άσχετο με σας;

Μπορεί κάποιος από την δουλειά σας να επικοινωνήσει μαζί σας οπουδήποτε και να είστε, οποιαδήποτε στιγμή ;

Αισθάνεστε άσχημα να λέτε στους άλλους όχι και υποκύπτετε παραγκωνίζοντας τα συναισθήματά σας; Μήπως ακόμη και όταν τολμάτε το ηρωικό όχι βάλλεστε από ενοχές και αισθάνεστε άβολα σα να είστε ανεπιθύμητος φιλοξενούμενος σε συγγενικό σπίτι;

Εύκολο να το λες, δύσκολο ίσως στην πράξη μερικές φορές ακόμη και για αυτούς που σε γενικές γραμμές οριοθετούν τα πράγματα λειτουργικά στις ζωή τους. Σε όλους μας αρέσει να είμαστε αποδεχτοί, να μας ανταμείβουν με χαμόγελα ευγνωμοσύνης ....και φυσικά μερικές φορές φοβόμαστε και πιο καταστροφικές συνέπειες από την άρνησή μας....!

Σίγουρα, κάποιοι από μας έχουν μεγαλύτερη δυσκολία με τα όρια από άλλους. Όσοι έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που τα όρια, οι επιθυμητές συμπεριφορές και οι ρόλοι των ανθρώπων ήταν κάπως πιο μπερδεμένοι αισθάνονται και οι ίδιοι με την σειρά τους σαν δεύτερη φύση τους αυτό το μπέρδεμα των ορίων. Είναι σαν να λέμε ότι έχουν συνηθίσει τα πράγματα να μην είναι ξεκάθαρα στη ζωή τους και δεν σοκάρονται με την καταπάτηση των ορίων.

Το ίδιο συμβαίνει και σε όσους κακοποιήθηκαν είτε σωματικά ή συναισθηματικά σε συνεχή βάση ή ακόμη και σε ένα περιστατικό γερής δόσης . Αυτοί οι άνθρωποι έμαθαν να αισθάνονται ότι τους αξίζει να τους καταπατούν και να τους κακοποιούν οι άλλοι και επαναλαμβάνουν το ίδιο μοτίβο ξανά και ξανά στη ζωή τους.

Τα καλά νέα είναι πως ακόμη και αν έχουμε παραχωρήσει από τα εδάφη μας λεία στα αρπαχτικά, ποτέ δεν είναι αργά! Εγώ μαζί σας, πάμε. Καταρχήν, πριν ανακοινώσουμε με τα λόγια μας ή την συμπεριφορά μας γενικότερα τα όρια μας στους άλλους, πρέπει πρώτα να έχουμε περιχαρακώσει εμείς οι ίδιοι τις συνοριακές μας γραμμές με σαφήνεια. Με αυτό τον τρόπο όταν επικοινωνούμε με κάποιον θα μπορούμε να δίνουμε ξεκάθαρα μηνύματα και όχι την εντύπωση ότι και μεις οι ίδιοι το σκεφτόμαστε και επομένως το θέμα μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμο!

Όταν ξέρουμε που να χαράξουμε την γραμμή μας μπορούμε να κάνουμε πιο ομαλές ευθείες και όχι αναποφάσιστες τεθλασμένες που ταλαντεύονται ανάμεσα στο ναι και στο όχι.

Αγγελική Αρβανιτοπούλου
Clinical Psychology Ms
Harvard edx
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

via