I-DOSER: Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΝΑΡΚΩΣΗ

Χρειάζεται να κατανοήσουμε, ότι ζούμε σε μια εποχή, όπου ο άνθρωπος υφίσταται τρομερές πιέσεις. Είναι σαφές, πως η υφιστάμενη πραγματικότητα γίνεται ολοένα και δυσκολότερα βιώσιμη, με αποτέλεσμα να συνθλίβονται άνθρωποι και να οδηγούνται σε ακραίες μορφές απομόνωσης. Τα ψυχικά νοσήματα αυξάνονται με τρομακτικούς ρυθμούς.

Κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, φοβίες είναι μόνο κάποιες από τις παθήσεις του σύγχρονου τρόπου ζωής. Ειδικά, όταν έχουμε να κάνουμε με νέους, οι οποίοι βρίσκονται σε μια διαδικασία αναζήτησης και διαμόρφωσης της προσωπικότητάς τους, και είναι περισσότερο επιρρεπείς σε «πειραματισμούς» κάθε είδους.

Αποτελεί ένα είδος φυσικού νόμου το γεγονός πως, όσο περισσότερο γίνεται αφόρητη η κοινωνική πραγματικότητα, που διαμορφώνουν οι εξουσίες για τους εκμεταλλευόμενους ανθρώπους, τόσο κάποιοι θα προσπαθούν να δραπετεύουν από αυτή. Το θέμα εδώ, όμως, είναι πως τα μέσα για την «φυγή» τα παρέχουν οι ίδιοι οι δεσμώτες. Αυτοί, δηλαδή, που διαμορφώνουν τις καταστροφικές αυτές συνθήκες, κατασκευάζουν και διαθέτουν τα μέσα για μια ψεύτικη φυγή από αυτές. Αυτός ο κύκλος της καταστροφής κρατάει όμηρους και χειραγωγούμενους αυτούς τους ανθρώπους.

Τα τελευταία χρόνια λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις το φαινόμενο του I-Doser (Ι-Δόσεις). Πρόκειται για ηχητικά κομμάτια, που συνθέτονται από υπολογιστές και όπως ισχυρίζονται οι ντήλερς (η μουσική βιομηχανία) αποτελούν τους νέους εξισορροπιστές της διάθεσης.

Τα ψηφιακά ναρκωτικά είναι πλέον μια παγκόσμια πραγματικότητα στον κόσμο των εφήβων, οι οποίοι κατεβάζουν από το internet ηχητικά αρχεία με ονόματα, όπως «κρακ», «LSD» και «ηρωίνη». Τα μουσικά κομμάτια, που ακούγονται με τη χρήση ακουστικών, υποστηρίζεται ότι προκαλούν αλλαγές στα εγκεφαλικά κύματα και αλλοιώνουν τη συνείδηση.

Η «δόσεις» είναι βασισμένες σε ηχητικά κύματα, τα οποία μετά από ειδική επεξεργασία, ενσωματώνονται σε μουσικά αρχεία mp3 και διατίθενται προς πώληση, αφού πρώτα κατεβάσεις δωρεάν ένα ειδικό πρόγραμμα. Υπάρχουν αμέτρητες ιστοσελίδες στο ρόλο του ντίλερ και η πολιτική, που ακολουθούν είναι η εξής: στην αρχή διαθέτουν το «προϊόν» τους δωρεάν και στη συνέχεια το κόστος κάθε ψηφιακού ναρκωτικού είναι περίπου 5 δολάρια.

Υπάρχουν αρκετοί, οι οποίοι στέκονται κριτικά και διατηρούν επιφυλάξεις ως προς την πραγματική ή μη επήρεια, που μπορούν πραγματικά να έχουν τα I-doses.

«Αν και δεν μπορεί να θεωρηθεί ναρκωτική ουσία, το i–doser δεν είναι αθώο. Τα παιδιά που ψάχνουν ένα ψηφιακό φτιάξιμο, είναι πιο πιθανό να αναζητήσουν αληθινά ναρκωτικά στον αληθινό κόσμο. Είναι πραγματικό; Δεν νομίζω. Είναι μια μεγάλη απειλή; Ναι, κατά κάποιον τρόπο», δήλωσε ο Dr. Mitchell Wallick, διευθυντής της C.A.R.E. Florida, μιας κλινικής αποτοξίνωσης, που ειδικεύεται στους εθισμούς κατά την εφηβεία. «Ανοίγει την πόρτα: Δοκίμασα αυτό το συγκεκριμένο I–doser. Υποτίθεται ότι θα με έκανε να νιώσω όπως με τη μαριχουάνα. Αλλά πώς μπορώ να το ξέρω; Ας δοκιμάσω το αληθινό ναρκωτικό».

Σε αυτές τις επιφυλάξεις, ως προς την πραγματική ή placebo επίδραση δεν μπορούμε να πάρουμε θέση. Όμως, μπορούμε να αναφέρουμε το εξής. Σύμφωνα με παλαιότερο άρθρο στο διαδικτυακό τόπο του αμερικανικού National Public Radio, γίνεται γνωστό ότι πολλές αστυνομικές αρχές στις ΗΠΑ κάνουν χρήση μιας συσκευής «ηχητικού laser» –ως μη θανατηφόρο μέσο καταστολής– που κατασκευάζεται στην California και αποσκοπεί, στον έλεγχο του πλήθους και την ενδυνάμωση της τήρησης του νόμου με την παραγωγή μιας στοχευμένης ηχητικής ακτίνας, η οποία μπορεί να προκαλέσει ναυτία και λιποθυμικές τάσεις. Η χρήση υποηχητικών κυμάτων ως μέσο καταστολής, δεν είναι κάτι καινούργιο και χρησιμοποιείται ευρέως στο εξωτερικό σε κλαμπ νεολαίων κλπ. Επίσης, είναι γνωστό ότι στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί και από τον στρατό.

Οπότε, ένα ερώτημα που τίθενται είναι το εξής: ενώ ως κατασταλτικό μέσο η χρήση υποηχητικών κυμάτων έχει επίδραση στον εγκέφαλο, γιατί δεν μπορεί να έχει και στην περίπτωση του «φτιαξίματος»;

Εξ’ άλλου για εμάς αυτό είναι μικρής σημασίας. Εμείς βλέπουμε την κυριαρχία να παράγει νέου είδους εξαρτήσεις. Και στην εποχή του ψηφιακού πολιτισμού, ήταν θέμα χρόνου να αναζητήσουν τα νέα τους θύματα μέσα από το διαδίκτυο, τον ψηφιακό κόσμο και την εικονική πραγματικότητα.

Το ζήτημα της κάθε είδους νάρκωσης, είναι πολιτική υποδούλωσης, της εξουσίας, απέναντι στους καταπιεσμένους ανθρώπους. Ο αγώνας ενάντια στην νάρκωση και τους παραγωγούς της, είναι αγώνας για την ελευθερία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία.

Λ.

via