Aπό ''σπου κι ωσπού'' δηλαδή;

Του Περικλή Δανόπουλου
Από το ''εγέρθητω''του Καιάδα Γ. Γερμενή της ΧΑ μέχρι το ''απο σπου κι ωσπου'' του Σταύρου Θεοδωράκη, στα σκευάσματα για τον Κορονοϊό του Βελόπουλου και στο ''να γίνει η Μάγδα Φύσσα ΠτΔ'' του Βαρουφάκη, όλος ο δρόμος, ο κατηφορικός προς την κοινοβουλευτική ξεφτίλα.
Το κοινοβουλευτικό σύστημα στην χώρα μας, για να αποδείξει την πολυφωνία του, εκτός από τους πυλώνες του (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ+ΣΥΡΙΖΑ σε συσκευασία, ΚΚΕ), χρειάζεται και πολιτικές τσόντες, όπου οι απογοητευμένοι, αλλά πάντα συμμετέχοντες στις εκλογές, να βρίσκουν κάποιο κόμμα για να ψηφίσουν.
 
Οι χρήσιμοι διάττοντες αστέρες της τετραετίας, παίζουν ουσιαστικά τον ρόλο του λαγού ει μη και του φερετζέ, συμμετέχοντες σε μια πολιτική διαδικασία στημένη, με τον λαό να τρέφει ακόμα αυταπάτες, για το ότι είναι κυρίαρχος.
 
Το πολιτικό χρήμα ξοδεύεται αφειδώς, για να υπάρχουν τα χρήσιμα κομματίδια, ως απόδειξη πολιτικού πλουραλισμού και του γνωστού νεφελώδους αξιώματος, "στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα''.
 
Και όλα αυτά έχουν καταλήξει στην πλήρη γελοιοποίηση του πολιτικού συστήματος, αφού ο λαός, τουλάχιστον ο σκεπτόμενος, καταλαβαίνει την διαπλοκή ανάμεσα στο πολιτικό κατεστημένο και τα media, τα οποία με την σειρά τους πριμοδοτούν χρήσιμα κομματίδια που θα ενισχύσουν την κοινοβουλευτική φαρσοκωμωδία.
 
Όμως φευ, πάντα θα υπάρχουν όλοι εκείνοι που θεωρούν τις εκλογές ως ιερή υποχρέωση. Πάντα θα θεωρούν ότι στις εκλογές ''μιλάει ο λαός''. Ακόμα και αν στις εκλογές, ειδικά από το 2009 και μετά , η κάλπη είναι γκαστρωμένη που έλεγε και ο Χαρίλαος, αλλά πάντα βγάζει το ίδιο αποτέλεσμα... Μέρκελ και ΗΠΑ...
 
Τι δηλαδή, θέλουμε και να κυβερνάμε τον τόπο μας;
Aπό σπου κι ωσπου δηλαδή;

πηγή