Το περιστατικό με τον Χίο και ο καθημερινός φασισμός

Του Περικλή Δανόπουλου

Στην συζήτηση για το περιστατικό με τον Χίο, προέκυψε πάλι το θέμα του φασισμού, λόγω των επιλογών και της συμπεριφοράς του εκδότη. Και για μια ακόμα φορά αναδείχτηκε η μονομέρεια στον τρόπο που αναφέρονται , πολλοί, κυρίως νεότεροι στον φασισμό.
 Όμως εγώ τον φασισμό τον έβλεπα και τον βλέπω καθημερινά, δίπλα μου.

-Τον έβλεπα στον αγοραίο τσαμπουκά - εκ του ασφαλούς - του Χαρδαλιά
-Τον βλέπω τόσα χρόνια στην βια των ΜΑΤ που προστατεύουν την Δημοκρατική πολιτεία
-Τον βλέπω τόσο καιρό,στα ΜΜΕ και στον τρόπο που απειλούν τους πολίτες, ΜΜΕ και εκτός αυτών του Χίου
-Τον βλέπω στον τρόπο που ΜΚΟ και εγχώριοι αλληλέγγυοι, επιχειρούν να επιβάλουν με το ζόρι, την ελεύθερη είσοδο όλων των μεταναστών
-Τον βλέπω στους έντρομους ηλικιωμένους, που φορούν μάσκα ακόμα και μέσα στο σπίτι, στα μάτια του ρουφιάνου της διπλανής πόρτας, που είναι έτοιμος να σε καρφώσει επειδή χαλάρωσες για λίγο την μάσκα
-Τον βλέπω στους χαρακτηρισμούς όσων αρνούνται την πατρίδα και χαρακτηρίζουν συλλήβδην φασίστες όσους την αναφέρουν
-Τον βλέπω πίσω από τα κράνη των ταγμάτων εφόδου της ΧΑ αλλά και από αυτά των ΑΝΤΙΦΑ και γενικά πίσω από κράνη εξουσιαστικά ή αντιεξουσιαστικά
-Τον βλέπω στους λογαριασμούς της ΔΕΗ που αυξάνονται κατ ''απόφαση και διαταγή'', στην εφορία που μπλοκάρει λογαριασμούς για μικρά χρέη, στις τράπεζες που μπορούν πλέον να κατασχέσουν σπίτια κατεστραμμένων δανειοληπτών.
-Τον βλέπω στον μεγάλο περίπατο που επιβλήθηκε δικτατορικά
-Τον βλέπω στα λαμπερά χαμόγελα των ηγετών της ΕΕ
 
Αλλά έτσι είμαι εγώ, πάντα αντιδραστικός, βλέπω πράγματα που οι άλλοι δεν βλέπουν ή δεν θέλουν να δουν

πηγή