Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΤΗΛΕΗΓΕΤΗ

Η λεγόμενη δεύτερη φάση αντιμετώπισης του κορωναϊού που διαδέχεται την πρώτη και εμφανιζόμενη ως «επιτυχής» είναι φανερό ότι χαρακτηρίζεται, επίσης, από σημαντικές απαγορεύσεις, οι οποίες επιβάλλονται ή έχει αναγγελθεί ότι θα επιβληθούν στον γενικό πληθυσμό, αλλά και σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες. Η πολεμική ρητορική κατά της «πανδημίας» έρχεται να πείσει για τον επείγοντα χαρακτήρα των όποιων αυστηρών μέτρων και να εξοστρακίσει στην σφαίρα του ανορθολογισμού την οποιαδήποτε αντίρρηση ακόμα και στα πλέον παράλογα εξ αυτών.

Τα όποια λάθη είναι χαρακτηριστικό ότι δεν χρεώνονται ούτε στην πολιτική ηγεσία ούτε στους ειδικούς επιστήμονες, που έχουν επιλεγεί για την διαχείριση της «κρίσης». Πότε ακούμε ότι οι επιστήμονες προτείνουν και η κυβέρνηση αποφασίζει και πότε ότι η κυβέρνηση πράττει ό,τι προτείνει η επιστημονική αυθεντία. Η προεδρική φιγούρα του Μητσοτάκη κατά το αμερικάνικο μοντέλο μοιάζει βγαλμένη από εγχειρίδιο επικοινωνιολόγων.

Μετρημένος, ισορροπημένος, με πατρικό ύφος, με κατανόηση για τις «ανήκουστες», αλλά απαραίτητες απαγορεύσεις, παρουσιάζεται να διαγγέλλει την συνέχεια ευρισκόμενος σε διαρκή επικοινωνία με το ποίμνιο του. Πανταχού παρών, τηλεηγέτης, αεικίνητος, γυμνασμένος, ακάματος, ασύγκριτος ως προς τον προκάτοχό του. Φιλελεύθερος και σοσιαλδημοκράτης, όπως χαρακτηρίζεται από τα όμορα ΜΜΕ, ακοίμητος κριτής των υπουργών του, έτοιμος να καταγράψει τις ατέλειες, ή τις ανεπάρκειες, έτοιμος να κρίνει για να αντικαταστήσει.

Η μονοκρατορία Μητσοτάκη διαφημίζεται δεόντως από τα ΜΜΕ, χωρίς άλλωστε να χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος. Η κατάσταση της αντιπολίτευσης προκαλεί γέλωτα ακόμα και στους οπαδούς της. Τα κοινωνικά κινήματα κοιμούνται τον ύπνο του «δικαίου». Ο αγώνας άλλωστε παραδικαιώθηκε επί της πρώτης φορά αριστερής κυβέρνησης, αφού η κινηματική εξουσία, γράφτηκε με δόξα και τιμή στα ιστορικά καλεντάρια της. Με τις υγείες τους. Και τώρα κλαίνε τα καβουράκια στης πλατείας Εξαρχείων τα σκαλάκια. Και που είστε ακόμη.

Τον Μητσοτάκη είναι αλήθεια ότι τον υποτίμησαν εχθροί και φίλοι. Ας πρόσεχαν. Άδραξε την ευκαιρία και θα δώσει μάχη για να κρατηθεί πολλά χρόνια στην εξουσία. Στην περίπτωση αυτή η σταθεροποίησή του θα μοιάζει με την επιστροφή στις παλιές γνωστές εποχές των οκταετιών. Το επίτευγμα, όμως, δεν θα είναι αποκλειστικά δικό του. Ο Συριζα έχει δουλέψει σκληρά γι’ αυτό, όσο και αν καταναλώνεται σε μπουρδολογίες περί ακροδεξιάς κυβέρνησης. Άλλωστε το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο.

Ο Μητσοτάκης γνωρίζει ότι του έχουν πέσει στο κεφάλι πολλά και δύσκολα και δυστυχώς στο δικό μας έχει πέσει εκτός των άλλων και η αφεντιά του. Τι να κάνουμε, ούτως ή άλλως εμείς δεν τους διαλέγουμε. Η εδραίωση του Μητσοτάκη, και αυτό πρέπει να το τονίσουμε, περνάει μέσα από δυο πολεμικά μέτωπα, όπως έχουν χαρακτηριστεί αμφότερα: τα ελληνοτουρκικά, και την αντιμετώπιση του κορωναϊού. Η καταστροφή της Μόριας τον γλίτωσε όπως φαίνεται από το τρίτο. Εφ’ όσον εμφανισθεί ως τροπαιούχος, η επικράτησή του στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη και όχι για βραχύ χρονικό διάστημα και η εκλογική απόσταση από το δεύτερο κόμμα θα σταθεροποιηθεί, βοηθούσης και μιας τυχόν διάσπασης. Η κοινωνική σύνθεση έχει αλλάξει άρδην. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες ικανότητες να το αντιληφθεί κάποιος, όσο τυφλωμένος και αν είναι. Εν κατακλείδι ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε και ο κορωναϊός. Εκπλήξεις; Πάντα μπορούμε να έχουμε. Αλλά ο δρόμος είναι μακρύς…

Συσπείρωση Αναρχικών

πηγή