Ο ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΩΝ ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

 

«…Μὴν ξεχνᾶτε, κύριοι, ὅτι εὑρισκόμεθα πρὸ ἑνὸς ἀσθενοῦς, τον ὅποιον ἔχομεν ἐπὶ της χειρουργικῆς κλίνης καὶ τον ὅποιον ἐὰν ὁ χειρουργὸς δὲν πρόσδεση κατὰ την διάρκειαν τῆς ἐγχειρήσεως ἐπὶ τῆς χειρουργικῆς κλίνης, ὑπάρχει περίπτωσις ἀντὶ διὰ της ἐγχειρήσεως νὰ του χαρίση τὴν ἀποκατάστασιν της ὑγείας, νὰ τον ὁδηγήση εἰς τον θάνατον…

Οἱ περιορισμοὶ τοὺς ὁποιους θὰ ἐπιβάλλωμεν εἶναι το δέσιμον τοῦ ἀσθενοῦς ἐπὶ τῆς κλίνης διὰ νὰ ὑποστῆ ἀκινδύνως τὴν ἐγχείρησιν. Ὁ χρόνος ἀναρρώσεως τοῦ ἀσθενοῦς μετὰ τὴν ἐγχείρησιν, ἐξαρτᾶται ἀπὸ την βαρύτητα τῆς ἀσθενείας, τὴν ὁποίαν αὐτὴν τὴν στιγμὴν δὲν μπορῶ νὰ προσδιορίσω.» Συνέντευξη του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου κατά την πρώτη δημόσια εμφάνισή του ύστερα από την επιβολή της δικτατορίας την 21^η Απριλίου 1967

«Δεν είναι ώρα για αντιπαραθέσεις, όταν τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται. Δεν είναι ώρα για παραστάσεις με μικροκομματικά οφέλη, βάζοντας σε κίνδυνο ζωές. Δυστυχώς οι δρόμοι και οι διαδηλώσεις κουβαλάνε ιό και γεννάνε αρρώστια». Μ. Χρυσοχοΐδης, υπουργός καταστολής, Νοέμβριος 2020

Η γλώσσα της εξουσίας σε περιόδους, που χαρακτηρίζονται «εξαιρετικές» διεκδικεί μια ισότιμη θέση μ’ εκείνη των θεϊκών επιταγών, όπως αυτές μεταφέρονται από τους επί της γης εμφανιζόμενους αντιπροσώπους και ερμηνευτές της κάθε θεολογίας.

Ο λόγος της εξουσίας σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν αφήνει περιθώρια αμφισβητήσεων, αλλά ούτε και ίχνους ανοχής και ελαστικότητας. Ο «ασθενής» οφείλει δίχως να βαρυγκομά να αποδεχθεί το δέσιμο «επί της κλίνης», να αφεθεί δίχως άλλη σκέψη στα χέρια του «θεράποντος ιατρού», να ακούσει και να δεχθεί δίχως αντιρρήσεις την γνωμάτευση: «η ασθένεια είναι βαρύτατη». Η διάγνωση αυτή από μόνη της επιτρέπει τα πάντα στον «θεράποντα ιατρό», που εμφανίζεται ως ο μοναδικός, που μπορεί να γνωρίζει ή να μην γνωρίζει τον χρόνο «θεραπείας». Τα δεσμά τότε σφίγγουν ολοένα και περισσότερο.

Ο βουλευτής της ΝΔ Μπογδάνος έξω από το Πολυτεχνείο με τα ρούχα της δουλειάς, έτοιμος να συνδράμει προφανώς ως «αγανακτισμένος» πολίτης και να δράσει κατά των ταραχοποιών…

Η «αποκατάσταση της υγείας», βέβαια, μπορεί να απαιτήσει μεγαλύτερη δόση «φαρμάκου» ή συνδυασμό «φαρμάκων», εάν υπάρχουν ανεπιθύμητες αντιδράσεις: «Ὡς πρὸς τὴν γενικοτέραν ἔκφρασιν τῆς ἐλευθεροτυπίας, δυστυχῶς δὲν ἠμπορῶ νὰ εἴπω σήμερον πότε θὰ μποροῦσε νὰ συμβῆ τὸ ἴδιο δ’ ὅλους τοὺς τομεῖς. Οἱ συνάδελφοί σας καὶ ὑμεῖς ἢ τινὲς ἐξ ὑμῶν, ἐνδεχομένως, δὲν μὲ ἔχετε βοηθήσει μέχρι σήμερον καὶ ἐπειδὴ σεῖς εἶσθε τὸ κέντρον πού κινεῖ τὸ νευρικὸν σύστημα καὶ ὑπάρχει περίπτωσις νὰ μοῦ διαταράξητε, συναισθηματικώς, τὴν ἠρεμίαν τοῦ ἀσθενοῦς κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἐγχειρίσεως, ἐνῶ ἐγὼ ἔχω ὁπωσδήποτε ἀπόφασιν νὰ θεραπεύσω τὸν «ἀσθενῆ» διὰ τῆς ἐγχειρήσεως, […] Ἐὰν ἠρεμήσητε, χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσω βαρβιτουρικά, θὰ ξανασυζητήσωμεν τὸ θέμα». (Γ. Παπαδόπουλος, 1-3-1968)

Η «ηρεμία του ασθενούς», λοιπόν, μπορεί να επιτευχθεί με δύο τρόπους. Είτε με την χορήγηση «βαρβιτουρικών» είτε αυτοβούλως. Πάντως σε κάθε περίπτωση ο «ασθενής» πρέπει να θεωρείται «γυμνός», οφείλει να παραδοθεί «γυμνός», γιατί το απαιτεί η «έκτακτη ανάγκη».

Και εδώ έρχονται τα διατάγματα για την «προστασία του λαού και του κράτους», και αυτά δεν είναι παρά τα μαγικά ξόρκια κάθε εξουσίας απαραίτητα για την μεταμόρφωσή της και την επανεμφάνισή της με το πραγματικό της πρόσωπο: το τέρας με τον βούρδουλα στο χέρι.

Και τότε η εξουσία ίππευσεν τον κάλαμον…

«Ζούμε την πιο δύσκολη δοκιμασία μετά τον πόλεμο. Δίνουμε μάχες με έναν αόρατο εχθρό, που έχει κάνει παγκόσμια εισβολή. Χρειάζεται να αντέξουμε πρώτα απ’ όλα ψυχικά, με σθένος. Να υποστούμε ευλαβικά τα μέτρα, να βάλουμε στην πάντα συνήθειες, διασκέδαση, συναναστροφές. Χρειάζεται να πολεμήσουμε συλλογικά. Να ζήσουμε μέσα, οι τελετές οι γιορτές να περιμένουν τον άλλο χρόνο […] Δεν θα γίνει πορεία για το Πολυτεχνείο. […] Απαγορεύεται φέτος η πορεία, η Αστυνομία θα εφαρμόσει τον νόμο απαρέγκλιτα παντού.» (Μ. Χρυσοχοΐδης υπουργός καταστολής)

Ο Καγκελάριος Μητσοτάκης, όπως χαρακτηρίζεται πλέον από τα κυβερνητικά ΜΜΕ, αποφάσισε, ανακοίνωσε και διέταξε με στριγκή φωνή στην βουλή (12/11): «Όπως η κυβέρνηση πήρε την απόφαση να μην εορταστεί η 28η Οκτωβρίου, έτσι παίρνει και την απόφαση να μη γίνει σε αυτές τις συνθήκες η πορεία του Πολυτεχνείου. Είμαι σίγουρος ότι αυτό θα ήθελαν και αυτοί οι οποίοι πρωταγωνίστησαν σε αυτή την εμβληματική εξέγερση». Προφανώς είναι σίγουρος ότι η βούληση του είναι ίδια μ’ εκείνη των πρωταγωνιστών είτε βρίσκονται εν ζωή είτε έχουν αποδημήσει σε τόπο χλοερό, γιατί με κάποιο τρόπο που δεν μας τον εξήγησε επικοινωνεί μαζί τους. Τώρα ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές πάλι δεν μας το εξήγησε. Όσο για την «πλέμπα» της εξέγερσης του Νοέμβρη του ’73 ούτε λόγος να γίνεται. Το θέμα, όμως, είναι με ποιό δικαίωμα αυτό το υποκείμενο τολμά να μιλά εξ ονόματος αυτών οι οποίοι διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν ή δολοφονήθηκαν μη φειδόμενοι την υγεία και την ζωή τους για τα ιδανικά τους;

Και ξαφνικά μέγας ξεσηκωμός εγένετο. Πάσα η αντιπολίτευση και σύσσωμη –πλην των Λακεδαιμονίων (Βελόπουλος)– ξεσηκώθηκε και κατήγγειλε τις απαγορεύσεις και τον «αυταρχισμό».

Ο πάντα θλιβερός και γελοίος Τσίπρας έθεσε θέμα «δημοκρατίας» και διαβεβαίωσε ότι το κόμμα του θα μείνει μακριά από την πορεία ξεχνώντας την απαγόρευση όλων των πορειών επί πρωθυπουργίας του κατά την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα το 2015. Καμώνεται τον αντιπολιτευόμενο, ενώ λίγο πριν πρότεινε ως υπουργό υγείας κοινής αποδοχής την επιδημιολόγο Αθηνά Λινού. Να γίνουν όλα σεμνά και μετρημένα πρότεινε ο Φώφη Γεννηματά και διαβεβαίωσε ότι και το ΚΙΝΑΛ θα μείνει μακριά από την πορεία.

Και τότε ήταν που ο Κουτσούμπας σήκωσε το φλάμπουρο της επανάστασης μαζί με τον Βαρουφάκη. Μια ημέρα αργότερα οι πραιτωριανοί του καγκελάριου Μητσοτάκη εισβάλλουν στο Πολυτεχνείο, αλλά και στην Πολυτεχνειούπολη εκκαθαρίζοντας το τοπίο από τις λίγες δεκάδες καταληψιών, που «παράφωνα» παρέμεναν στους χώρους αυτούς, ισχυρές κατασταλτικές δυνάμεις σαρώνουν τα Εξάρχεια ξυλοκοπώντας και συλλαμβάνοντας όποιον δεν τους γέμιζε το μάτι, ενώ το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται στην Πάτρα, όταν εκατοντάδες μπάτσοι κατέστειλαν είκοσι αναρχικούς διαδηλωτές.

Αυτή η καταστολή έχει ή δεν έχει την συναίνεση και την στήριξη όλων των αριστερών, που δήθεν κόπτονται για τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη; Πόσο περίσσευμα υποκρισίας διαθέτουν όλοι αυτοί οι αριστεροί νεκροθάφτες κάθε κοινωνικής εξέγερσης, που σπεύδουν τώρα να πείσουν για το αντίθετο; Πώς να ξεχάσει κάποιος την κατασυκοφάντηση της εξέγερσης του Νοέμβρη του ’73 από τα κομματόσκυλα του ΚΚΕ, που μιλούσαν από την πρώτη στιγμή για «προβοκάτορες», που σπίλωναν αγωνιστές χαρακτηρίζοντας τους χαφιέδες, που σε τόσες και τόσες «επετείους» περιφρουρούσαν με τους ροπαλοφόρους των ΚΝΑΤ το Πολυτεχνείο; Πόση υποκρισία πια ν’ αντέξει κάποιος, όταν τους ακούει τώρα να μιλούν για «αυταρχισμό» και περιορισμούς της ελεύθερης έκφρασης; Γιατί αφού κόπτονται για την «επέτειο» παρέδωσαν το χώρο του Πολυτεχνείου για μια ακόμη φορά στις αστυνομικές δυνάμεις αρνούμενοι να έχουν ακόμα και την πλέον υποτυπώδη παρουσία με τραπεζάκια έξω από αυτό; Πώς είναι δυνατόν να γίνεται αποδεκτή η απαγόρευση του τριήμερου εορτασμού και των τραπεζιών έξω και μέσα από το Πολυτεχνείο την ίδια στιγμή που επιτρέπονται οι πολυπληθείς συγκεντρώσεις στις λαϊκές αγορές; Ποια προστασία της υγείας και τρίχες κατσαρές; Εδώ πρόκειται για ξεδιάντροπή και ωμή καταστολή!

Εδώ όλο το πολιτικό σκυλολόϊ παρέδωσε όχι μόνο το τριήμερο αλλά και την πορεία, την οποία απομυζούν σχεδόν επί 5 δεκαετίες. Αυτοί, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι «οι απαντήσεις δίνονται στο δρόμο» έκαναν προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας, ενώ ήταν βέβαιοι για την απόφαση που θα ελάμβανε. Κινήθηκαν δήθεν αντιπολιτευτικά, αλλά στην πραγματικότητα νομιμοποίησαν την κυβερνητική απόφαση!

Τα πολιτικά τους παιχνίδια δεν μας αφορούσαν ποτέ, το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Θα το επαναλάβουμε: ήταν, είναι και θα είναι οι νεκροθάφτες κάθε ανεξέλεγκτης δράσης, κάθε ανυπότακτης κίνησης. Αυτά που παζαρεύουν για μια ακόμη φορά δεν είναι τίποτε άλλο παρά μεγαλύτερα μερίδια από την εξουσιαστική πίτα.

Και όμως, καμώνονται ότι κόπτονται για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα, οι ίδιοι που πάσχιζαν πάντα και πασχίζουν να παραμένουν τα πρόβατα στο μαντρί, που έτρεμαν και τρέμουν μπροστά στην ανόθευτη κοινωνική απειθαρχία η οποία όταν ξεσπά αληθινά και ανεπιτήδευτα σαρώνει κάθε απαγόρευση και αναγκάζει κάθε εξουσία να ζαρώνει όταν η εξέγερση εξαπλώνεται.

Αύριο το κράτος ετοιμάζεται να κάνει μια ακόμη επίδειξη ισχύος. Αποδέκτης αυτής δεν θα είναι βέβαια οι αριστεροί νεκροθάφτες, αλλά κάθε ανυπότακτος άνθρωπος που επιμένει να αγωνίζεται με καθαρή καρδιά και δίχως αυταπάτες.

Ματαιοπονούν οι εξουσιαστές αν νομίζουν ότι θα επιβληθούν με τις ορδές των πραιτωριανών τους έστω και αν πρόσκαιρα θα φαντάζουν ως νικητές. Ο βασιλιάς είναι γυμνός και τα λάφυρα θα αποδειχθούν σύντομα ανύπαρκτα…

16-11-2020

Συσπείρωση Αναρχικών

πηγή