Καιρός για καλό ελληνικό ντοκιμαντέρ

Για έκτη συνεχή χρονιά το αφιέρωμα "Με τα μάτια ανοιχτά", μετά από δύο αναβολές, γίνεται διαδικτυακά από Πέμπτη έως τη Δευτέρα 21/12, με δεκατέσσερα από τα πιο σημαντικά ντοκιμαντέρ της χρονιάς. Η ευθύνη ανήκει στην Ενωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ, που συνεργάζεται με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.Οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες δωρεάν με όριο τις 300 θεάσεις- για τέσσερις μέρες στο www.hellasdoc.gr. Ανοίγει στις 9 το πρωί της Πέμπτης και θα παραμείνει ανοιχτό έως τις 9 το πρωί της Δευτέρας. Την Κυριακή, 20 Δεκεμβρίου, 7-9 μ.μ., θα γίνει διαδικτυακή συζήτηση με τους δημιουργούς των ταινιών και τη συμμετοχή του κοινού μέσω της πλατφόρμας Zοοm.

Οι "9 συν 1 μοναξιές του πατέρα" της Καλλιόπης Κατσιδονιώτη παρακολουθούν την καθημερινή ζωή ενός 85χρονου, του πατέρα της σκηνοθέτιδος, που προσπαθεί να υπερβεί τη μοναξιά του μετά την απώλεια της συντρόφου του για 57 χρόνια. Στο "Down time" του Στέλιου Ευσταθόπουλου πέντε νέοι βρίσκουν διέξοδο από την πραγματικότητα σε έναν φανταστικό κόσμο.



Η «Ρίτα» του Γιώργου Δανόπουλου είναι μια κυρία των οίκων ανοχής της παλιάς Αθήνας, που μας ξεναγεί στον κόσμο της. Οι «Σκιές ονείρων» του Δημήτρη Γεράρδη, που έκανε δέκα χρόνια να ολοκληρωθεί, παρακολουθεί τέσσερις εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους, έναν αθλητή, έναν φαροφύλακα, έναν φύλακα συμμαχικού νεκροταφείου και μια χορεύτρια, και επικεντρώνεται στη σχέση τους με τον χρόνο.

Στην "Αγία Νοσταλγία" του Ξενοφώντα Αγγελόπουλου η αλληλογραφία μιας νεαρής μετανάστριας στην Αμερική με τους γονείς της γίνεται ένα ταξίδι στον χρόνο και τη μνήμη.

Το "Αναζητώντας τον Ορφέα" της Τζέλης Χατζηδημητρίου ακολουθεί τα ίχνη του αρχαίου μυθικού μουσικού στη Λέσβο, όπου ξεβράστηκαν το κεφάλι και η λύρα του. Η "Κλεονίκη" της Αννας Αντωνοπούλου είναι το πορτρέτο μιας υπεραιωνόβιας γυναίκας στα βουνά της Ευρυτανίας. 

"Ο δικός μου προσωπικός Λίβανος" του Θοδωρή Παναγόπουλου, η προσπάθεια του σκηνοθέτη να συνδεθεί με την απόμακρη καταγωγή του από τον Λίβανο μέσω των μυστικών ιστοριών της μητέρας του. 

Ήρωας στον "Νέο δρόμο του πλαστικού" των Αγγελου Τσαούση και Μυρτώς Παπαδοπούλου είναι ένας Τατζίκος έμπορος που έχει «χτίσει» τη ζωή του από την αγορά και το εμπόριο κινεζικών προϊόντων. Το "Όταν φυσάει Νοτιάς" της Καλλιόπης Λεγάκη καταγράφει τη διαδρομή μιας ομάδας θεραπευτών από την πρωτεύουσα σε τόπους δύσβατους, όπου τους περιμένουν άνθρωποι με ψυχικά προβλήματα.



Το μουσικό ντοκιμαντέρ "Τα 4 επίπεδα της ύπαρξης" της Ηλιάνας Δανέζη ξανασυνδέει τα μέλη ενός γκρουπ από το Ιλιον και τα βάζει να "ροκάρουν" ξανά. "Το άλογο που είμαι" του Μένιου Καραγιάννη διερευνά τη σχέση μας με το άφατο, το εκτός λογικής κομμάτι του εαυτού μας. Συμμετέχει και η ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ.

Ο "Χειροπαλαιστής" του Γιώργου Γούση είναι πορτρέτο ενός 30χρονου πρωταθλητή της χειροπάλης (bras de fer), ιδιοκτήτη καφενείου σε απομακρυσμένο χωριό.



Στο «Χέρια σε χλωρίνη» της Ιωάννας Νεοφύτου δυο γυναίκες μέσης ηλικίας συζητούν και καθαρίζουν δωμάτια ξενοδοχείων και γκαλερί σύγχρονης τέχνης.

πηγή