Αγορά – και ζωή – ακορντεόν...

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ

Αναμένοντας μετρήσιμα συνακόλουθα της αποτελεσματικότητας των εμβολιασμών για την ανάσχεση της πανδημίας, η ελληνική κυβέρνηση (όπως και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές) ρισκάρει στο χάος ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί.

Από τη μια μεριά του χάους στέκει ο θάνατος του συστήματος Υγείας. Από την άλλη ο θάνατος της οικονομίας και των κρατικών εσόδων. Κοινός παρονομαστής και τελικός αποδέκτης των συνεπειών είτε για τον θάνατο είτε της οικονομίας είτε του συστήματος Υγείας είναι ο γενικός πληθυσμός της χώρας, και ιδιαίτερα το πολυπληθέστατο και οικονομικά ασθενέστερο τμήμα της κοινωνίας.

Η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού παρακολουθεί το εκκρεμές, που από τη μία δείχνει θάνατο εξαιτίας ενός συστήματος Υγείας που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα δεδομένα που δημιουργεί η πανδημία και από την άλλη δείχνει τον θάνατο να έρχεται συνοδεύοντας την ανέχεια και τη φτώχεια.

Αδυνατώντας να απαντήσουν στο δίλημμα, οι κυβερνήσεις όλης της Ευρώπης και του πλανήτη, αξιοποιώντας τους μηχανισμούς χειραγώγησης που διαθέτουν, ανοιγοκλείνουν το ακορντεόν δίνοντας τον ρυθμό: Τώρα κλείνουμε, ατομική ευθύνη, επιδόματα ελεημοσύνης κ.λπ.

Σήμερα (με τη βοήθεια των εργαλείων της στατιστικής: μικρότερο δείγμα, λιγότερα κρούσματα) ανοίγουμε, πάντα με ατομική ευθύνη, η οποία είναι αυτή που τελικά θα πληρώσει τα σπασμένα όταν το ακορντεόν θα κλείσει πάλι.

Εν τω μεταξύ είναι ολοφάνερο το παιχνίδι με τα εμβόλια, έστω κι αν δεν μπορούμε να το παρακολουθήσουμε στο σύνολό του, καθώς έχει γίνει σαφής η αδυναμία της παραγωγής να καλύψει τη ζήτηση, γεγονός που οδηγεί σε «πλειστηριασμούς» – όποιος έχει παίρνει – και εκπτώσεις, όταν οι πέντε δόσεις του φιαλιδίου με το εμβόλιο γίνονται έξι...

Και να σημειώσουμε επιπλέον ότι μέχρι σήμερα οι ελλείψεις και η ασυνέπεια στην παραγωγή και τη διάθεση εμβολίων συμβαίνει στον ανεπτυγμένο κόσμο παρότι αυτός έχει λάβει τη συντριπτική πλειονότητα των μέχρι σήμερα παραχθέντων ποσοτήτων, κάτι που αναμένεται ότι θα συνεχιστεί για πολλούς ακόμα μήνες.

Πόσο όμως μπορεί να αντέξει κάποιος το σύστημα ακορντεόν, μια ζωή που ανοιγοκλείνει αγκομαχώντας και αγωνιώντας αν θα τη βγάλει καθαρή από τον κορωνοϊό ή τον οικονομικό θάνατο;

Την απάντηση έδωσε πρόσφατα δημοσίευμα του Bloomberg, το οποίο υπογράμμισε ότι το χάσμα μεταξύ των (ελάχιστων) πλουσίων και των (πάρα πολλών) φτωχών μεγάλωσε στην περίοδο της πανδημίας και οι κοινωνίες βαδίζουν πλέον στο ναρκοπέδιο των πιθανότατων κοινωνικών εκρήξεων…

πηγή