Εκδηλώσεις πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, όπως οι εκλογές, οι γιορτές, οι διαφημίσεις, οι σχολικές εκδηλώσεις και η θρησκευτική λατρεία χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ψευδείς πεποιθήσεις σχετικά με τον βαθμό εξουσίας που έχει ο μέσος πολίτης έναντι της κυβέρνησής του. Φυσικά, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η αφήγηση ήταν και παραμένει ψέμα.
Τα λεξικά ορίζουν τη δημοκρατία ως την κυβέρνηση που εκπροσωπεί τους πολίτες μέσω εκλεγμένων αντιπροσώπων, ή ως τον κανόνα που η πλειοψηφία αποφασίζει, ή ως την κοινωνία που παρέχει ίσα δικαιώματα σε όλους. Η ιστορία αυτής της χώρας σπάνια ανταποκρίθηκε σε κάποια από αυτές τις περιγραφές. Στο πρόσφατο όμως παρελθόν, η ιδέα ότι αυτή η χώρα είναι δημοκρατία εξελίχθηκε σε φάρσα. Δεν έχουμε τίποτα άλλο παρά αυταπάτες, ενώ κάθε δύναμη που ασκεί ο λαός είναι δυστυχώς ανεπαρκής.
Αυτή η κατάσταση είναι προφανής σε όποιον προσέχει. Οι Αμερικανοί όχι μόνο δεν καταφέρνουν αυτό που επιδιώκουν από το πολιτικό σύστημα, αλλά παίρνουν το αντίθετο από αυτό που θέλουν. Ο ρυθμός που προχωρά το ολιγαρχικό κράτος έχει επιταχυνθεί τελευταία, αλλά η δυναμική ήταν εμφανής εδώ και αρκετό καιρό.
Ακόμη και η ακαδημαϊκή ελίτ γνωρίζει, έχει δώσει στοιχεία σε μια συζήτηση που όμως αγνοείται. Οι καθηγητές Martin Gilens του Πανεπιστημίου Princeton και Benjamin Page του Πανεπιστημίου Northwestern είναι οι συγγραφείς της μελέτης «Δοκιμές Θεωριών της Αμερικανικής Πολιτικής: Ελίτ, Ομάδες Ενδιαφέροντος και Μέσος Πολίτης». Ενώ η δουλειά τους δεν χρησιμοποιεί τη λέξη ολιγαρχία, οι συγγραφείς είναι αρκετά σαφείς στα ευρήματά τους. Ο καθηγητής Gilens έδωσε μια σύντομη περίληψη των συμπερασμάτων τους:
«Θα έλεγα ότι σε αντίθεση με τι σας οδηγούν να πιστεύετε δεκαετίες έρευνας της πολιτικής επιστήμης, οι απλοί πολίτες δεν έχουν ουσιαστικά καμία επιρροή σε αυτό που κάνει η κυβέρνησή τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντίθετα, οι οικονομικές ελίτ και οι ομάδες συμφερόντων, ειδικά εκείνες που εκπροσωπούν τις επιχειρήσεις, έχουν σημαντικό βαθμό επιρροής. Η χάραξη κυβερνητικής πολιτικής τις τελευταίες δεκαετίες αντικατοπτρίζει τις προτιμήσεις αυτών των ομάδων – οικονομικών ελίτ και οργανωμένων συμφερόντων».
Παρόλο που αυτή η μελέτη δεν επηρέασε ιδιαίτερα τη δημόσια συζήτηση, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η παραβίαση της λαϊκής βούλησης είναι προφανής για όλους. Εάν αυτό δεν ίσχυε, ο κατώτατος μισθός θα ήταν υψηλότερος, δεν θα υπήρχαν περικοπές στα επιδόματα και οι Αμερικανοί θα είχαν ένα καθολικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Δεν θα υπήρχαν συμφωνίες ελευθέρων συναλλαγών NAFTA ή TPP που εξαναγκάζουν σε έναν αγώνα προς τα κάτω τους μισθούς των εργαζομένων, καταστρέφουν ολόκληρα οικοσυστήματα και παραβιάζουν την εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Εάν αυτή η χώρα ήταν πραγματικά δημοκρατική, η πόλη του Ντιτρόιτ δεν θα είχε καταθέσει πτώχευση για τον απλό λόγο ότι οι ψηφοφόροι στο Ντιτρόιτ, όπως και στην πολιτεία του Μίσιγκαν, ψήφισαν για την κατάργηση του νόμου για τον μάνατζερ έκτακτης ανάγκης που προκάλεσε την πτώχευση.
Οι Αμερικανοί δεν θέλουν τις ολοένα και συχνότερες παρεμβάσεις σε κάθε γωνιά της γης να επιβάλλονται από τον ένα πρόεδρο μετά τον άλλον, αλλά αυτό είναι που παίρνουν. Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα κλιματικής αλλαγής που δημιουργούνται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Δεν θέλουμε οι πλούσιοι άνθρωποι να ελέγχουν την πολιτική, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο έχει πει ξανά και ξανά ότι το χρήμα ισούται με το λόγο και οι αποφάσεις αυτές αποδεικνύουν το βασικό συμπέρασμα της παραπάνω μελέτης. Με απλά λόγια, το χρήμα έχει λόγο, και αυτοί που δεν έχουν χρήμα, δεν έχουν φωνή.
Εάν δεν συνέβαινε αυτό, οι Αμερικανοί εργαζόμενοι δεν θα ήταν φτωχότεροι από τους αντίστοιχους ομολόγους τους στον υπόλοιπο κόσμο. Η λεγόμενη μεσαία τάξη σε αυτήν τη χώρα είχε τη δυνατότητα να ζει καλύτεροι από τη μεσαία τάξη στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό δεν ισχύει πλέον με τη στασιμότητα των μισθών και την απώλεια θέσεων εργασίας. Δεν ισχύει με μια χώρα που δεν εφαρμόζει αναδιανομή εισοδήματος που θα προστάτευε τους ανθρώπους από τη φτώχεια. Σε μια δημοκρατική χώρα, η Walmart με τους κατώτερους μισθούς της δεν θα ήταν ο μεγαλύτερος εργοδότης. Η μεταποίηση που κάποτε κυριαρχούσε στο οικονομικό τοπίο θα εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού με υψηλότερους μισθούς και με άλλα οφέλη που παρέχουν οικονομική ασφάλεια.
Σε μια δημοκρατία, ο κλάδος των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών που δημιούργησε την παγκόσμια οικονομική κατάρρευση, δεν θα είχε διασωθεί. Θα είχαν διασωθεί όμως οι εργαζόμενοι. Οι εταιρείες δεν θα λάμβαναν φοροαπαλλαγές και άλλες κρατικές επιδοτήσεις. Οι εργαζόμενοι θα λάμβαναν. Και αν ο μέσος άνθρωπος είχε κάποιο λόγο στο θέμα, οι μεγάλοι τραπεζίτες θα ήταν τώρα πίσω από τα κάγκελα.
Ο μύθος της αμερικανικής δημοκρατίας είναι μόνο ένας από τους πολλούς που λατρεύονται στην εποχή της άγνοιας και της δυσπιστίας, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να συνεχίζεται η σύγχυση και η αυταπάτη. Η μόνη φορά που θα δοκιμάσουμε πώς είναι μια δημοκρατία είναι η στιγμή που θα αποφασίσουμε ότι δεν την έχουμε, αλλά ισχυριστούμε ξεκάθαρα ότι σκοπεύουμε να την αποκτήσουμε.
Η ψεύτικη αφήγηση φθείρεται καθώς η ποιότητα ζωής πέφτει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν είναι δημοκρατικό έθνος, εάν το μόνο δικαίωμα που έχουν οι πολίτες είναι να πηγαίνουν σε ένα εκλογικό τμήμα κάθε λίγα χρόνια. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να φετιχοποιούμε ό, τι σαφώς δεν λειτουργεί για την πλειοψηφία των ανθρώπων και να αρχίσουμε να μιλάμε για κάτι νέο. Σε τελική ανάλυση, η τρέλα, σύμφωνα με τον ορισμό, είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά, αλλά να περιμένεις ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Το μόνο αποτέλεσμα που έχουμε να δείξουμε, είναι ότι κουμάντο κάνουν οι ελίτ. Αν αυτό είναι αποδεκτό, τότε οι άνθρωποι, πραγματικά έχουν τρελαθεί.
Ξενόγλωσση Πηγή: Black Agenda Report
Μετάφραση: antapocrisis
* Η Margaret Kimberley είναι συγγραφέας και βασική αρθρογράφος του Black Agenda Report από την ίδρυσή του. Ζει στη Νέα Υόρκη.
Πηγή: antapocrisis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)