Άκου, φιλαράκο!

  

Του Κώστα Γιαννιώτη

Κάποτε... πριν πολλάααα χρόνια... κάποιοι -που το μυαλό τους δούλευε ακόμα- εφηύραν ένα όπλο για να εξαφανίσουν από το προσκήνιο άρχοντες- αρουραίους που κατέτρωγαν το βιος τους και τις ζωές τους.

Ένα όπλο που δεν σκότωνε κανέναν, παρά μόνο την απάτη, τη διαφθορά, την ληστεία σε βάρος της κοινωνίας και την απανθρωπιά.

Το όπλο αυτό το ονόμασαν ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και αποφάσισαν να το χρησιμοποιήσουν.

Δεν χρειάστηκε να... ‘’ρίχνουν’’ για καιρό με το όπλο αυτό!

Λίγες εβδομάδες ήταν αρκετές για να εξαφανίσουν από το πολιτικό προσκήνιο πολλούς... διάσημους και μεγαλοσχήμονες ‘’ηγέτες’’ και παρατρεχάμενους.

Το περίεργο στην όλη ιστορία είναι ότι αυτοί που χρησιμοποίησαν αυτό το όπλο, όχι μόνο δεν χρειάστηκε να συγκρουστούν με τις δυνάμεις του κάθε αγύρτη ‘’ηγέτη’’ αλλά, αντίθετα, άραξαν στο σπίτι τους και έπιναν την καφεδιά τους, μέχρι τη στιγμή που έμαθαν ότι... οικονομία τέλος, φράγκα τέλος, μάσα τέλος, άρχοντας τέλος.

Είμαι σίγουρος ότι και το δικό σου αυτί κάπου θα άκουσε για κάτι τέτοια γεγονότα που έχουν γίνει σ` αυτόν τον πλανήτη που τον λένε Γη!

Ούτε οικονομίες καταστράφηκαν, ούτε κοινωνίες διαλύθηκαν, ούτε αίμα χρειάστηκε να χυθεί. 

Απλώς πήραν πόδι οι βιαστές της κοινωνίας.

Όταν όμως εσύ άκουσες τη φράση ‘’γενική πολιτική απεργία’’ σε έπιασε σύγκρυο, φιλαράκο, και φαντάστηκες σημεία και τέρατα!

Φαντάστηκες συγκρούσεις, φωτιές και αίματα και είπες... ‘’Δεν είμαι εγώ για τέτοια’’!

Σε κυρίευσε ο φόβος και αναρωτήθηκες πόσο θα αντέξεις χωρίς εισόδημα. 

Το θεώρησες ακατόρθωτο, την ίδια ώρα που οι ‘’άρχοντές’’ σου τρέμουν στην ιδέα μήπως πάρεις καμιά... τέτοια ανάποδη, γιατί την έχουν βαμμένη από χέρι.

Ούτε μήνας δεν θα χρειαζόταν για να πάρουν δρόμο, τρέχοντας και σκούζοντας, όταν θα είχαν παραλύσει τα πάντα και το μόνο που θα εξακολουθούσε να δουλεύει (την κοινωνία) θα ήταν το κ(υ)νοβούλιό τους.

Και λούφαξες!

Και παραιτήθηκες, περιμένοντας κάποιον... μεσσία, να σε βγάλει από τη μιζέρια, τη δυστυχία και την καταστροφή σου.

Και σε πρόλαβαν, φιλαράκο, αυτοί!

Και σου κήρυξαν, την απεργία που θα έπρεπε να έχεις κηρύξει εσύ! 

Και όχι για μερικές εβδομάδες αλλά για ενάμιση ολόκληρο χρόνο!

‘’Απεργία’’, αλλά ελεγχόμενη από τους ίδιους, που σε έστειλαν στο σπίτι σου να πίνεις την καφεδιά σου, μετρώντας τα ρέστα που σου μένουν κάθε τέλος του μήνα, από τα ψίχουλα των ψωροεπιδομάτων που σου πετάνε!

Το μαγαζί –που έπρεπε να είχες κλείσει εσύ- σου το έκλεισαν αυτοί, μέχρι να λιμοκτονήσεις, να απελπιστείς και να το εγκαταλείψεις, ώστε στη θέση του να ανοίξει μαγαζί αλυσίδας ξένου μονοπώλιου.

Στους υπαλλήλους σου έδωσαν ‘’επιδοτούμενες’’ ‘’διακοπές’’ μαθαίνοντάς τον να δουλεύει το μισό μήνα, μέχρι να το καλομάθει και να εκπαιδευτεί στην... τηλεργασία! 

Μέχρι να του πουν ότι... ‘’Πολλά παίρνεις για δουλειά στο σπίτι’’!

‘’Πάρε το μισό μισθό και να λες κι ευχαριστώ’’!

Μέχρι να φτάσει η στιγμή που οι ‘’μηχανές’’ θα τον αντικαταστήσουν και θα τον στείλουν στην ανεργία και την πείνα!

Τότε, δεν θα έχει ούτε επιδόματα ούτε... τηλεργασίες!!

Τότε θα θεωρείσαι –κι εσύ και οι υπάλληλοί σου- παρίας της κοινωνίας, και μάλιστα παρίας με... φίμωτρο! 

Χωρίς φωνή!

Χωρίς πρόσωπο!

Χωρίς όνειρα!

Χωρίς σχέδια!

Χωρίς μέλλον!

Χωρίς ζωή!

Χωρίς ψυχή!

Μπορεί και χωρίς πατρίδα!

Αλλά με τυφλή πίστη στους ‘’ηγέτες’’ και τους ‘’ειδικούς’’με τις επιστημονικοφανείς απόψεις.

Όλα αυτά δεν είναι μακριά, αν καθίσεις –ακόμα και τώρα- άπραγος.

Έστω και τώρα, την ύστατη ώρα, έχεις την επιλογή: ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ.

 

πηγή