Ο κ. Μητσοτάκης επινοεί δικαιολογίες και καταγράφει αποτυχίες

Του Απόστολου Αποστόλου

"Απότυχε καλύτερα", έλεγε ο Σάμουελ Μπέκετ, θα μπορούσε η συγκεκριμένη φράση να βρίσκεται στο μυαλό του κ. Μητσοτάκη.

Για άλλη μια φορά σκέφτεται ανάποδα και προκλητικά. Σκέφτεται ενάντια στον ελληνικό λαό.

Είναι γνωστό ότι η σκέψη του παραλύει την εσωτερική κίνηση της σημασίας, δημιουργεί μια ηλεκτροπληξία του νοήματος και τίποτε δεν βγαίνει ως σύνθεση πολιτικής λύσης.

Φροντίζει πάντα να γίνεται το σύμβολο της αντίδρασης απέναντι στις κατακτήσεις του ελληνικού λαού.

Απέτυχε παντελώς με την πανδημία και συνεχίζει επί ματαίω να ψάχνει να βρίσκει τις εφαπτόμενες της απόλυτης τιμωρίας για τους Έλληνες πολίτες.

Δεν είδε τι έγινε με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Δεν κατάλαβε πως δίνονται οι μάχες; Η Πορτογαλία στη κρίσιμη περίοδο της έξαρσης της πανδημίας ενίσχυσε το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό στα νοσοκομεία με 29.000 νέες προσλήψεις.

Η Τουρκία που κρίνεται ως χώρα με τρομερές ελλείψεις δημοκρατικού περιεχομένου και βυθισμένη σε οικονομική κρίση, ενίσχυσε την πρωτοβάθμια περίθαλψη και αποσυμφόρησε τα νοσοκομεία της. Εδώ ο κ. Μητσοτάκης δίνει εκατομμύρια στα κανάλια της παραπληροφόρησης 50 εκ. έχει δώσει μέχρι τώρα ίσως και περισσότερα, υποσχόμενος ότι θα δώσει και άλλα, αλλά με 21 εκατομμύρια το χρόνο θα μπορούσε να βελτιώσει την πρωτοβάθμια περίθαλψη και να μην είχαν φρακάρει τα δημόσια νοσοκομεία.

Και μέσα στην πλήρη διάλυση αποφασίζει να περάσει στο λαϊκισμό της παροχολογίας με κάποια επιδόματα σε χαμηλοσυνταξιούχους και σε μισθούς υγειονομικών ενώ το έλλειμμα της οικονομίας τρέχει κατά τον κ. Σταϊκούρα με 7% και κατά τον Σκυλακάκη κατά 10%. Αλλά με ένα έλλειμμα της τάξης του 10% γίνονται μόνο κινήσεις ανάγκης όπως είπε και ο κ. Σκυλακάκης.

Χρωματισμένος από το ωκεάνειο συναίσθημα της βράβευσης από ευρωπαίους πολιτικούς ή από τον κ. Μπουρλά ότι παράγει έργο εξαναγκασμού στον ελληνικό λαό, αδυνατεί να καταλάβει πως σπρώχνει τη χώρα σε συννεφιασμένη μαυρίλα που θα κατεβάσει καταιγίδες και σε βούρκους ατελείωτους.

Με πολιτική σκέψη σε νάρθηκα ο κ. Μητσοτάκης και με πολιτική πράξη να κινείται στις περπατησιές του λαγού διαμορφώνει τις πολιτικές του επιλογές.

Λαγός για μια ακόμη φορά εμφανίζεται να είναι ο κ. Μητσοτάκης. Θα εισηγηθεί στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν η είσοδος στις ευρωπαϊκές χώρες να γίνεται μόνο με το Green Pass και αφού έχει πραγματοποιηθεί η τρίτη δόση.

Ο κοινωνικός αποκλεισμός από παρανόηση λέγεται και προστασία.

Ο ελληνικός λαός θα αποδώσει βέβαια στον κ. Μητσοτάκη το λογαριασμό για τον εφαρμοσμένο σπιναλογκισμό του.

Η καταστροφή φροντίζει για όλα έλεγε ο Μωρίς Μπλανσό.

Έτσι λοιπόν η καταστροφή θα φροντίσει και για τον κ. Μητσοτάκη και γενικότερα για όλη τη βάρδια του κοινωνικού αποκλεισμού. Και σαφώς και για τον κ. Τσίπρα. (Εκείνος πάλι παλεύει με κάθε τρόπο να ξαναβρεί τα ιστορικά εκλογικά του ποσοστά του 4%. Βλέπετε «οι αναστροφές στοχεύουν στην ικανοποίηση μας» έλεγε ο Λακάν. Ας το ψάξει ψυχαναλυτικά ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του, ίσως βρουν το πρόβλημα που έχουν και καταφέρουν να βγουν από την ελεύθερη πτώση τους). Έτσι και αλλιώς ομόκεντροι κύκλοι της παγκοσμιοποιημένης πολιτικής και του παγκοσμιοποιημένου συστήματος είναι τα πολιτικά κόμματα και γκρινιάζουν μόνο για το ποιός θα ασκήσει καλύτερα τη λεηλασία των πολιτών.

Μοιραίος και αδύναμος ο κ. Μητσοτάκης στην κουλτούρα του ξεπλύματος μιας πολιτικής που εγγράφεται με πιστοποιητικά, είτε λέγονται υγειονομικά πιστοποιητικά ή μνημονιακά πιστοποιητικά, παραμένει φανατικός μαριονετίστας της εποχούμενης διεθνοποιημένης πολιτικής.

Θα βρεθεί όμως λίαν συντόμως απολογούμενος αφού έτσι και αλλιώς πάμε ολοταχώς σε επιδημία εμβολιασμένων κατά την κρίση πολλών ειδικών και το αφήγημα της ελευθερίας για τους εμβολιασμένους θα πετάξει και θα χρειαστούν πενθοφορούσες χοηφόρες του τέλους της ελευθερίας ώστε να την θρηνήσουν.

Βέβαια ήρθαν τα φάρμακα, αλλά θα είναι για όλους; Και το ερώτημα είναι βάσιμο δεδομένου ότι η θεραπεία στηρίζεται σε μια οικουμενική παρανόηση που γίνεται νόρμα της παγκόσμιας κοινωνίας.

Τελικά σ’ αυτή τη μικρόψυχη εποχή, παγκοσμίως με τις πανωλέθριες επαναλήψεις, βρίσκουμε το κέντρο της ανθρωπολογίας μας να πηγαίνει προς τα πίσω και να αγγίζει ότι χρεώθηκε ιστορικά ως το πιο αντι-ανθρωπιστικό και πιο βάρβαρο. Ο κοινωνικός αποκλεισμός, οι αντι-δημοκρατικές πρακτικές, η νυχεγρεσία της τρομοκρατίας, όλα εκείνα τα αλαλκτήρια των ομέστιων οργανισμών, μας πάνε στην εικόνα του KZL (συντομογραφία του Konzentrationslager στρατοπέδου συγκέντρωσης) να παίζουν με βιολί κάποιοι εξαναγκασμένοι στη θέα κάποιου κρεμασμένου. Είναι καλό να θυμόμαστε τις μαύρες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας. Κάποιοι όμως αφήνουν τις πόρτες μισάνοικτες για να ξανα-εισβάλλουν τα ασήμαντα μηδενικά και οι εφιάλτες του παρελθόντος.

Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.

πηγή