Θάνος Ανεστόπουλος - Κάποτε τα δεσμά θα σπάσουνε

Κάποτε τα δεσμά που μας κρατούνε θα σπάσουνε από την εκκωφαντική λέξη της αλήθειας.

Κάποτε οι ρομαντικοί θα είναι περισσότεροι απ τις νιφάδες της μεγαλύτερης χιονόπτωσης του αιώνα Κάποτε θα μάθει να απαντάει η ψυχή όταν την ψάχνεις ουρλιάζοντας να την έβρεις στο σκοτάδι

Κάποτε θα αποκρυσταλλωθούν τα δάκρυά μας

και οι κοιμισμένες μας φωνές θα ξεπαγώσουν

Κάποτε τα σύννεφα θα χρησιμεύουν μόνο σα βαμβάκι στα μαξιλάρια μας

κι όχι σαν σκηνικό της ήττας του φωτός

Κάποτε απ το ατσάλι δεν θα φτιάχνουν μόνο σπαθιά αλλά και καρδιές που θα αντέχουν στα τέλη

Κάποτε θα μου πεις πως μ’ αγάπησες…αληθινά

…και οι σιωπές θα γίνουνε κλειδιά

να ανοίξουνε τις φυλακές

που κρατάνε μέσα τους

τις ματαιότητες των πράξεων και τον λόγων

που δεν μπορέσαμε να μην είχαμε κάνει

που δεν μπορέσαμε να μην είχαμε πει… κάποτε 

via