Πανδημία τέλος, έχουμε πόλεμο

Του Δημήτρη Γκάζη 

Προς ολοκλήρωση βαίνει η σταδιακή άρση των μέτρων που επιβλήθηκαν επί της κοινωνίας, στο όνομα του κορωνοϊού. Μία μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές χώρες, ανακοινώνουν τη λήξη των μέτρων περιορισμού και την απόσυρση των πιστοποιητικών εμβολιασμού, ενώ και στη χώρα μας οι διαρροές κυβέρνησης και επιτροπής ειδικών δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση με ορίζοντα το Πάσχα.

Η αδυναμία (προβλεπόμενη από πολλούς) οικοδόμησης τείχους ανοσίας μέσω των προγραμμάτων εμβολιασμού και ο «μονόδρομος» των πολλαπλών επαναληπτικών δόσεων (σύσταση για χορήγηση τέταρτης δόσης σε όλους απευθύνει ο κ. Μπουρλά της Pfizer) που καταστούν διάτρητη την πολιτική των πιστοποιητικών εμβολιασμού, σε συνδυασμό με τη δυσαρέσκεια μεγάλου κομματιού της κοινωνίας από την παρατεταμένη ισχύ της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, αλλά και την ένταση με την οποία οι γεωπολιτικές εξελίξεις ήρθαν να επανακαθορίσουν τις προτεραιότητες των κρατικών μηχανισμών, οδηγεί στις εν λόγω αποφάσεις. Άλλωστε από την αρχή, τα όποια μέτρα διαχείρισης της πανδημίας, χωρίς αυτό να μειώνει τη σοβαρότητα της πανδημικής κρίσης, είχαν εμφανώς πολιτικές σκοπιμότητες, στοχεύοντας κατά βάση στον χειρισμό και στον έλεγχο των κοινωνιών, παρά στην προστασία αυτών από τον ιό.

Σε κάθε περίπτωση τα παραπάνω συνιστούν ολοφάνερα, δήλωση αποτυχίας για μια ολόκληρη στρατηγική που επιβλήθηκε ως μονόδρομος επιβάλλοντας κοινωνικά απαρτχάιντ με υγειονομικό μανδύα, και επανορίζοντας τις βασικές αρχές λειτουργίας των κοινωνιών στο «όνομα της επιστήμης και του ορθού λόγου». Η αποτυχία αυτή όμως, δεν συνοδεύεται από την ανάληψη των αντίστοιχων ευθυνών για τους κυβερνώντες και τους συμβούλους τους. Τη στιγμή μάλιστα, που κάνουν λόγο και πάλι για νέο πανδημικό κύμα στις χώρες της Ευρώπης, με τους θανάτους Covid -19 στη χώρα μας να είναι σταθερά στους 50 ημερησίως. «Δεν υπάρχει πιθανότητα να μηδενιστούν τα κρούσματα», δήλωσε ο κ. Μαγιορκίνης, «όμως η πίεση στο σύστημα υγείας έχει μειωθεί».

Βέβαια, ακόμη και το τι σημαίνει «πίεση στο σύστημα υγείας» είναι θέμα πολιτικών σκοπιμοτήτων, όπως φαίνεται και σε έγγραφο του ΕΟΔΥ που έχει δει το φως της δημοσιότητας, και δείχνει ότι πάνω από 16.000 ασθενείς (60% των συνολικών θανάτων) έχασαν τη ζωή τους εκτός ΜΕΘ, διαψεύδοντας το κυβερνητικό αφήγημα περί επάρκειας. Η υποστελέχωση του ΕΣΥ και ο μεγάλος χρόνος αναμονής διασωληνωμένων σε απλές κλίνες (4,7 μέρες κατά μέσο όρο σύμφωνα με το εν λόγω έγγραφο), συνιστούν μια de facto συνθήκη αποκλεισμού μεγάλου αριθμού ασθενών από το δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη. Για το παραπάνω κανένας «ακαταδίωκτος» δεν θα απολογηθεί. Άλλωστε για όλα φταίνε οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί, που συνεχίζουν να διαβιούν στην ομηρία της αναστολής του δικαιώματός τους στην εργασία.

Προφανώς το οπλοστάσιο που φτιάχτηκε επί πανδημίας, παραμένει στη φαρέτρα, ενός κράτους που έχει αποφασίσει να επεκτείνει επ’ αόριστον την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ως μέσο κατακερματισμού των κοινωνιών και διαχείρισης της κρίσης του, σε μια περίοδο που η φτωχοποίηση, η ενεργειακή κρίση και η γεωπολιτική αστάθεια, πολλαπλασιάζουν τα ήδη υπαρκτά αδιέξοδα.

Τώρα μπορεί τα» υγειονομικά επιχειρήματα» να ξεθωριάζουν, και μαζί να χάνει ισχύ η προσπάθεια να παρουσιαστούν όλα τα δεινά ως φυσικά φαινόμενα (πανδημία / κλίμα), δίνοντας τη θέση της στην ωμή ισχύ, τη γεωπολιτική και τον πόλεμο, όμως ο χειρισμός και οι πολλαπλές περιθωριοποιήσεις, η απονέκρωση της δημοκρατίας και ο περιορισμός του δημόσιου χώρου, θα συνεχίσουν να επιβάλλονται ως η νέα κανονικότητα. Το λένε άλλωστε οι γεωστρατηγικοί αναλυτές στα ΜΜΕ, που πήραν τη θέση των λοιμωξιολόγων στη μονοπώληση του δημόσιου λόγου: «μετά από αυτόν τον πόλεμο τίποτα δεν θα είναι όπως πριν». Το επιβεβαιώνουν και οι πολιτικοί ηγέτες, που υιοθετώντας στυλ Ζελένσκι, περνούν από τον «πόλεμο εναντίων ενός αόρατου εχθρού», στον πόλεμο της «Ελεύθερης Δύσης» εναντίων του δικτάτορα Πούτιν, με το βλέμμα στραμμένο όχι στη δύσμοιρη Ουκρανία, αλλά στη σταθεροποίηση της εξουσίας του πολλαπλά χρεοκοπημένου συστήματος που υπηρετούν, επί των δικών τους κοινωνιών.

Η ανάγκη για καθαρή ματιά και αμφισβήτηση σε ό,τι παρουσιάζεται ως μονόδρομος, παραμένει.

Πηγή: edromos.gr - via