Άργησες

Άργησες. Όπως αργεί η ελπίδα.

Πάντοτε αργούσες.

Μα πύκνωσαν οι αργοπορίες με τον καιρό.

Κι εντέλει άργησες ως τη χάση.
Το κουφάρι μου τα μάζεψε,

κίνησε για τη λύπη, να ησυχάσει, να θαφτεί.

Στο ηρώο μου, αργά κατέθεσες στεφάνι,

με κορδέλα επίσημη και γλώσσα κυβερνητική:

"Αν είχα χρέος να μην αργώ,

ίσως μπορούσα να μην αργούσα".

Δεν ήμουν εκεί για να γελούσα.

Σακελλαρίου Σοφία   

Ζωογραφίες - Μελάνι / 2016

photo/pixabay