Προς τον χειμώνα…

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον τρόπο που διακυβέρνησε (2015-2019) άνοιξε τον δρόμο της επιστροφής στη Δεξιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον τρόπο που αντιπολιτεύθηκε τη Δεξιά (2019-2023) άνοιξε τον δρόμο για τη στερέωση της Δεξιάς στην εξουσία αλλά και την επανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ.

Νταμπλ! 

…ή, με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε στην παλινόρθωση του Δικομματισμού, έτσι όπως λειτουργούσε πριν το 2010, με μια επιπλέον παραλλαγή: την προσθήκη της δικής του παρουσίας στην τρικομματική εκδοχή του δικομματικού μονοκομματισμού, για όσον αυτή κρατήσει.

Καθ’ ότι, η θέση ισχύος στον δεύτερο πόλο του συστήματος είναι τώρα το μόνο επίδικο πλέον για τον ΣΥΡΙΖΑ.

*** 

Ο ελληνικός λαός (αποκαρδιωμένος, απογοητευμένος, αποξενωμένος, τρομαγμένος, υβριζόμενος) διαισθάνεται και ψυχανεμίζεται ότι «έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα», ότι έρχεται Αρμαγεδδών και καταφεύγει στους Δυνατούς, όπως οι κολίγοι κατέφευγαν στους φεουδάρχες, για

να σωθούν πίσω απ’ τα τείχη, όταν την ύπαιθρο κατέκλυζαν αρπακτικές ορδές. Εκεί, πίσω απ’ τα τείχη, στις αποθήκες με τα γεννήματα, να λάβουν κι αυτοί κανά σπυρί να βγάλουν τον χειμώνα. Κι ύστερα

να αυξήσουν τα δοσίματα για να ξεπληρώσουν την προστασία και τη γενναιοδωρία του Αφέντη. 

Έτσι ψήφισαν αυτήν τη φορά (και) οι Έλληνες, όχι μόνον ως πελάτες, αλλά και ως κολίγοι.

Διότι στο μεταξύ η αστική δημοκρατία, και με τη φροντίδα της δεξιόστροφης Αριστεράς του Τσίπρα, της κας Έλενας Ακρίτα, του Πάιατ και του Σολτς, έχει προοδεύσει κι έχει γίνει ένα λατιφούντιο, με αφέντες και δούλους.

…………

Θα μου πείτε, κάτι τέτοια τα παίζουν στα δάκτυλα ο Τσακαλώτος, ο Ανδρουλάκης, ο Γεροτζιάφας, ο Δένδιας, και το Range Rover του Τσίπρα. Μην σας μαυρίζω όμως την

καρδιά! Ας δούμε τα πράγματα με κάποια ευθυμία. Δεν ξανάρθε η Δεξιά, διότι ποτέ δεν έφυγε. Δεν είμαστε κολίγοι, διότι ουδείς μας αποκαλεί έτσι, μαλάκηδες μας αποκαλούν, αλλά αυτό δεν είναι κάτι σοβαρό – περί εθνικής προσαγόρευσης πρόκειται άλλωστε, τίποτε το ανησυχητικό.

*** 

Δεν μαθαίνουμε γράμματα στα σχολεία. Πεθαίνουμε στα νοσοκομεία. Μας απολύουν σαν γερασμένα άλογα. Μας φέρονται σαν σε σκυλιά. Γκρεμίζονται τα σπίτια μας πάνω στα κεφάλια μας. Διαβάζουμε ένα βιβλίο τη δεκαετία (το 10%). Μας κυβερνάνε μαριονέτες. Φεύγουν οι νέοι στην ξενιτιά. Ερημώνουν τα χωριά. Αλλά

δεν είμαστε μαλάκες! Τρώμε σκουπίδια από τις τηλεοράσεις. Ακούμε παιδάκια στις διαφημίσεις να επαινούν τις τράπεζες. Μας δουλεύουν πληρωμένοι καλλιτέχνες και πονηροί δημοσιογράφοι. Μας παίζουν στα δάχτυλα (και μας κόβουν τα πόδια) αφεντικά, λαμόγια και κομματόσκυλα, αλλά δεν κλονίζεται η ανάπτυξη – «όλα βαίνουν καλώς, εναντίον μας». Καλώς, ο τουρισμός. Καλώς, τα επιτόκια (όταν ανεβαίνουν), καλώς τα επιτόκια (όταν πέφτουν). Πεινάει κοσμάκης, δεν βγάζει τον μήνα. Πολλοί γέροντες ντρέπονται που ζουν. Άλλοι γέροντες ευτυχώς που ζουν, αλλιώς δεν θα ζούσαν τα παιδιά τους. Πλην όμως

 όχι άλλη μαυρίλα, έχει και το γκρι τα δικαιώματά του στην κατάντια που μας δέρνει.

Όλους;

Όχι!

Υπάρχουν οι σπορείς!

Καμιά κατάντια δεν βιώνουν οι αγωνιστές. Όμως τη βιώνει η Πόλις…

ΣΤΑΘΗΣ Σ.
25•V•2023

πηγή