Ολίγον ολοήμερο

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

Ελλάς, λιγοστεύεις και γερνάς. Με παραδείγματα από τη γερμανική ΤΑΖ. «Η Νέα Ζίχνη πεθαίνει. Πλέον έχει μόλις 1.000 κατοίκους, έχοντας χάσει μέσα σε 60 χρόνια το 75% του πληθυσμού της, και η τάση εξακολουθεί να είναι πτωτική.

Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι ηλικιωμένοι, πολλοί έχουν περάσει τα 80. […] Από το 2005 μέχρι σήμερα ο πληθυσμός της Ελλάδας έχει μειωθεί κατά περίπου 740.000 ανθρώπους, δηλαδή κατά 7% μέσα σε 16 χρόνια».

Ελλάς, λιγοστεύεις και γερνάς, τους νέους γιατί τυραννάς; Για να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό, θα πρέπει «μακροπρόθεσμα να σταματήσει η φυγή των νέων από τη χώρα, να επιστρέψουν όσοι έχουν φύγει και πρωτίστως να δημιουργηθεί ένα φιλικό προς τα παιδιά περιβάλλον, προκειμένου τα νέα ζευγάρια να μπορούν να κάνουν όσα παιδιά θέλουν, όταν το θέλουν. Σήμερα, όμως, δεν υπάρχει κανένα τέτοιο περιβάλλον» εξηγεί ο Βύρων Κοτζαμάνης, καθηγητής Δημογραφίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Εδώ κι όσοι κάνουν, παλεύουν, για να μην τους ξεκάνουν. Όχι, τα παιδιά, αλλά του γραφειοκράτη η καρδιά.

Πάρτε, για παράδειγμα, τα ολοήμερα σχολεία. Λειτουργούν με πλήρες ωράριο ή λόγω έλλειψης εκπαιδευτικών δυσχεραίνεται η καθημερινότητα εκατοντάδων οικογενειών; Ολίγον ολοήμερο έχει κάτι από γδάρτη. Πόσες φορές τον μήνα, ενίοτε και την εβδομάδα, μπορούν εργαζόμενοι γονείς να φεύγουν από την εργασία τους, εξαντλώντας των εργοδοτών τους την υπομονή και τη δική τους αντοχή;

Αυτή είναι η κρατική αρωγή; «Η οικογένεια θα στηριχτεί». Με το επίδομα παιδιού, που θα αυξηθεί το νέο έτος, ή με το αντίστοιχο γέννησης; Και μετά τι; Ή ο ένας γονιός από τον επαγγελματικό στίβο θα αποσυρθεί ή θα πηγαίνουν τα πιτσιρίκια στο Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να τα φυλάνε αυτοί;

Δεν δίνω ιδέες, αλλά είναι ήδη πολλές, σε κάποιες περιπτώσεις, οι αδέσποτες μέρες. Από το Περιστέρι ως τον Άγιο Δημήτριο και τη Νέα Μάκρη. Η ολιγωρία καβάλα στο άτι.

Πηγή: naftemporiki.gr

via