ΦΤΟΥ ΣΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟ, ΕΙΣΑΙ ΑΠΙΑΣΤΟΣ….

"Η αιωνιότητα είναι πάρα πολύς χρόνος – ειδικά προς το τέλος".

Γούντι Άλλεν

"Πέστε του βασιλιά: γκρεμίστηκαν οι πλουμιστές αυλές εχάθη, δεν έχει ο Φοίβος πια καλύβι, ούτε προφητικιά έχει δάφνη μήτε πηγή που να λαλά και το μελητικό νερό βουβάθη".

Χρησμός της Πυθίας,  μτφ Ν. Καζαντζάκη)

Βαθιά οραματιστής μιλούσε από τότε στην  άδεια καρέκλα του Κώστα Καραμανλή
και ο Γεωργιάδης τον κοίταζε με αμέριστο θαυμασμό… Φτου σου μεγάλε, είσαι άπαιχτος…

Ακόμα και τα σύννεφα μοιάζουν, πλέον, να ταξιδεύουν ράθυμα στον ουρανό κάτω από τον οποίο μακροημερεύει το γκουβέρνο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τις αστραπές, τις βροντές, τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, τις πανδημίες, τις φουσκοθαλασσιές φαίνεται να τις κατάπιε μια μαύρη τρύπα. Και ο Μητσοτάκης σαν ένας νέος Μωϋσής συνεχίζει να υπόσχεται, ότι θα οδηγήσει γοργά με το στιβαρό του χέρι τον λαό του στην γη της επαγγελίας, ολοένα και πιο μακριά από την μεγάλη χρεωκοπία, από κάθε αβεβαιότητα, ασυνέπεια, αστάθεια, και ανασφάλεια.

Τα έβαλε με τα στοιχειά της φύσης, τα έβαλε μ’ όσους τον καταράστηκαν, κήρυξε τον  πόλεμο στην Ρωσία, γονάτισε και κατατρόπωσε τον φούσκα τον Τσίπρα, τους έκλεισε όλους μέσα μ’ αφορμή την «πανδημία» και τον ευχαρίστησαν από πάνω, αφού η αυστηρή καραντίνα «έτυχε» ευρείας αριστερής συναίνεσης, κιότεψε ακόμη και αυτός ο Ερντογάν μπροστά του, δεν τον κουνάει η ακρίβεια, οι πόλεμοι, η εγκληματικότητα, μάντρωσε τα Εξάρχεια και δεν άνοιξε ρουθούνι, αγνόησε περιπαικτικά, όσους τον είπαν κατσικοπόδαρο, γκαντέμη, γρουσούζη, γουρλομάτη, αυγουλομάτη, όσους σκιάχτηκαν και πίστεψαν ότι θα φέρει ακρίδες, φίδια, βατράχια, και σαύρες.

Έταξε «σταθερές κυβερνήσεις από ένα κόμμα και όχι από ένα χρώμα», υποσχέθηκε «ανάπτυξη» και 1500 ευρώ μισθό μέχρι το τέλος της δεύτερης τετραετίας, έστειλε στα αζήτητα τους «λαϊκιστές» και όσους μέσα στην αριστερή τους παραζάλη τον κοιτούν σαν χάνοι να κυβερνά απερίσπαστος και ψελλίζουν «για το σάπιο κράτος, που θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες», μοιράζει επιδόματα και ψίχουλα στους πληγέντες από τις «φυσικές» καταστροφές και ευνοεί τα μεγάλα συμφέροντα.

«Που είναι η ταξική πάλη», αναρωτιούνται οι θλιβεροί μπολσεβίκοι, παλαιοί και νέοι Κουκουέδες και όψιμοι παρατρεχάμενοι τους, γιατί δεν αντιδρά ο «γίγαντας λαός», γιατί επικράτησαν οι φοβισμένοι κυρ-Παντελήδες και είναι άφαντη «η ταξική συνείδηση», γιατί αργεί ο ξεσηκωμός, που εχάθη η επαναστατικότητα της νεολαίας, γιατί βυθίζεται η κυβερνώσα αριστερά, που όσα πρόσφερε στο «σύστημα» τα βάπτισε στήριξη των αδικημένων. Αναπάντητα τα ερωτήματα σχετικά με τα «χάλια» του πολιτικού ανταγωνισμού και όσο πληθαίνουν τόσο φαίνεται να εδραιώνεται η πολιτική παντοδυναμία και η «κανονικότητα» του καθεστώτος Μητσοτάκη.

Μέγιστο, λοιπόν, το υπαρξιακό κενό των πολιτικών του αντιπάλων. Πρόκειται για παραδοξολογία, για μυστήριο πολιτικό φαινόμενο, για ένα χοντροκομμένο αστείο, που βλάπτει την δημοκρατία, μήπως ο λαός τρελάθηκε, μήπως απλά ο Μητσοτάκης είναι κωλόφαρδος; Ή μήπως όλοι δούλεψαν και δουλεύουν για το καθεστώς Μητσοτάκη; Άλλωστε, γιατί οι ψηφοφόροι να του γυρίσουν την πλάτη για μια «εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης», η οποία, απλά, δεν υφίσταται;

Μια χαρά εκφράζει ο Μητσοτάκης το «όλον πολιτικό σύστημα».

     Mitsotakis Uber alles…

Μήπως δεν δοκιμάστηκαν οι πολιτικοί του «αντίπαλοι»;

Και με το παραπάνω. Η «δικιά» του «χρωματιστή» διακυβέρνηση αγκάλιασε με …μεγαλοθυμία πρώην και νυν πασόκους και κουκουέδες, και ακροδεξιούς και τεχνοκράτες και δημοσιογράφους, και πανεπιστημιακούς και «άφθαρτους» και «φθαρμένους» και ανοικτά δηλωμένους ως ΛΟΑΤΚΙ και ότι διέθετε ο πολιτικός μπαχτσές. Ποια ακροδεξιά κυβέρνηση ωρέ;;;

«Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά», έσκουζαν, προεκλογικά, ορισμένοι γελωτοποιοί και μάλλον και ίδιοι σπάνε πλάκα με το ανέκδοτό τους, αφού ξέρουν, ότι ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι, μάλλον, εκφράζονται περισσότερο εδώ και καιρό από το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει αριστερά». Γελωτοποιοί…

Λέμε τώρα. Γιατί κάποτε οι γελωτοποιοί του βασιλιά, οι «τρελοί», που φυσικά απολάμβαναν της εύνοιας του ιδίου και των αυλικών του, έλεγαν αστεία ενάντια σ’ όλους τους ισχυρούς, ήταν οι επίσημοι διασκεδαστές των ανακτόρων, τσιμπούσαν τα μάγουλα όσων βρίσκονταν μπροστά τους ενίοτε και τον πισινό, εκτόξευαν προσβολές ενάντια σ’ όλους, χοροπηδούσαν, έκαναν χειρονομίες και κωλοτούμπες, ήταν μίμοι, φασαριόζοι και παραβάτες κάθε κανόνα της ηθικής και της ευπρέπειας, πότε χαρούμενοι και πότε θλιμμένοι.

Τούτοι εδώ οι «γελωτοποιοί», ανιαροί, βαρετοί, μονότονοι και ανέμπνευστοι μόνο κωλοτούμπες ξέρουν να κάνουν… Φτύνουν την κοινωνία, γιατί δεν έχουν ίχνος εντιμότητας να φτύσουν τον εαυτό τους, καθυβρίζουν την κοινωνία άπασα ως αντιδραστική και ξοφλημένη, γιατί έχασαν τους εξουσιαστικούς θώκους, γιατί τα αριστερά λιγούρια για εξουσία αποτελούν αυτά τα ίδια την «σκοτεινή όψη» της «παντοδυναμίας» Μητσοτάκη.

Η αδυναμία τους μόνο ελπιδοφόρα μπορεί να είναι και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πρόβλημα για όσους αγωνίζονται ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία. Και ο λόγος είναι απλός. Η μη ύπαρξη εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης, όπως ισχυρίζονται και οι ίδιοι, αργά ή γρήγορα θα αναδειχθεί σε συνολικότερο εξουσιαστικό πρόβλημα και όχι πρόβλημα των επιμέρους τμημάτων του πολιτικού προσωπικού και των υφιστάμενων κομμάτων.

Η περίπτωση Κασσελάκη είναι ενδεικτική. Μάπα το καρπούζι. Όσοι ενδιαφέρονται να αντιπολιτευθούν το καθεστώς Μητσοτάκη για να στηρίξουν την τάδε ή την δείνα εναλλαγή στην διαχείριση των εξουσιαστικών υποθέσεων, μάλλον δεν έχουν κατανοήσει, ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην σε σχέση με το παρελθόν. Η κυβερνώσα αριστερά δεν δίνει δεκάρα τσακιστή πλέον για τα πάλαι ποτέ κινηματικά της αποκούμπια. Οι καιροί άλλαξαν. Γι’ αυτό και ορισμένοι διαχρονικά εξαρτώμενοι κινηματίες από αυτές τις λογικές υποκλίνονται ανοικτά στο ΚΚΕ ξεπερνώντας σε αθλιότητα και τον καλύτερο εαυτό τους.

Αλλά ας είναι. Τι είχες Γιάννη μου, τι είχα πάντα.

Το καθεστώς Μητσοτάκη ούτε ανίκητο είναι, ούτε παντοδύναμο. Αν «πέσει» σύντομα, θα πέσει με κρότο, γιατί, όπως είπαμε, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Πάντως για την ιστορία, ο Πύρρος, ο θρυλικός βασιλιάς της Ηπείρου πέθανε χτυπημένος από ένα κεραμίδι, που του πέταξε από ψηλά μια γριά μέσα από ένα σπίτι…

Λ.

πηγή