Κουκιά σπέρνω, βελανίδια βγάζω…

Λέγανε παλιά "τα ύστερα του κόσμου" κάθε φορά που ο κόσμος ερχόταν τ’ ανάποδα. Αυτό το "τ’ ανάποδα" έχει δύο έννοιες: η μία "αναποδογυρίζω" και η άλλη "πάω ανάποδα" – ήτοι πάω αλλού ντ’ αλλού. Και στις δύο περιπτώσεις οι παλιοί απορούσαν (και με τις δύο πάλι έννοιες, του "απορώ" και του "θαυμάζω").

Ας δούμε λοιπόν μερικά θραύσματα της πραγματικότητας σήμερα, ελπίζοντας ότι αυτά τα θραύσματα δεν θα πετύχουν εμάς αλλά θα πετύχουν την κατσίκα του γείτονα. (Και τον ίδιο τον γείτονα αν χρειασθεί και αν έτσι προσφέρει κι αυτός κάποια υπηρεσία στην κοινωνία.)

………….

Με ψυχραιμία λοιπόν διαπιστώνουμε (και χωρίς να λιποθυμήσουμε) ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας το 2023 είναι μικρότερο από το ΑΕΠ της χώρας το 2010, όταν μπήκαμε στα Μνημόνια. Τότε δηλαδή το ΑΕΠ ήταν 214,603 δισ. και τώρα είναι 196,984 δισ. (!!) [ΕΛΣΤΑΤ].

Ώπα, ρε παιδιά! Πού πήγαν τα λεφτά που ο Γιωργάκης έλεγε ότι είχαμε και που ο ΣΥΡΙΖΑ+Ν.Δ. απέδειξαν ότι μπορούν να γίνουν αέρας κοπανιστός;

Τι κάνουμε 14 ολόκληρα χρόνια;

Πουλήσαμε αεροδρόμια, λιμάνια, διόδια, ιδιωτικοποιήσαμε της «Παναγιάς τα μάτια» (συγχώρησέ με, Μεγαλόχαρη), κόψαμε μισθούς και συντάξεις, και γίναμε φτωχότεροι;! – πώς γίνεται αυτό;

Δεκατέσσερα χρόνια λιτότητας, και γίναμε φτωχότεροι; Τα πάνω-κάτω, Θεούλη μου!

Στο μεταξύ από το 2010 έως το 2022, περίπου ένα εκατομμύριο Έλληνες (1,08) έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό – γιατί; Δεν τους έφθαναν τα επιδόματα που μοιράζουν οι κυβερνήσεις; Γιατί; Δεν έχουμε ήλιο, δεν έχουμε θάλασσα, δεν έχουμε τη βαριά βιομηχανία του τουρισμού (όλο και περισσότεροι τουρίστες, όλο και λιγότερα έσοδα) να πηγαίνουν οι νέοι και οι νέες να γίνονται σκλάβοι;

Θα μου πεις, άμα δεν μπορείς να βρεις σπίτι, άμα σου γαμάνε το πτυχίο, αν σου πληρώνουν την εργατική σου δύναμη με πενταροδεκάρες, παίρνεις των οφθαλμών σου και πας εκεί στην ξένη «να καζαντίσεις» που τραγούδαγε πονεμένα και ο Καζαντζίδης τις δεκαετίες του ’50 και του ’60.

Τι φταίει;

Φταίει που η Ελλάδα είναι τελευταία στην παραγωγικότητα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση; [EUROSTAT] Τελευταία; Πώς έγινε αυτό;

Γιατί ξεπατώσαμε την πρωτογενή παραγωγή; Γιατί διαλύσαμε τη μεταποίηση; Γιατί προχωρήσαμε στη συστηματική αποβιομηχάνιση; Για να γίνουμε τελευταίοι στην παραγωγικότητα; Μυστήρια πράγματα! Εις μάτην δηλαδή φορολογεί τα φιλοδωρήματα ο Χατζηδάκης;

Κάτι δεν πάει καλά, συντρόφισσες και σύντροφοι (με την ευρεία έννοια, που δεν περιλαμβάνει τους ΣΥΡΙΖαίους).

***

Αν έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα, παρά τις διαμαρτυρίες του Πρωθυπουργού ότι έχουν αλλιώς, τι κάνουμε; Ρητορικόν το ερώτημα – τίποτα!

Διότι αν οι φιλοδοξίες του κράτους για το κράτος είναι περιορισμένες, άλλο τόσο περιορισμένες είναι οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες του λαού από το κράτος. Και το χειρότερο: από τον εαυτόν του.

Για την οικονομία της συζήτησης, ας ονομάσουμε τον λαό, Μήτσο! (συνήθως τον ονομάζουμε Θανασάκη, αλλά σήμερα έχω μια διάθεση πρωτοτυπίας)

Τι κάνει λοιπόν ο Μήτσος;

Περιμένει, αν πάει στο Νοσοκομείο, να γίνει η στραβή – θέλημα Θεού.

Περιμένει τα παιδιά του να μείνουν αμόρφωτα στο δημόσιο σχολείο, ή αν το βγάλουν να τη βολέψουν με ένα ψευδοπτυχίο από κάποιο Κολέγιο-ιδιωτικό-ΑΕΙ. Και στη συνέχεια να κοροϊδεύουν την κοινωνία, γνωρίζοντας πώς να χτίζουν καράβια στην έρημο.

Επίσης ο Μήτσος περιμένει να του μαυρίζουν στο ξύλο τα παιδιά στο σχολείο, να τον σφάξει κανένα γουρούνι-οδηγός στον δρόμο, περιμένει ότι δεν θα ξεχρεώσει ποτέ κι ότι είναι δυνατόν να δώσει κανένα νησάκι στους Τούρκους για να ’χει το κεφάλι του ήσυχο και να κάνει νηφάλιες σκέψεις. Ήτοι

μη μου τους κύκλους τάραττε ή αλλιώς, εγώ θα τετραγωνίσω τον κύκλο;

Καθότι ο Μήτσος συνήθισε από το 2010 έως σήμερα στο λιγότερο –ποιος είμαι εγώ για να παίρνω καλό μισθό, να μη με κλέβει η Εφορία, να μη μου πίνει το αίμα η Τράπεζα, να μη με φτύνει στα μούτρα η προπαγάνδα– ποιος είμαι εγώ;

Ο Μήτσος είσαι, φίλε μου, κι αν δεν είσαι woke δεν είσαι τίποτα. Κι αν γίνεις woke, τότε θα αποτελειώσεις τον εαυτό σου μια και καλή.

Διότι Μήτσο μου, έγινες αυτό που είσαι επειδή ξέχασες αυτό που ήσουν.

"Είναι επειδή απογοητεύτηκα, ας πούμε, το 2015" μου λέει ο Μήτσος, "Μεγάλο το δίκιο σου, Μήτσο μου, αλλά από τον καναπέ σου δεν θα το βρεις" του λέω κι εγώ

απ’ τον δικό μου καναπέ… 

ΣΤΑΘΗΣ Σ.
23•X•2024

πηγή