Ένα πρωινό, ο Γερμανός βιομήχανος και ο φίλος του Έλληνας ψαράς σε ένα μικρό παραθεριστικό νησί κάθονται στην άκρη του σπιτιού, βλέποντας τη θάλασσα και τα πλοία που σαλπάρουν σιγά και σιωπηλά.
– Καλημέρα Κυριάκο. Δουλεύεις σήμερα;
– Ναι, ήδη τελείωσα.
– Τι, είναι μόλις εννιά και μισή!
– Τελείωσα, είπα. Σήμερα η θάλασσα ήταν γενναιόδωρη. Μου πήρε λίγο να γεμίσω το δίχτυ.
– Αλλά τα Ψάρια;
– Αρκετά για την οικογένειά μου και κάποιους μεγαλύτερους που δεν έρχονται πια στη θάλασσα.
– Θα έβγαζες περισσότερα.
– Για να τα κάνω τι;
– Για να τα πουλήσεις και να βγάλεις λεφτά.
– Και γιατί;
– Για να αγοράσεις μια μεγαλύτερη βάρκα, με την οποία μπορείς να βγάλεις ακόμα περισσότερα ψάρια.
– Α… Και γιατί;
– Για να επιμελείσαι την περιοχή σου και να πουλάς σε πολλά εστιατόρια και μαγαζιά στην πόλη. Να βγάλεις πιο πολλά λεφτά και να διακοσμήσεις τη βάρκα ακόμα καλύτερα. Και να βγάζεις πιο πολλά.
– Α… Και τότε;
– Σε μια δεκαετία θα μπορείς να πάρεις κάποιους ναύτες να δουλεύουν για σένα.
– Και τί θα έκανα;
– Τότε θα ήσουν άνετος και θα καθόσουν στην άκρη του σπιτιού σου να θαυμάζεις τη θάλασσα.
– Αα! …Μα αυτό κάνω και τώρα!
Lemmy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)