Πεζός και ξένοιαστος παίρνω τον ανοιχτό δρόμο,
Είμαι υγιής και ελεύθερος, ο κόσμος απλώνεται μπροστά μου,
Ο μακρύς χωματόδρομος μπροστά μου όπου διαλέξω εγώ με πάει.
Εφεξής δεν ζητώ τύχη καλή, εγώ ο ίδιος είμαι τύχη καλή,
Εφεξής δεν κλαψουρίζω πια, δεν αναβάλω πια, δεν έχω ανάγκη τίποτα,
Αφήνω πίσω μου τις γκρίνιες των χώρων των κλειστών, τις βιβλιοθήκες, τα παράπονα και τις επικρίσεις,
Δυνατός και χαρούμενος ταξιδεύω στον ανοιχτό δρόμο.
Η γη μού είναι αρκετή,
Δεν θέλω πιο κοντά μου τους αστερισμούς,
Ξέρω πως είναι πολύ καλά εκεί που βρίσκονται,
Ξέρω πως επαρκούν γι’ αυτούς που εκεί ανήκουν.
(Μαζί μου πάντα κουβαλώ τα παλιά μου αγαπημένα φορτία,
Κουβαλώ γυναίκες και άντρες, τους κουβαλώ μαζί μου όπου κι αν πάω,
Κι ορκίζομαι πως μου είναι αδύνατον να τους ξεφορτωθώ,
Είμαι γεμάτος απ’ αυτούς, και κάποτε κι εγώ θα τους γεμίσω.)
Walt Whitman - H ανάσα του αιώνα
(μετάφραση Ελένη Ηλιοπούλου και Κατερίνα Ηλιοπούλου)
απόσπασμα από το "Το τραγούδι του ανοιχτού δρόμου"
Ο Walt Whitman ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς και ποιητές. Κυριότερο έργο του αποτελεί η ποιητική συλλογή Φύλλα Χλόης
via
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)