Τα παυσίπονα σκοτώνουν περισσότερους από ότι η ηρωίνη και η κοκαΐνη μαζί....

Σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου Μακ Γκιλ στον Καναδά, ο αριθμός των θανάτων λόγω χρήσης συνταγογραφούμενων παυσίπονων είναι υψηλότερος από όσους προέρχονται από υπερβολική δόση ηρωίνης και κοκαΐνης μαζί. Σε μια πρώτη ανάλυση της υπάρχουσας έρευνας, η ομάδα του Πανεπιστημίου έθεσε ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας: τη δραματική αύξηση των θανάτων που οφείλονται σε συνταγογραφούμενα παυσίπονα, τα οποία το 2010 προκάλεσαν περισσότερους από 16.000 θανάτους μόνο στις ΗΠΑ. Επί του παρόντος, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς έρχονται πρώτες και δεύτερες στην κατάταξη των χωρών ανά κατά κεφαλήν στην κατανάλωση οπιοειδών.

Ο Nicholas King από το Κέντρο Βιοϊατρικής Ηθικής της Ιατρικής Σχολής αναφέρει ότι η υπερβολική κατανάλωση παυσίπονων έχει τραβήξει την προσοχή των δημοσιογράφων και του Τύπου, αλλά ήθελαν να βρουν αδιάσειστες αποδείξεις. Στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν και να συνοψίσουν τα διαθέσιμα στοιχεία, ο King και η ομάδα του πραγματοποίησαν μια συστηματική ανασκόπηση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας, εξετάζοντας την επιστημονική βιβλιογραφία και περιλαμβάνοντας μόνο τις αναφορές που περιείχαν επαρκή στοιχεία.
Η ερευνητική ομάδα είχε στόχο να εξακριβώσει την αιτία που χιλιάδες άνθρωποι στις ΗΠΑ και τον Καναδά πεθαίνουν από χρήση παυσίπονων κάθε χρόνο και γιατί αυτό το ποσοστό παρουσιάζει σταθερή άνοδο τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Βρήκαν αποδείξεις για τουλάχιστον 17 διαφορετικούς καθοριστικούς παράγοντες θνησιμότητας που σχετίζονται με την αύξηση των οπιοειδών, όπως: ραγδαία αύξηση πωλήσεων και συνταγογράφησης οπιοειδών, αυξημένη χρήση ισχυρών, μακράς δράσης οπιοειδών όπως η μεθαδόνη και η οξυκωδόνη, συνδυασμένη χρήση οπιοειδών και άλλων (νόμιμων και παράνομων) ναρκωτικών και αλκοόλ καθώς και κοινωνικούς και δημογραφικούς παράγοντες.
Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι τα ευρήματα υποδηλώνουν μια περίπλοκη «επιδημία» για την οποία ευθύνες έχουν οι γιατροί, οι ασθενείς, το σύστημα υγείας αλλά και το κοινωνικό περιβάλλον.
Φυσικά, για ευνόητους λόγους, οι ερευνητές παραλείπουν να θίξουν ευθέως τις φαρμακοβιομηχανίες αναφέροντας απλά “το σύστημα υγείας” και αφού ρίξουν πρώτα την ευθύνη στους γιατρούς και έπειτα στους ασθενής (!).