Η λέξη «τρόικα», στη ρωσική γλώσσα, είναι το μεγάλο παραδοσιακό έλκηθρο που σέρνουν τρία άλογα, αλλά στην πραγματικότητα, και μεταφορικά στους καιρούς μας, μια ομάδα αποτελούμενη από τρεις αξιωματούχους, οι οποίοι συνιστούν συγκεκριμένη συλλογική ηγεσία.
Στην ιστορία καταγράφηκαν ονομαστές τρόικες, κάποιες από τις οποίες εδράζονται στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, όπως ήταν οι Στάλιν, Κάμενεφ και Ζηνόβιεφ (1923-1924) οι οποίοι είχαν δημιουργήσει κοινό μέτωπο εναντίον του Τρότσκι και οι Μολότωφ, Μαλένκωφ και Μπέρια, οι οποίοι ανέλαβαν από κοινού την εξουσία στην ΕΣΣΔ, στη μεταβατική περίοδο αμέσως μετά τον θάνατο του Στάλιν, το 1953.
Στις μνημονιακές μέρες της χώρας μας, ο όρος «τρόικα» παραπέμπει στα βαρύγδουπα ονόματα, που τα τελευταία χρόνια ασκούν πιεστικό και ασφυκτικό έλεγχο επί παντός επιστητού, και έχουν τον απόλυτο έλεγχο στα πολιτικά και οικονομικά πράγματα της Ελλάδας.
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα συμπαθητικά αλογάκια της ρωσικής τρόικας εδώ, μεταλλάχτηκαν ακολουθώντας τα σύγχρονα δεδομένα, και στις μέρες μας δείχνουν να έχουν κυριολεκτικά αφηνιάσει, με αποτέλεσμα οι υπουργοί μας να τρέχουν εναγωνίως να συμμορφωθούν με τις εντολές τους! Η μετάλλαξη φυσικά δεν περιορίζεται μόνον εδώ. Στη Ρωσία τα άλογα τραβάνε αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα την άμαξα.
Τα «άλογα» της σύγχρονης τρόικας, στη διαδρομή της χώρας μας, τα οποία συνδέθηκαν με το άρμα της εξουσίας ελέω των βαρύγδουπων πολιτικών και οικονομικών σχηματισμών όπου εργάζονται, απ’ όπου πήραν τη σχετική εντολή και τους οποίους αντιπροσωπεύουν, κρατούν σθεναρά τα ηνία στο άρμα της πατρίδας μας, οδηγώντας το όπου εκείνοι επιθυμούν, εάν βεβαίως γνωρίζουν τον προορισμό, κάτι για το οποίο δεν είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι, αφού και οι ίδιοι οι προϊστάμενοί τους ομολόγησαν ότι αγνοούν!
Και βεβαίως αυτόματα αναφύεται το ερώτημα ποιοι τραβούν τώρα το κάρο, αλλά μάλλον περιττή και αναμενόμενη η απάντηση, αφού είναι γνωστό ότι υπάρχουν κάποια εκατομμύρια ανίκανων για στοιχειώδη αντίσταση Νεοελλήνων προθύμων για αυτό το σκοπό.
Υποζύγια με τη μεταφορική έννοια του όρου που, τουλάχιστον στη δική μας περίπτωση, προσπαθούν εναγωνίως, με προσωπικό και οικογενειακό κόστος, να ικανοποιήσουν τις απαράδεκτες τακτικές και στόχους τους.
Η καινούργια μας κυβέρνηση, κάπου ένα χρόνο πριν, προσπάθησε για λόγους καθαρά επικοινωνιακούς, να σπάσει αυτή τη σχέση, να αποδομήσει την έννοια της λέξης «τρόικα», αντικαθιστώντας της με τον όρο «θεσμοί», όρος ο οποίος προέρχεται από το ρήμα «τίθημι», τουτέστιν αυτό που έχει τεθεί, αυτό που ισχύει ως δίκαιο πλέον, ως κανόνας δικαίου, ως νόμος.
Ένα σύστημα το οποίο διαθέτει τη δική του δυναμική κατάσταση, ηθική και νομική υπόσταση! Οι σύγχρονες κοινωνίες, έχουν ειδικούς νόμους, πολιτικούς, εκκλησιαστικούς και κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Πόσο καλύτερο παράδειγμα θα μπορούσαμε να φέρουμε, από το θεσμό της οικογένειας, άραγε;
Οι θεσμοί, όμως, είναι θεμελιώδεις αξίες και καταστάσεις οι οποίες δύσκολα υπόκεινται σε αλλαγές. Καθορίζουν τη στάση ενός εκάστου ατόμου αλλά και τη γενικότερη συμπεριφορά των μελών της κοινωνίας στην οποία ανήκουν.
Τα άτομα διέπονται από γραφτούς αλλά και άγραφους, τυπικούς και άτυπους θεσμούς, είναι όλα αυτά που πρέπει πρωτίστως να σέβονται, όπως πρέπει να ισχύει άλλωστε σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία.
Αλλά τώρα τι πρέπει να γίνει; Να σεβαστούμε τα μέλη μιας τρόικας εν πολλοίς απαράδεκτης, η οποία με αυταρχικό τρόπο πιέζει κάθε φορά κατά το δοκούν; Να σεβαστούν οι νεοέλληνες τι λοιπόν; Τις, εγνωσμένης (!) αξίας, επιστημονικές προσπάθειες που έκαναν και έφεραν τη χώρα μας έως εδώ;
Είναι περιττό να υπενθυμίσουμε τα δημιουργήματά τους! Είναι γνωστά. Μόλις πριν λίγες μέρες η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, ομολόγησε την πλήρη αποτυχία της σε θέματα που αφορούσαν τη χώρα μας, ενώ και σε κάποια άλλα βρίσκεται αντιμέτωπη με το νόμο. Όσον αφορά τα άλλα δύο μέλη της τρόικας, των άλλων «θεσμών» (!) δηλαδή, τι να πούμε πάλι;
Ο χώρος της ευρωπαϊκής ένωσης, εμφανώς, παραπαίει. Η Μεγάλη Βρετανία οδηγείται κατά φαινόμενα στην έξοδο, οι χώρες του Βίσεγκραντ χαράζουν δική τους πορεία, στην Ιταλία η οικονομία βρίσκεται σε μαρμαρυγή, έτσι για να αναφερθούμε σε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Μετά απ’ όλα αυτά, είναι αλήθεια δυνατόν να ονομάζουμε ‘θεσμούς’ τους αμφίβολης ικανότητας, τακτικής και με τους αδιαφανείς και άγνωστους επιθυμητούς στόχους, υπαλληλίσκους της τρόικας; Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματά τους στη χώρα μας κάθε άλλο παρά μας κατευθύνουν στο να τους αποκαλέσουμε χρησιμοποιώντας αυτόν τον όρο! Η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια!
Συντάκτης:
Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)