Το Καρναβάλι των Ζώων

Η πιο γνωστή σύνθεση του σπουδαίου γάλλου συνθέτη Καμίγ Σεν Σανς (1835-1921). Ο πρωτότυπος τίτλος στα γαλλικά είναι Le Carnaval Des Animaux και ο υπότιτλος Grande fantaisie zoologique. Μαζί με το Πέτρο και τον Λύκο του Σεργκέι Προκόφιεφ και τον Οδηγό Ορχήστρας για Νέους του Μπέντζαμιν Μπρίτεν, είναι από τα δημοφιλέστερα έργα κλασσικής μουσικής για παιδιά. Η διάρκεια του ποικίλλει από 22 έως 25 λεπτά.

Το Καρναβάλι των Ζώων, που παραπέμπει σε ένα φανταστικό ζωολογικό μουσείο, είναι μία ορχηστρική σουίτα, που αποτελείται από 13 εικόνες πλαισιωμένες από εισαγωγή και φινάλε. Οι τίτλοι τους:
Introduction (Εισαγωγή)
Marche royale du lion (Βασιλικό εμβατήριο του λιονταριού)
Poules et coqs (Όρνιθες και πετεινοί)
Hémiones (Ημίονοι)
Tortues (Χελώνες)
L'éléphant (O Ελέφαντας)
Kangourous (Τα Καγκουρό)
Aquarium (Ενυδρείο)
Personnages à longues oreilles (Πρόσωπα με μεγάλα αυτιά)
Le coucou au fond des bois (Ο κούκος στο πυκνό δάσος)
Volière (Περιστερώνας)
Pianistes (Πιανίστες)
Fossiles (Απολιθώματα)
Le cygne (Ο Κύκνος)
Finale (Φινάλε)

Το έργο γράφτηκε τον Φεβρουάριο του 1886 σ' ένα μικρό χωριό της Αυστρίας, στο οποίο ο Σεν Σανς περνούσε τις χειμερινές διακοπές του. Η παρτιτούρα είναι για ενδεκαμελές μουσικό σύνολο (δύο πιάνα, ξυλόφωνο, δύο βιολιά, τσέλο, κοντραμπάσο, πίκολο φλάουτο, κλαρινέτο, υδροκρυσταλλόφωνο), αλλά σήμερα το έργο ακούγεται και στην εκδοχή για ορχήστρα εγχόρδων.

Ανάλαφρο και χιουμοριστικό, το Καρναβάλι των Ζώων δεν έχαιρε της εκτίμησης του δημιουργού του, καθώς πίστευε ότι του θάμπωνε την εικόνα ως σοβαρού συνθέτη. Γι’ αυτό και απαίτησε να ακουστεί δημόσια μετά τον θάνατό του. Αυτό συνέβη στις 25 Φεβρουαρίου 1922, στο Παρίσι, δύο μήνες μετά τον θάνατο του Σεν Σανς.

Αποσπάσματα από το έργο έχουν χρησιμοποιηθεί ως μουσική επένδυση στις ταινίες και τηλεοπτικές σειρές:
Μέρες Ευτυχίας του Τέρενς Μάλικ (1978)
Φαντασία 2000 του Γουόλτ Ντίσνεϊ (2000)
Το καλοκαίρι του έρωτά μου του Πάβελ Παβλικόφσκι (2004)
Στο επεισόδιο The Perfect Storm της τηλεοπτικής σειράς The Simpsons (2007)
Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον του Ντέιβιντ Φίντσερ (2008).