Η εξέλιξις των πραγμάτων

Χτισμένο στην κορφή ενός λόφου. Σπασμένα μάρμαρα, κομμάτια από κολώνες, θραύσματα από μετώπες στη βάση των τοίχων. Ό,τι έμεινε από έναν αρχαίο ναό. Στα ριζά του λόφου ξεκινούσε ένα πυκνόφυτο δάσος. Όπου συνήθιζε να κυνηγάει η Άρτεμις και να ψήνει στα κάρβουνα τα σφάγια μαζί με την παρέα της. Παραδίπλα στο ποτάμι κάτι νύμφες έκαναν ολονυχτίς τα όργιά τους.

Όταν ήρθαν οι δικοί μας από τον Πόντο, βρήκαν ήδη μια μισογκρεμισμένη βουλγάρικη εκκλησία. Και την ανακατασκεύασαν στη θέση του αρχαίου ναού. Ήταν το ξωκλήσι του χωριού.

Στις 29 Ιούνη, Πέτρου και Παύλου, στοιχίζονταν όλοι οι χωρικοί πίσω από τον παπά. Παίρνανε τον φιδωτό χωματόδρομο ανάμεσα στα θερισμένα στάχια και ανέβαιναν σιγά σιγά τον λόφο. Άνοιγε η ξύλινη πόρτα, αεριζόταν η μικρή εκκλησία, γέμιζε από κόσμο. Η επόμενη θεία λειτουργία γινόταν σε έναν χρόνο. Στο ενδιάμεσο το ξωκλήσι παραδινόταν στη σιγή και στις σκιές.

Φήμες έλεγαν ότι ήταν στοιχειωμένο. Και διάφορες φωνές αντηχούσαν από μέσα. Αντρικές, γυναικείες, χαρούμενες, λυπημένες ή σαν να ρητόρευαν. Κάποιοι ορκίζονταν μάλιστα ότι άκουγαν πού και πού το καμπαναριό να σημαίνει πένθιμα.

Δεν ξέρω αν ήταν η Άρτεμις με τους συντρόφους της. Ή οι νύμφες με τους εραστές τους. Ή οι ψυχές των δύο κυνηγημένων ανταρτών του εμφυλίου που τους ξεπάστρεψε ο στρατός μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με τη πυρκαγιά του ’82 όλα άλλαξαν. Το ξωκλήσι γκρεμίστηκε συθέμελα. Ακόμη θυμάμαι τα φορτηγά να ξεφορτώνουν μπάζα στην κοίτη του ποταμιού.

Στη θέση του ξαναχτίστηκε με κανονικά θεμέλια και μπετά μια μεγαλύτερη εκκλησία. Οι φήμες έπαψαν εντελώς. Η θρησκευτική πομπή του Ιούνη δεν επαναλήφτηκε. Ένας πανύψηλος προστατευτικός τείχος χτίστηκε περιμετρικά της κορυφής του λόφου. Ένα άλλο οίκημα κατασκευάστηκε δίπλα στην εκκλησία, ύστερα ένα κιόσκι και στο τέλος ένας χώρος υποδοχής. Όλα αυτά από κοινού είναι τώρα μοναστήρι παλαιοημερολογιτών.

Πολύ αργά τη νύχτα, σχεδόν ξημερώματα ακούω την καμπάνα να σημαίνει για τον όρθρο. 

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης

 artinews