Και πώς να γιάνει η ψυχή από μακριά, Δίχως ανθρώπου άγγιγμα...

Λίλα Μήτσουρα

Και ξαφνικά αλλάζει η ζωή σου και η μόνη έννοια που έχεις είναι να μην πεθάνεις Εσύ και όσοι αγαπάς, όσους γνωρίζεις. Η μόνη σου έννοια είναι να ξαναβρεθείτε ζωντανοί όπως παλιά

Μα τίποτα δεν θα είναι όπως παλιά ξανά...

Όλες οι σκοτούρες της καθημερινότητας αρχίζουν να μοιάζουν τουλάχιστον αστείες. Μα τώρα, τώρα που παλεύεις να κρατήσεις το μυαλό και το σώμα σου υγιή, θες εκείνες τις σκοτούρες πίσω Εκείνες που σε τρέλαιναν τότε και που σου δημιουργούσαν ψυχοσωματικά προβλήματα. Θες τη ζωή σου πίσω. Εκείνη τη ζωή που δεν σου άρεσε τότε.

Πως αλλάζουν όλα... Πως τα ασήμαντα γίνονται σημαντικά. πως τα βαρετά και μονότονα γίνονται πεθυμιά και λαχτάρα...

Θες τη ζωή σου πίσω!!! ουρλιάζεις πίσω από μια μάσκα ιατρική. Πνιχτή βγαίνει η φωνή, ακαταλαβίστικη Δεν το ζεις αυτό εσύ σκέφτεσαι. Εφιάλτης είναι μες την νύχτα. Ίσως η ταινία που είδες σε επηρέασε αρνητικά. Θα ξυπνήσεις τώρα και όλα θα είναι όπως πριν. Θα σηκωθείς, θα ανασάνεις ανακουφισμένος που έβλεπες ένα κακό όνειρο απλά, θα σύρεις τα βήματα σου ως το μπάνιο. Το κρύο νερό θα σε ξυπνήσει τόσο ώστε να φτάσεις στην κουζίνα για να κάνεις καφέ. Και μόλις το μυαλό πάρει τις πρώτες στροφές, εσύ θα θυμηθείς ποιος είσαι τι κάνεις, τι έχεις να κάνεις σήμερα, τι δεν μπορείς να κάνεις, τι θα θελες, τι πρέπει... Θα γκρινιάζεις θα βαρυγκωμάς για την ζωή που ζεις και δεν θες.

Η καθημερινότητα σου.

Το άλλο ήταν όνειρο. Να σε κυνηγά ο χάρος και συ να κρύβεσαι.

Σενάριο ταινίας έτσι;

Μα δεν είναι όνειρο νυκτός, είναι η ζωή σου αυτή τώρα, να παλεύεις για να ζήσεις. Και συ ζητάς την μονότονη γκρινιάρα καθημερινότητα σου πίσω. Αρνείσαι να αποδεχθείς την πραγματικότητα, πως αυτό συμβαίνει σε σένα. Τρομάζεις στην ιδέα ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε σένα αλλά παντού. Πάει η ελπίδα σου, από που να κρατηθείς. Ούτε στον εαυτό σου δεν τολμάς να πεις ότι φοβάσαι.

Μα φοβάσαι. Πολύ. Φοβάσαι το αύριο, τι θα ξημερώσει η αυριανή μέρα. Ποιους θα έχεις ποιους όχι, αν εσύ θα υπάρχεις.

Σκέψεις σκέψεις σκέψεις...

Μέχρι να καταλάβεις ότι εδώ και τώρα έχεις να δώσεις μια μάχη για να κρατηθείς στη ζωή. Και από τη δική σου μάχη εξαρτώνται και άλλες ζωές. Εσύ είσαι ο ήρωας, εσύ η ελπίδα. Και δίνεις την σημαντικότερη μάχη της ζωής σου.

Για την ζωή.

Και η ζωή πρέπει να κερδίσει. Και θα κερδίσει, πάντα κερδίζει. Γιατί η δίψα αυτή είναι ανεξάντλητη.

Μη ζητάς πίσω μια ζωή που δεν σου άρεσε. Έχεις την ευκαιρία να κάνεις μια νέα αρχή, όπως την ονειρευόσουν παιδί. Έχεις την ευκαιρία να αγωνιστείς για ότι άφησες να ξεχαστεί. Έχεις να δώσεις μια μάχη για ότι σημαντικότερο υπάρχει.

Έχει μια ηδονή η θλίψη την ώρα που βουτάς μέσα της. Σαν να βουτάς σε θάλασσα βαθιά και ψάχνεις, ψάχνεις, να δεις ότι δεν ήξερες. Κράτα λίγη ανάσα από την βουτιά σου τούτη για να σε βγάλει στην επιφάνεια.

Μη φοβάσαι η αλμύρα έχει άνωση. Σαν την αλμύρα των δακρύων. Θα αναδυθείς θες δεν θες. Καθαρός, καινούργιος. Όλα τα ασήμαντα άστα να τα πάρει το νερό. Κολύμπα, βούτηξε στα αχαρτογράφητα νερά, μα κράτα λίγο οξυγόνο για τον ήλιο, για την ζωή, για τον διπλανό σου που δεν ξέρει κολύμπι.

Και αν νιώσεις πως κουράστηκες, πως χάνεις την δύναμη σου, άπλωσε το χέρι σου και πιάσε με. Θα αλληλοβοηθηθούμε. Σε τούτο το έργο ζωής, αυτό που θα κρατήσει τη ζωή ζωντανή είναι η ανθρωπιά. Εσύ είσαι ο μαχητής μη το ξεχνάς.

Εσύ είσαι μαχητής! Κάνε αυτό για το οποίο γεννήθηκες. Ζήσε...

             ******

Αποστειρωμένες αποστάσεις

Και αγκαλιές με μάσκα ιατρική

Και πώς να γιάνει η ψυχή

Από μακριά;

Δίχως ανθρώπου άγγιγμα

Δίχως την οσμή του δέρματος

Και τώρα καλείται η αγάπη

Να αποδείξει την δύναμη της

Καλείται σε τούτη την αρένα

Την πρωτόγνωρη

Να παλέψει η αγάπη με την απόσταση…

 Λίλα Μήτσουρα



via