Η ψυχή μου πεταλουδίζει στον ανθισμένο ουρανό
Κι εγώ ήμουν δεμένος μέσα στο Άπειρο Φως!
Κι ό,τι μου απόμεινε, το Ιδανικό
πετούσε κι αυτό προς κάποιο αστέρι.
Κάθομαι τώρα συντριμμένος και θρηνώ τ' όνειρό μου
Και ζηλεύω το ζηλευτό σκουλήκι εκείνο
που μες στη λάσπη πλάθει κι ελπίζει
μα που ποτέ δε θ' αξιωθεί τον ουρανό.
Μίκης Θεοδωράκης / 1943
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)