Παρέμβαση σε θέατρα ενάντια στο καθεστώς διαλογής θεατών.

Η "Πρωτοβουλία Ενάντια στο Υγειονομικό Απαρτχάιντ" με την συμμετοχή ατόμων από πολλές συλλογικότητες, πραγματοποίησε, το βράδυ του Σαββάτου 6 Νοεμβρίου 2021, παρέμβαση σε θέατρα της Αθήνας που απαγορεύουν την είσοδο σε μη εμβολιασμένους, εφαρμόζοντας έτσι τον νόμο Απαρτχάιντ του κράτους και νομιμοποιώντας ναζιστικού τύπου λογικές. Από την Συσπείρωση Αναρχικών μοιράστηκε η παρακάτω προκήρυξη:

Η ΤΕΧΝΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

"Όταν νυχτώνει τα πουλιά δεν κελαιδούν", έλεγε ο ρεμπέτης Βαγγέλης Παπάζογλου, θέλοντας έτσι να εξηγήσει την συνειδητή απόσυρσή του από τα πάλκα, τον καιρό της Κατοχής.

Ο ίδιος, λίγα χρόνια πριν, είχε, επίσης, αποσυρθεί από την δισκογραφία, διαμαρτυρόμενος με αυτό τον τρόπο για την επιβολή λογοκρισίας από το καθεστώς Μεταξά, λέγοντας πως δεν θέλει τα τραγούδια του να τα κρίνουν "αμόρφωτοι άνθρωποι".

Το παράδειγμα του Βαγγέλη Παπάζογλου το αναφέρουμε γιατί θεωρούμε πως μπορεί να εμπνεύσει τον καλλιτεχνικό χώρο και να αντιδράσει με τον δικό του δημιουργικό τρόπο απέναντι: στο καθεστώς της βιο-τρομοκρατίας, στην προώθηση κρατικών διαχωρισμών με βάση τα πιστοποιητικά υγειονομικών φρονημάτων, στον κρατικά προωθούμενο κοινωνικό αυτοματισμό και στον κοινωνικό κανιβαλισμό και όλα αυτά ακολουθώντας το δόγμα του διαίρει και βασίλευε.

Θα πρέπει να κατανοήσουμε, πως τα λεγόμενα υγειονομικά μέτρα ουδεμία σχέση έχουν με την δημόσια υγεία αλλά στοχεύουν στον έλεγχο, την καταστολή, τον κατακερματισμό του κοινωνικού συνόλου σε εμβολιασμένους ή μη και στην ψευδή κατασκευασμένη εικόνα του ανεμβολίαστου ως το μέγιστο κακό. Πλανώνται, επίσης, όσοι νομίζουν πως τα μέτρα αφορούν μόνο τους ανεμβολίαστους, καθώς η αλληλεπίδραση μέσα στο κοινωνικό σύνολο είναι υπαρκτή και τελικά η καταστολή και ο έλεγχος αφορά όλους και όλες.

Δεν θα αναφερθούμε στον παραλογισμό των μέτρων αφού αυτός είναι προφανής, θα αναφερθούμε, όμως, στον παραλογισμό να παίζονται έργα ριζοσπαστών θεατρικών συγγραφέων, σε χώρους όπου τηρείται καθεστώς Άπαρτχαιντ. Θα ήταν ενδιαφέρον να ζούσε ο Ιονέσκο και να παρατηρούσε το θέατρο του παραλόγου, όχι από τον ίδιο, αλλά από το κράτος με ηθοποιούς τους θεατές μαζί με τους καλλιτέχνες.

Εάν, λοιπόν, δεν θέλουμε να συμμετέχουμε σ’ ένα θέατρο του παραλόγου που το ίδιο το κράτος έστησε, τότε ως ελεύθεροι άνθρωποι πρώτα απ’όλα και μετά ως καλλιτέχνες, ας εφεύρουμε τρόπους αντίστασης όπου η τέχνη όντως να απελευθερώνει και να πηγαίνει νου και πνεύμα μπροστά και όχι να επιβεβαιώνει κρατικά μέτρα Απαρτχάιντ με πρώτης και δεύτερης διαλογής ανθρώπων.

Συσπείρωση Αναρχικών

06/11/2021

πηγή