Τι κοινό έχουν οι υγειονομικοί και …τα χταπόδια;

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι στην Ευρώπη του 2022, όπου μέρα με την ημέρα γκρεμίζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα με κεντρικό αυτό της Αυτοδιάθεσης θα έχει εγερθεί ζήτημα δικαιωμάτων…των ασπόνδυλων

Ναι, καλά το διαβάσατε! Των Ασπόνδυλων! Γιατί μπορεί να έχουν επιβληθεί υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, να έχει καταστρατηγηθεί ο Κώδικας της Νυρεμβέργης, να έχουν καταπατηθεί άρθρα του Συντάγματος, να έχει περιπέσει σε αχρηστία ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας, όμως επικρατεί… μεγάλη αναστάτωση στους δημοσιογραφικούς κύκλους, καθώς «Οι νόμοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διέπουν την καλή διαβίωση των ζώων δεν ισχύουν για τα ασπόνδυλα και, παρ’ όλο που η Ισπανία εντείνει τη νομοθεσία της για την προστασία των ζώων, τα χταπόδια δεν πρόκειται να συμπεριληφθούν».

Πηχυαίος μάλιστα ο τίτλος της εφημερίδας Αυγής "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΗ / ΠΑΝΕΞΥΠΝΑ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ".

Εγώ τώρα τι να σχολιάσω; Ότι και οι υγειονομικοί είναι πανέξυπνοι, με σπουδές και εμπειρία ετών, και τώρα είναι χωρίς δικαιώματα; Ότι η δική τους Ιστορία έχει αποκλειστεί από τα Μέσα Μαζικής Ύπνωσης; Ότι η δική τους φωνή φιμώνεται;

Τι κι αν « κανείς δεν πρέπει να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση απάνθρωπη ή ταπεινωτική»; Εκείνοι έχουν χάσει την εργασία τους (πάει και αυτό το δικαίωμα), έχουν καταδικαστεί σε ασιτία (άρα στο μαρτύριο της πείνας και του αργού θανάτου).

Τι κι αν κανείς δεν μπορεί να υποστεί προσβολές της τιμής και της υπόληψής του; Εκείνοι λοιδορήθηκαν και κατηγορήθηκαν ως αντιεμβολιαστές (πολύ αστείος αυτός ο κούφιος όρος τελικά!), ως ριψάσπιδες , ως αρνητές της επιστήμης τους (από κάποιον που άλλα γράφει στη διατριβή του κι άλλα εφαρμόζει στην πράξη)….

Τι κι αν ο καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο; Εκείνοι και η άποψή τους εκδιώκονται από παντού, ενώ για τη διαφορετική επιστημονική τους γνώμη έχουν τεθεί σε αναστολή εργασίας χωρίς μισθό και ασφάλεια.

Τι κι αν κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας; Τι κι αν η κοινωνία […] έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του; Εκείνοι έχουν χάσει ακόμα και την ασφάλισή τους, με τον ελληνικό λαό και τους επίσημους φορείς να βρίσκονται σε μια «καταθλιπτική ομοφωνία» μετά την «εκκωφαντική σιωπή» των προηγούμενων μηνών.

Τελικά φαίνεται ότι το Ελληνικό Κράτος (ή καλύτερα καθεστώς) επέλεξε και για τους υγειονομικούς του έναν «θάνατο στο κλουβί». Παραφράζοντας το άρθρο για τα συμπαθέστατα – και νοστιμότατα – ασπόνδυλα θα λέγαμε :

"Γιατί κανείς δεν θα μας πει για την τεράστια πολιτισμική καταστροφή που θα αφήσει πίσω της η δίωξη της επιστημονικής γνώσης και η κατάργηση του Αυτεξουσίου…

Γιατί κανείς δεν θα βάλει στο τραπέζι το τεράστιο ζήτημα βιοηθικής που προκύπτει από τις ακατάσχετες και ακόρεστες ορέξεις του ολοκληρωτικού καθεστώτος , που θέλει να φάει τα πάντα τρώγοντας ουσιαστικά το μέλλον του λαού".

Και όσο η Βρετανία συνεχίζει την προσπάθεια, ώστε οι αστακοί και τα χταπόδια να ενταχθούν στο νομοσχέδιο ως συναισθανόμενα ζώα, οι υγειονομικοί μας – αυτοί οι συναισθανόμενοι άνθρωποι- θα παραμένουν στους δρόμους παλεύοντας για τα Αυτονόητα, για αυτό που κάποιοι αναγνωρίζουν στα ασπόνδυλα όχι όμως και στα σπονδυλωτά.

Το μόνο καλό είναι ότι στην περίπτωση των υγειονομικών «Αυτή είναι μια ιστορία που οι πρωταγωνιστές της μπορούν να μας την πουν, γιατί έχουν φωνή να την πουν».

Ας γίνει η κοινωνία η φωνή τους! Ας γίνει η κοινωνία η ασπίδα τους. Γιατί μέχρι τώρα εκείνοι στάθηκαν η ασπίδα των πολλών! Ας μην τους αφήσουμε μόνους!

Αγγελική Παπαζάνη

 

Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει στον συλλογικό τόμο «Διδακτική της Νεοελληνικής Γλώσσας» των Εκδόσεων Γρηγόρη, ενώ τους τελευταίους μήνες αρθρογραφεί συστηματικά για θέματα της επικαιρότητας. Είναι μητέρα τριών παιδιών .

 

πηγή