"Εκβάτανα και Σούσα"…

Στο βιβλίο του "Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας" (καθώς και στο "Η Δύναμη της Γεωγραφίας") ο Τιμ Μάρσαλ παρουσιάζει τη γεωστρατηγική και γεωπολιτική υπόσταση του Ιράν. Όπως κάνει και για μια μεγάλη σειρά κρατών και περιοχών στον πλανήτη.

Μπορεί λοιπόν το Ιράν να κατακτηθεί;

Το ερώτημα τίθεται διότι το θέτει το Ισραήλ στις ΗΠΑ.

Το Ισραήλ, όπως λέει ο Κώστας Γρίβας σε άρθρο του στο SLpress, θεωρεί την εκμηδένιση του Ιράν ως την τελική λύση για τη δική του επιβίωση.

Μπορεί λοιπόν να κατακτηθεί το Ιράν με στρατιωτική εισβολή; Μπορεί να διαμελισθεί; Μπορεί να ανατραπεί το Σιιτικό καθεστώς και να αντικατασταθεί με ένα φιλοδυτικό;

Οι απαντήσεις και στα τρία ερωτήματα αποδεικνύουν ότι ο στρατηγικός στόχος του Ισραήλ όχι μόνον είναι ανέφικτος, αλλά και ότι παγιδεύει τη Δυτική πολιτική (των ΗΠΑ και των συμμάχων τους) σε ένα διαρκές αυτεπίστροφο. Σε ένα αδιέξοδο με τρομακτικό κόστος.

Το ανάγλυφο του Ιράν με τους τεράστιους ορεινούς όγκους στον βορρά, κάνει τη χερσαία κατάκτησή του, και ανεξαρτήτως της ισχύος του στρατού του, απλώς αδύνατη. Αν στο Αφγανιστάν συνετρίβησαν τρεις υπερδυνάμεις (Βρετανία, Σοβιετική Ένωση, ΗΠΑ), στο Ιράν κάθε εισβολέας θα είχε την τύχη όλων των προηγούμενων – θα έφευγε κυνηγημένος.

Οι Πέρσες είναι ένας αρχαιότατος λαός που, με πλήρη επίγνωση της ταυτότητάς του, έχει διαχειριστεί τον εαυτό του μέσα στους αιώνες και την πολυκύμαντη λειτουργία της Ιστορίας.

…………..

Καμία Δύναμη σήμερα, όπως οι ΗΠΑ, δεν θα μπορούσε να καταλάβει στρατιωτικώς το Ιράν – το μέγεθος και ο λαός αυτής της χώρας (χώρια η στρατιωτική του ισχύς) δεν το επιτρέπουν.

Αυτό σημαίνει ότι ούτε βίαιο διαμελισμό μπορεί να υποστεί το Ιράν ένεκεν των μειονοτήτων που περιέχει (Κούρδοι, Βαλούχοι, Τουρκμένιοι, Αζέροι και Αρμένιοι) – τουλάχιστον όχι υπό το σημερινό του καθεστώς. Όπως ούτε υπό το προηγούμενο, άλλωστε η Περσία ονόμασε εαυτήν Ιράν το 1935, ακριβώς για να συμπεριλάβει τις μειονότητές της στον κορμό της. Δηλαδή το 40% περίπου του πληθυσμού της. Το τρίτο λοιπόν που απομένει στη στρατηγική του Ισραήλ είναι να επισυμβεί πολιτική αλλαγή στο Ιράν. Ως διά μαγείας; Μάλλον δύσκολο! Εξ αιτίας της δικής του πολιτικής (όπως και εκείνης των Δυτικών συμμάχων του); Μάλλον δυσκολότερο.

Αν λοιπόν η στρατιωτική κατάκτηση είναι αδύνατη, αν ο διαμελισμός του Ιράν προϋποθέτει αλλαγή του καθεστώτος του, και αν η αλλαγή του καθεστώτος «κείται μακράν»,

τότε σε τι συνίσταται η στρατηγική του Ισραήλ για την «τελική λύση», δηλαδή τη συντριβή του Ιράν;

Αυτή η στρατηγική, με τους Αμερικανούς συνενόχους για αυτήν ή εγκλωβισμένους σε αυτήν, συνεπάγεται έναν διαρκή πόλεμο – έναν πόλεμο στον αιώνα τον άπαντα. Κάτι επίσης αδύνατον. Διότι ένας τέτοιος πόλεμος λαμβάνει αναγκαστικώς υπαρξιακά χαρακτηριστικά.

Ακόμα κι αν παραγνωρίσουμε τις συμμαχίες ή την «εγκάρδια συνεννόηση» του Ιράν με χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία κ.ά., ακόμα κι αν το Ιράν είναι μόνο του ή απομείνει μόνο του, δεν μπορεί να εξαφανίσει τον εαυτό του μετά 2.500 χρόνια. Αντιθέτως το μόλις 70χρονο Ισραήλ κινδυνεύει να αυτοκαταστραφεί επιμένοντας σε έναν αέναο πόλεμο εναντίον όλων (ενίοτε εναντίον και των συμμάχων του).

Οι Εβραίοι είναι ένας επίσης αρχαίος λαός και για αυτό πολλοί Ισραηλινοί σήμερα αντιλαμβάνονται τον υπαρξιακό κίνδυνο που διατρέχει το νεοσύστατο κράτος τους, όχι μόνον από την εχθρότητα που προκαλεί στους άλλους, αλλά και διά της απρονοησίας που επιδεικνύει για τον εαυτό του.

Ουδείς δύναται να νικάει διαρκώς σε έναν ατέρμονα πόλεμο – μόνον ο Χίτλερ πίστεψε ότι το Ράιχ θα διαρκέσει χίλια χρόνια και διήρκησε μόλις 12, ματωμένα και αισχρά.

Το Ισραήλ εφαρμόζει κατά των Παλαιστινίων ναζιστικές μεθόδους γενοκτονίας. Επιδεικνύοντας μια αλλόφρονα ναζιστική πολιτική εναντίον τους, πλην όμως αδιέξοδη – τι θα τους κάνει τους Παλαιστίνιους; Θα τους εξορίσει; Πού; Θα τους εξοντώσει; Σε πόσες δεκαετίες; Με τι κόστος;

Και αν το Ισραήλ «θέλει» μια τέτοια τρέλα εναντίον των Παλαιστινίων, τι τρέλα το έχει κυριεύσει κατά των Περσών; Τι θα τους κάνει; Θα τους εξορίσει στα βουνά τους; Θα τους εξαφανίσει από προσώπου γης;

Το ίδιο και οι Αμερικανοί!

Διότι εδώ δεν διακυβεύεται η νίκη ή η ήττα σε έναν πόλεμο, αλλά ένας αέναος πόλεμος έως το τέλος όλων.

ΣΤΑΘΗΣ Σ.
3•X•2024

πηγή