Μπορεί το πολιτικό να τελεί σχεδόν σε εξαφάνιση και να συμπαρασύρει και το κοινωνικό αλλά πάντα λειτουργεί αταβιστικά μέσα στην κοινωνία ένα περιεχόμενο πολιτικό-κοινωνικού συνενεργητισμού.
Είναι αυτό που ο Καστοριάδης το είδε ως "αυτονομία", πρόκειται για το νεκροθάφτη των πολιτικών εξουσιών οι οποίες λειτουργούν ως σκιές.
Στη νέα όμως πολιτική πραγματικότητα που διανύουμε και ονομάζεται "διαπολιτική" τίποτε δεν αναδύεται ως γεγονός πολιτικής εξέλιξης, όλα εξαφανίζονται και αντικαθίστανται στην απροσδιόριστη αναπαραγωγή της προσομοίωσης τους.
Έτσι ο πρωθυπουργός εμφανίζεται ως εάν να είναι πρωθυπουργός, το ίδιο και οι υπουργοί ως εάν να υπουργεύουν ενώ στην πραγματικότητα, πρωθυπουργός και υπουργοί αποτελούν εντεταλμένους υπαλλήλους της παγκοσμιοποιημένης διακυβερνητικής σκηνής.
Όλα γίνονται "διαπολιτικά" (είναι όρος που χρησιμοποιείται από τον Ζαν Μπωντριγιάρ) αποφάσεις, ενέργειες, προθέσεις, υπεσχημένα, κλπ, όλα αποτελούν απορφανισμό του πολιτικού. Δηλαδή έχουν τεθεί στη τροχιά πέραν των παραγωγικών σχέσεων και πολιτικών αντιφάσεων, αυτονομούμενα σε μια φόρμα κυμαινόμενη, εκστατική, και μαζί κυβευτική, στροβιλιζόμενα γύρω από στην εικόνα τους.
Βλέπετε έτσι, ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι μόνο η εικόνα του πρωθυπουργού και τίποτε άλλο. Αποτελεί το πολτοποιημένο ίδιο του τίποτα. Το ίδιο και οι υπουργοί του αποτελούν τα πιο συμπυκνωμένα ανέκδοτα.
Είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του δεν μπορούν να κοιτάξουν τον κόσμο στις εξόδους τους στα μάτια, κοιτάζουν μόνο τη διάμετρο του καθρέφτη τους.
Ο κ. Μητσοτάκης αρέσκεται στη θαυματοποιία και μαζί με τους πιστούς του υπουργούς στην παραπολιτική ρητορεία, στον συκοφαντικό λόγο (όχι των πολιτικών του αντιπάλων εντός του κοινοβουλίου, αλλά των πολιτών που αντιστέκονται στις πολιτικές του) και στον ψευδοεπιστημονισμό.
Έχει βάλει και πάλι μπροστά τις μηχανές πριν καλά – καλά τελειώσει το καλοκαίρι της αναμφίλεκτης εκβιαστικότητας αναφορικά με τους εμβολιασμούς. Κλιμακώνει και πάλι μαζί με τους επιδοτούμενος τηλε-γιατρούς εναντίων των δημοκρατικών ελευθεριών και της συνταγματικότητας.
Τηλε-γιατροί, πρωθυπουργός και υπουργοί, κατασκευάζουν τον εχθρό, την απειλή, το κακό, που δεν είναι άλλο από τους ανεμβολίαστους πολίτες. Μόνο που στο παραμύθι ο δράκος παραμένει και δεν είναι οι ανεμβολίαστοι αλλά ο ιός.
Το εμβόλιο δεν αποτελεί πανάκεια, δε θεραπεύει. Το Ισραήλ μια χώρα με τους περισσότερους εμβολιασμένους έκανε το πείραμα και επεδείχθη ότι ο ιός δε σταματά με τους εμβολιασμένους και ως εκ τούτου διέκοψε την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Το ίδιο πείραμα το είδαμε και στην Αγγλία και στις Σεϋχέλλες και στη Χιλή. Στη Γερμανία 11 από τα 16 ομοσπονδιακά κρατίδια κλείνουν τα εμβολιαστικά τους κέντρα και ο εμβολιασμός μεταφέρεται στους γιατρούς της γειτονιάς μόνο που ακόμη και οι ιδιωτικοί γιατροί της γειτονιάς εγκαταλείπουν την εμβολιαστική εκστρατεία. Ενώ ο κυβερνήτης της Φλόριντα Ron DeSantis διαθέτει δωρεάν για όλους τη θεραπεία των μονοκλωνικών.
Και εδώ στη χώρα της ιδεοφαγίας όπου όλα καταναλώνονται βουλιμικά και δοξολογείται η χωματερή του χρόνου (δηλαδή η αμνησία), με ένα πείσμα αδιάλυτο ο έλληνας πρωθυπουργός επιδίδεται σε μια μονομαχία με τους ανεμβολίαστους πολίτες που αποτελεί εκ μέρους του μια θέληση για δύναμη απαιτώντας από εκείνους μια θεληματική υποτέλεια.
Ή δέχεστε να κάνετε το εμβόλιο ή σας εξαφανίζω. Άφοβη ομολογία της εξουσιαστικής δύναμης.
Ο Μακιαβέλι έγραφε πως όταν ο ηγεμόνας γνωρίζει ότι ο λαός έχει δίκιο και η εξουσία του είναι πιεσμένη τότε ο ηγεμόνας γίνεται τόσο σκληρός σαν πεινασμένος λύκος.
Ο κ. Μητσοτάκης ψάχνει πως να ξανασυνθέσει το σπασμένο αφήγημά του για καθολικό εμβολιασμό και βρήκε το σαθρό επιχείρημα της ατομικής ευθύνης και της συλλογικής υπευθυνότητας.
Ας τους πούμε λοιπόν και ας το μάθουν, ότι το σαθρό επιχείρημα της ατομικής ευθύνης του πολίτη παραμένει σε αναστολή επειδή η συμμετοχή του στην εξουσία είναι ανύπαρκτη. Ο λαός είναι απόκληρος των ευθυνών αφού έχει παραδώσει γη και ύδωρ στην εξουσία.
Η ευθύνη αποτελεί αντικατοπτρισμό της εξουσίας στον πολίτη. Την ευθύνη την έχει η κεντρική εξουσία και όχι ο πολίτης. Ουσιαστικά γίνεται κάλεσμα στον πολίτη μέσα από μια μετατροπή – αντιμετάθεση – αντιστρεπτότητα, για μια περαιτέρω καταπίεση και καταστολή.
Όταν αναφέρεται ο κ. Μητσοτάκης στο σαθρό επιχείρημα της ατομικής ευθύνης, θέλει να υποστηρίξει την αυξανόμενη ατομική απάθεια του πολίτη που οφείλει να δείχνει στα μέτρα που εκείνος του επιβάλει. Και όταν αναφέρεται στη συλλογική υπευθυνότητα αναφέρεται στη συλλογική παθητικότητα.
Έτσι η ατομική ευθύνη αποτελεί επιτακτική απαίτηση σε έναν μη ισότιμο νομέα (δηλαδή στον πολίτη) ο οποίος καλείται για μια ακόμη φορά να γίνει πιο υποχωρητικός. Πρόκειται για ένα καθαρό παιχνίδι που στηρίζεται σε ένα σκηνοθετημένο lapsus judici (λάθος κρίση) με την αξίωση να γίνει καθολικό.
Την ευθύνη όμως την έχει εξολοκλήρου η κυβέρνηση που αρνείται να θεραπεύσει τους ασθενείς με φάρμακα, που αρνείται να δει ότι το εμβόλιο είναι ατελές.
Με αυτά και με άλλα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με μια ασύλληπτη δυνητικοποίηση παίζει το χαμό της ΝΔ. Τελικά εκείνος θα γίνει ο νεκροθάφτης της. Ας το καταλάβουν, η ΝΔ βρήκε τον εκτελεστή της.
Εξάλλου και οι άνθρωποι που έχουν μπει στην πλοήγηση όλων των καθορισμών όπως ο Απ. Δοξιάδης δήλωσαν προσφάτως την εξελικτική πορεία της ΝΔ.
Ναι λοιπόν είναι γεγονός αναμφισβήτητο, η ΝΔ αποτελεί πλέον κόμμα της πασοκικής σημιτικής εντερικής χλωρίδας, της ποταμίσιας αφόδευσης και της νεοφιλελεύθερης ακράτειας.
Το πολιτικό ορθό, και η πολιτική διαχείριση του κ. πρωθυπουργού είναι τα παραπάνω με μπόλικο υγειονομικό ταλιμπανισμό. Αλλά η χαμαίζηλη πολιτική του είναι καιρό στην εντατική, ωστόσο δυσκολεύεται ο ίδιος να το καταλάβει.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)