Διάλογος πρώτος

Σα να μην υπήρξαμε ποτέ κι όμως πονέσαμε απ΄ τα βάθη.
Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση
για το άρωμα των λουλουδιών τουλάχιστον.

Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει
χαρτοπαίζοντας με το θάνατο στα ψέματα. 

Και λέγαμε πως δεν έχει καιρό η αγάπη
να φανερωθεί ολόκληρη. 

Μια μουσική
άξια των συγκινήσεών μας
δεν ακούσαμε. 

Βρεθήκαμε σ΄ ένα διάλειμμα του κόσμου,
ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Θα σωθούμε από μια γλυκύτητα
στεφανωμένη με αγκάθια. 

Χαίρετε άνθη σιωπηλά
με των καλύκων την περισυλλογή,
ο τρόμος εκπλεπτύνεται στην καρδιά σας. 

Ενδότερα ο Κύριος λειτουργεί,
ενδότερα υπάρχουμε μαζί σας. 

Δεν έχει η απαλή ψυχή βραχώδη πάθη
και πάντα λέει το τραγούδι της υπομονής. 

Ω, θα γυρίσουμε στην ομορφιά
μια μέρα … 

Με τη θυσία του γύρω φαινομένου
θα ανακαταλάβει η ψυχή τη μοναξιά της.

Νίκος Καρούζος