"Μου λένε τώρα πως οι λέξεις αυτές δεν έχουν πια πέραση
Αλλά ποιος έχει τ’ ανάστημα για να με σταματήσει; Θα στραμπούλιζα τις λέξεις, αν χρειαζόταν"
Ζαν Φερά (ψευδώνυμο του Ζαν Τενενμπόμ),
Nuit et Brouillard, [Νύχτα και Καταχνιά], 1969
Ο Γάλλος δημοσιογράφος Daniel Schneidermann στο βιβλίο του "Βερολίνο 1933" παραθέτει, ύστερα από έρευνα, συγκλονιστικά στοιχεία για την "στάση του διεθνούς τύπου μπροστά στον Χίτλερ". Όπως καταγράφει ο Schneidermann, τόσο στα βιβλία τους όσο και στα τηλεγραφήματά τους, εκείνη την εποχή, οι ξένοι ανταποκριτές υιοθετούν συχνά τη ναζιστική δικαιολόγηση των εκτοπίσεων και των εγκλεισμών. Το ναζιστικό αφήγημα, αρχικά, διαβεβαίωνε ότι οι έγκλειστοι βρίσκονται εκεί που βρίσκονται για τη δική τους προστασία, για το δικό τους καλό, για να προφυλαχθούν από τυχόν "παρεκτροπές" των πολιτών.
Η κατασκευή αυτή χτίστηκε με ιδιαίτερη επιμέλεια, καθώς στο λεξιλόγιο της ναζιστικής γραφειοκρατίας, η Schutzhaft –κράτηση για λόγους προστασίας– δήλωνε τον εγκλεισμό κατόπιν διοικητικής απόφασης, δηλαδή χωρίς δίκη. Η προστασία, συνεπώς, υποτίθεται ότι παρέχεται από το κράτος για να προφυλαχτούν οι κρατούμενοι από την λαϊκή οργή. Φυσικά, με τον καιρό τα προσχήματα αυτά, που όσο τερατώδη και αν ακούγονται σήμερα τότε έκαναν μια χαρά την δουλειά τους, θεωρήθηκαν περιττά και ο συγκεκριμένος όρος αποκτά την πραγματική του σημασία: της προστασίας, αντιστρόφως, τώρα –του κράτους από τους υπόπτους σε βάρος των οποίων η «Δικαιοσύνη» κινδυνεύει να μη βρει στοιχεία!!! Οι «ύποπτοι» κρατούνται κατά το δοκούν, όχι επειδή υπάρχουν ή μπορούν να κατασκευαστούν ψεύτικες αποδείξεις ενοχής, αλλά, ακριβώς, επειδή δεν βρίσκονται «στοιχεία», επειδή δεν χρειάζονται «στοιχεία» (εβδομήντα και πλέον χρόνια αργότερα πλήθος κρατουμένων ως υπόπτων στο Γκουαντάναμο, αλλά και σε μυστικές φυλακές βίωναν τον ίδιο εφιάλτη).
Έτσι, όσοι κρατούνταν για λόγους προστασίας, οι Schutzhäfling δηλαδή, χωρίζονται σε πολιτικούς κρατούμενους, ομοφυλόφιλους και Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι «μαύροι» (επαγγελματίες κακοποιοί) και οι «πράσινοι» (αντικοινωνικοί) συμπεριλαμβάνονται στην κατηγορία των wahrungshäftlinge (κρατούμενοι σε καθεστώς προφύλαξης ή προστασίας, οι οποίοι έχουν τεθεί εκτός κοινωνίας για να εμποδιστεί η έκφραση των εγκληματικών ή απειλητικών για τη δημόσια τάξη τάσεων τους»). Το γερμανικό κράτος, όχι μόνο ήταν ορθολογικό στον τρόπο καταστολής, όχι μόνο διέθετε λαμπρούς επιστήμονες και «ειδικούς» στην υπηρεσία του, αλλά είχε την άνεση να εμφανίζει ως αναπόφευκτα και εμπνευσμένα για το «κοινό καλό» τα μέτρα πρόληψης και σωφρονισμού των «απειλητικών» για την κοινωνία «στοιχείων».
Η κρατική λογική στα ζητήματα αυτά περί «κάθαρσης» από τους κάθε λογής «μολυσματικούς» ή εν δυνάμει «μολυσματικούς», όχι μόνον δεν έχει αλλάξει ως προς το παραμικρό, αλλά προβάλλεται με ιδιαίτερη έμφαση ως αναπόφευκτη και ως εκ τούτου επιβαλλόμενη, όχι ως αναγκαίο κακό, αλλά ως καθολικά αποδεκτή σαν τέτοια ακριβώς. Η εξοικείωση, λοιπόν, της λεγόμενης κοινής γνώμης με την διαδικασία της «κάθαρσης» είναι εξίσου σημαντική, μια εξοικείωση που οδηγεί εύκολα στην συγκατάθεση, αλλά και στην συμμετοχή με διάφορους τρόπους.
Η εξοικείωση γίνεται με πολλούς τρόπους και καλύπτει ζωτικές κρατικές ανάγκες. Μια απ’ αυτές είναι η συσκότιση της αλήθειας, ενός γεγονότος ή πολλών γεγονότων που αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο και διατηρούν μια σχέση αλληλοεξάρτησης. Η «τραγωδία» λόγου χάριν της «πανδημίας» συσκοτίζει σύντομα μια άλλη τραγωδία, όπως αυτή της καταστροφής του περιβάλλοντος από τις πυρκαγιές, με τα ΜΜΕ να δίνουν ρεσιτάλ δυνατοτήτων εξαφάνισης σε μια αριστοτεχνική, πράγματι, οργάνωση της συλλογικής αμνησίας.
Και όμως, η επιχειρηματολογία δεν διαφέρει από εκείνη των λεγόμενων σκοτεινών εποχών. Οι ανεμβολίαστοι αποκλείονται σταδιακά από τους χώρους ή τις περιοχές που ορίζει το κράτος ως προστατευμένες, εκτοπίζονται «πρόσκαιρα» και μέχρι νεωτέρας από την κοινωνική ζωή των «κανονικών», δηλαδή των εμβολιασμένων, τίθενται επ’ αόριστον σε αναστολή εργασίας ή απολύονται, χαρακτηρίζονται ανεύθυνοι, εγκληματίες, ακόμη και δολοφόνοι, παρ’ ότι το μόνο που έχουν πράξει ή μάλλον δεν έχουν πράξει είναι να εμβολιαστούν. Ο στιγματισμός τους έρχεται βήμα-βήμα, η διαδικασία αποδοχής του έχει όλα τα χαρακτηριστικά, που περιγράψαμε προηγουμένως, η κοινωνική συμμετοχή στον «λιθοβολισμό» τους κρίνεται απαραίτητη, η εχθρότητα απέναντί τους αυξάνεται με το κράτος και τους μηχανισμούς προπαγάνδας να τους εμφανίζουν ως τους μοναδικούς υπεύθυνους για την οικονομική κρίση και για όλα τα δεινά που τυχόν εμφανιστούν.
Η μεθοδολογία, λοιπόν, είναι ακριβώς η ίδια. Στην αρχή εκτοπίζονται για το καλό τους και στην συνέχεια για την προστασία της δημόσιας υγείας, για να μην καταρρεύσει το σύστημα υγείας για την ομαλή λειτουργία του κράτους και την προστασία της οικονομίας, ταυτόχρονα «ειδικοί» τούς συνιστούν να επισκεφθούν ψυχολόγους, τούς χαρακτηρίζουν αγράμματους, εν τέλει σε κάθε περίπτωση «προβληματικούς». Η ψυχιατρικοποίηση των ανεμβολίαστων καλύπτει με τον παραδοσιακό τρόπο τις «ακραίες» κρατικές επιλογές, όπως αυτή του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Τι λένε, μ’ άλλα λόγια, οι «ειδικοί»; «Αφού δεν έχουν σώας τας φρένας πρέπει να τους προστατέψουμε, έστω και ακούσια, αφού δεν καταλαβαίνουν από «λογική» θα καταλάβουν με καταναγκασμό, με κάθε είδους πίεση και εκβιασμό…»
Οι εμβολιασμένοι νομιμόφρονες κερδίζουν το εισιτήριο για την «νέα» γη της επαγγελίας που υπόσχεται η κυριαρχία, οι ανεμβολίαστοι κερδίζουν σίγουρα έναν ζουρλομανδύα και βλέπουμε. Δεν υπάρχουν συνομωσίες, άρα σε λίγο μπορούν να μας πουν ότι δεν υπάρχει και κράτος!!! Η προπαγάνδα που μιλάει για «νέα κανονικότητα» στην ουσία μιλάει πρώτα απ’ όλα για νέους υπηκόους. Και όχι, δεν πρόκειται για πείραμα. Τα πειράματα έχουν γίνει προ πολλού, εδώ μπορούμε πλέον να μιλάμε για την εφαρμογή του σχεδίου, με την ρητή εντολή: κατά γράμμα…
Το ζήτημα δεν είναι υγειονομικό, κάτι που δεν πρόκειται να βαρεθούμε να επαναλαμβάνουμε. Η αποικιοποίηση των ανθρώπινων σωμάτων, είναι αδιαπραγμάτευτη για την εξουσία και τους «ειδικούς». Το κράτος και οι κολοσσοί της πληροφορικής οδεύουν αδιαπραγμάτευτα στον έλεγχο κάθε σωματοποιημένης κίνησης, με την τεχνητή νομιμοποίηση, την γενετική και την βιοτεχνολογία να συμπλέκονται πλέον ανεπιστρεπτί μ’ έναν απαράμιλλο τρόπο. Τα ψηφιακά υγειονομικά πιστοποιητικά μια απλή, απλούστατη κίνηση μοιάζει μ’ ένα ακόμα κλειδάκι που ξεκλειδώνει εύκολα τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο. Δεν είναι, όμως, το μόνο, ούτε το τελευταίο.
Τα ψηφιακά στρατόπεδα είναι προ πολλού εδώ, τα «προσωπικά» δεδομένα πουλιούνται και αγοράζονται, ανταλλάσσονται και επενδύονται με φρενήρη ταχύτητα, αλλά το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι χρησιμοποιούνται για να γιγαντώνεται ο «Μεγάλος Αδελφός». Ο ψηφιακός έλεγχος μέσω του Παγκόσμιου Διαδικτύου είναι προγραμματισμένος, όχι μόνο να ρουφήξει κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά να την ξεράσει πίσω με τέτοιον τρόπο, που δεν θα χαρακτηρίζεται πλέον ανθρώπινη.
Γι’ αυτό, πράγματι, πολύ σύντομα οι αποφάσεις και οι επιλογές του καθενός θα έχουν αποτελέσματα μη αναστρέψιμα, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Συσπείρωση Αναρχικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.