Η εικονική πραγματικότητα ελέγχει την πραγματικότητα…

 

Τα λόγια για όσα λέγαμε (από) παλιά τελείωσαν. Η πραγματικότητα είναι εδώ και βροντάει την πόρτα! Και μιλάει μια γλώσσα νέα και παλιά που την καταλαβαίνει ο καθένας όπως θέλει κι αναλόγως πώς βελάζει το μπροστοκρίαρο στο κοπάδι του.

Πλην Λακεδαιμονίων; –ε, και; οι Λακεδαιμόνιοι ουδέποτε ήταν αρκετοί. Κι όταν ενίοτε έκαναν τη διαφορά, συχνά γίνονταν το άλλοθι των Συβαριτών. 

Ήξεραν οι Συβαρίτες τι έρχεται; Ήξεραν! Λίγοι αλλά με δυνατές φωνές τούς φώναζαν εδώ και τρεις δεκαετίες ότι ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται πια την αστική δημοκρατία, ότι θα (ξανα)φθάσουμε στη Φεουδαρχία – και λοιπόν; Φθάσαμε! Ό,τι είπαμε, είπαμε, και παραλλήλως ο γέγονε γέγονε. Τώρα η πραγματικότητα βροντάει την πόρτα και καγχάζει, σε μπουκώνει μεταδημοκρατία, κανονικότητα, πράσινη ανάπτυξη – νέες παλιές λέξεις να φάνε και οι κότες. Λέξεις για κότες άλλωστε.

Αλλά και οι δικές μας λέξεις τοις κείνων ρήμασι πειθόμενες, έπεσαν στον βρόντο. Φωνάξαμε εναντίον του πολυπολιτισμού τους, του εθνομηδενισμού τους, φωνάξαμε για τις προπαγάνδες τους – και τώρα η πραγματικότητά τους βροντάει στις πόρτες και τις σημαδεύει με κίτρινα αστέρια, με κόκκινα αστέρια, με μαύρες προγραφές. Ό,τι είπαμε, είπαμε! Τώρα τι λέμε; Σε ποια γλώσσα μιλάμε, ποια γλώσσα ακούμε.

Ξεχαρβάλωσαν την εκπαίδευση, άλωσαν τα ΜΜΕ και τα ΑΕΙ, προσέλαβαν μισθοφόρους, δημοσιογράφους και διανοούμενους, νίκησαν στη Μαγνησία, νίκησαν στους Φιλίππους, εκπαίδευσαν ορδές πολιτικώς ορθούς οπαδούς, δεξιούς κι αριστερούς κι αλωνίζουν, βαράνε τις πόρτες κι ευαγγελίζονται τον θάνατο.

Κι όσοι δεν τους προσκυνάνε παίρνουν τα βουνά μέσα στα σπίτια τους, παίρνουν τα βουνά μέσα στην καρδιά τους κι ακονίζουν την ψυχή τους να μην παραδεχθούν την ήττα.

Έχει ξαναγίνει τέτοιο κακό;

Ναι, στον Μεσοπόλεμο – μάζες και ορδές ακολούθησαν τα τότε καινοφανή ραδιόφωνα των τεράτων, όπως τώρα ακολουθούν τα τέρατα μέσα απ’ το διαδίκτυο. Κι αν νικήθηκαν τότε τα τέρατα, νικήθηκαν στον Πόλεμο, στις μεθόδους και τους στόχους έμειναν ζωντανά έως την Παλινόρθωσή τους. Και έτσι, μετά τριάντα χρόνια απρόσκοπτης διακυβέρνησης, η πραγματικότητά τους βροντάει πάλι την πόρτα μας με απειλές, διαταγές, γαλιφιές και τετελεσμένα. Όμως α γέγοναν, γέγοναν, τώρα τι κάνουμε; Ποια γλώσσα μιλάμε, σε ποια γλώσσα σκεφτόμαστε; Ποιος ακούει ποιον;

Έγιναν "λάθη" με τα Μνημόνια, γίνονται «λάθη» με την Πανδημία, ζούμε ένα γιγάντιο ντεζαβού όπου ξεφυτρώνουν απ’ το παρελθόν και μας στοιχειώνουν όλα όσα σκότωσαν και ξανασκότωσαν, αφάνισαν κι αλάλιασαν μάζες και μάζες, πρόσωπα και πρόσωπα – πάνε τα «γένοιτο» τα θετικά και ευχετήρια, ο γέγονε γέγονε, τώρα τι κάνουμε;

Η Ιστορία ξέρει.

Οι κακοί μαθητές της Ιστορίας δεν ξέρουν.

Ανόλβιοι και μοιραίοι. 

ΣΤΑΘΗΣ Σ.
9•XII•2021

πηγή