όλο το χρόνο πετεινός και γάτος το Γενάρη!
"Όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε, τουλάχιστον στα αυτονόητα. Στο τι ζήτησαν πρώτα και πάνω απ’ όλα: Ζήτησαν αλήθεια και δικαιοσύνη. Και ταυτόχρονα δικαίωση των θυμάτων.
Ζήτησαν πάλι το αυτονόητο: ασφαλείς και σύγχρονες συγκοινωνίες για τη χώρα, μαζί με μία πολιτεία η οποία θα είναι ικανή να προστατεύει τους πολίτες της. Σίγουρα υπάρχει αμφιβολία. Είμαστε δημοκρατία. Υπήρχαν διαδηλωτές που ζήτησαν να πέσει η κυβέρνηση. Πιστεύω όμως ότι η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που διαδήλωσαν είχαν το αντίθετο αίτημα, να ανέβει ψηλότερα η Ελλάδα".Κυριάκος Μητσοτάκης, 5-3-2025
«Τόσο ο κ. Μητσοτάκης, όσο και η κυβέρνηση της ΝΔ, είναι πλήρως απονομιμοποιημένοι. Και επειδή, πράγματι, στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα, οφείλει να παραιτηθεί, ώστε να οδηγηθεί η χώρα στη μόνη δημοκρατική διέξοδο που υπάρχει, στις εκλογές».
Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, 13-3-2025
Το ερώτημα ακούγεται προβοκατόρικο. Ίσως και να είναι. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Όπως θυμόμαστε, λίγο πριν τις κινητοποιήσεις της 28 Φλεβάρη ο Πορτοσάλτε, μέσα από την …φιλόξενη για την ΝΔ συχνότητα του Σκάι, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου: «Η εβδομάδα είναι δύσκολη για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Γιατί από ό,τι βλέπω το σύνθημα είναι ‘‘να πέσει ο Μητσοτάκης” με κάθε τρόπο. Δεν γίνεται τόσο πολύ αναφορά στη Νέα Δημοκρατία όσο στο ‘‘να πέσει ο Μητσοτάκης”. Η προσπάθεια αναβίωσης της πλατείας έχει σκεπάσει την τραγωδία, την θλίψη του πένθους των ανθρώπων που έχασαν τα παιδιά τους. Δεν θα είναι όπως η προηγούμενη, που κατέβηκαν οικογενειάρχες ανεξαρτήτου κόμματος, φιλήσυχοι και εξωτερίκευσαν τη διαμαρτυρία τους προς την κυβέρνηση. Το σύνθημα την Παρασκευή είναι να ρίξουμε τον Μητσοτάκη να καεί η Αθήνα όπως το 2008, που η ανεπάρκεια του κράτους έφερε κάψιμο και λεηλασία».
Ήδη, βέβαια, από τις 3 Φλεβάρη, ιδιαίτερα αγανακτισμένος, προειδοποιούσε: «Να τον ρίξουμε τον Μητσοτάκη αν αυτή είναι η θέληση της κοινωνίας και των διάφορων συστημάτων και μέσα στην ΝΔ, αλλά φαντάζομαι έχουμε βρει και ποιος θα μας κυβερνήσει». Επομένως, αν «πέσει» ο Μητσοτάκης θα καεί η Αθήνα, ή ανάποδα, αν καεί η Αθήνα θα «πέσει» ο Μητσοτάκης, και θα επέλθει το χάος, γιατί δεν μπορεί να βρεθεί αντικαταστάτης του να κυβερνήσει, δεν υπάρχει «πολιτικό αφήγημα», δεν υπάρχει «ορατή πολιτική λύση», δεν υπάρχει ορατό «πολιτικό σχέδιο», το τέλος του κόσμου πλησιάζει… Άλλωστε με το ίδιο δίλλημα, Μητσοτάκης ή χάος, ορίστηκε το εκλογικό διακύβευμα το 2023 και ως προνομιακό πεδίο τέθηκαν για τον ίδιο και την κυβέρνηση του οι «κρίσεις», απέναντι στις οποίες αυτοπροβάλλεται ως η μόνη «λύση».
Οπότε, ποιο είναι το συμπέρασμα; Μητσοτάκης μέχρι να δύσει ο ήλιος.
Μια ενδεχόμενη πολιτική «αστάθεια», όπως έχουμε τονίσει, παρουσιάζεται ως η επόμενη απειλή στην αλυσίδα των «κρίσεων», οικονομικών, μεταναστατευτικών, υγειονομικών, ενεργειακών, επισιτιστικών, πολεμικών κ.ο.κ.. Η απειλή μιας ακόμη «κρίσης», «πιθανής ακυβερνησίας» συνδέεται εμμέσως πλην σαφώς με «εθνικούς κινδύνους»,και βέβαια με την διακύβευση της«κερδισμένης με κόπους κανονικότητας».
Όπως διαβεβαιώνει, επίσης και ο Μπάμπης Παπαδημητρίου (ο γνωστός Μπάμπης) μέσω της Liberal, «Η εκμετάλλευση όμως όλων αυτών των πραγματικών γεγονότων, από εκείνον ή εκείνους που θέλουν να πέσει ο Μητσοτάκης, δεν γίνεται επειδή έγιναν προφανέστατα λάθη τακτικής και ουσίας από την κυβερνητική πλευρά. Όσοι πελεκάνε τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας το κάνουν γιατί «δεν τον θέλουν πια». Οι δεσμοί συνεννόησης, που πάντοτε πρέπει να συντηρούνται, μεταξύ «κύκλων εξουσίας» έχουν διαρραγεί. Ένας κάποιος «επόμενος» πρωθυπουργός θα χρωστά πολλά σε όποιον ή όποιους θα έχουν βάλει το χεράκι τους για να πάρει τη θέση του Μητσοτάκη. Ιδίως στην κατάσταση που βρίσκεται η αντιπολίτευση. Γιατί, από μόνη της αυτή, είναι αδύνατον να τον κερδίσει.»
Πέστα, ρε Μπάμπη. Έτσι ανοικτά, δίχως φιοριτούρες. Πολιτική και επιχειρηματική μαφία αντί να διατηρούν τους δεσμούς «συνεννόησης», αντί να τα βρίσκουν μεταξύ τους ή με την επέμβαση μεσαζόντων, τι κάνουν, «πελεκάνε» τον Μητσοτάκη; Αλληλομαχαιρώνονται.
Και μ’ αυτά και μ’ αυτά τι θα συμβεί, ποιος είναι ο κίνδυνος; Αφού δεν τα βρίσκουν οι «κύκλοι εξουσίας», η «πολιτική αστάθεια» να «ρίξει» τον Μητσοτάκη, να ξεσπάσει πολιτική «κρίση», «τα Τέμπη, να αποτελέσουν εργαλείο στα χέρια δόλιων ανθρώπων», να φουντώσει η κοινωνική αναταραχή, «η πλατεία να έλθει σε ανοικτή ρήξη με τους θεσμούς» και αντί «να επέλθει η λύτρωση μέσω της δικαιοσύνης» να επικρατήσουν τα «υποχθόνια» σχέδια των ραδιούργων, που υποσκάπτουν την «σταθερότητα».
Και πως θα γίνει αυτό; Μέσω κινητοποιήσεων.
Σύμφωνα με έτερο άρθρο της Liberal, η κάτω πλατεία θέλει άμεσα αλλαγή στα πρότυπα της «άμεσης δημοκρατίας» και με αρχηγό την Καρυστιανού ή έστω την Κωνσταντοπούλου, ενώ η πάνω πλατεία έχει άλλα «σχέδια», δηλαδή, αλλαγή του Μητσοτάκη εν κινήσει, από την στιγμή που θα εξαναγκαστεί να παραδώσει την πρωθυπουργία σε εκλεκτό τους, πολιτικό ή επιχειρηματία… Θα θυμίσουμε, ότι πριν περίπου έναν χρόνο, στα τέλη Μαρτίου 2024, ο Μητσοτάκης μίλησε από το βήμα της βουλής για «νταβατζήδες», για «παράκεντρα» και για «φουσκωμένα πορτοφόλια», αλλά και για τα «αντιθεσμικά χτυπήματα της αντιπολίτευσης», που έχουν στόχο «να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση και τελικά την ίδια τη χώρα».
Ποιοι θέλουν, λοιπόν, να πέσει ο Μητσοτάκης; Έχουμε και λέμε.
Ο Συριζα, το Πασοκ, η Νέα Αριστερά, ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, ο Κασσελάκης, η Κωνσταντοπούλου, οι εθνικιστές, ο Κασιδιάρης, ο Σαμαράς, ο Βελόπουλος, ο Τραμπ («γιατί στήριξε τους Δημοκρατικούς»), οι Ρώσοι, («που τον έχουν ξεγράψει εδώ και καιρό»), ο Μαρινάκης, ο Βαρδινογιάννης, «συστήματα» μέσω στην ΝΔ κ.ο.κ..
Και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα…
Οι μόνοι που φαίνονται ικανοποιημένοι με την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αυτοί εκεί στο Περισσό, που αρκούνται να φωνάζουν το «Λαέ ακούμπα στις πλάτες του Κουτσούμπα», αφού διασκεδάζουν αρκούντως παρατηρώντας τα δημοσκοπικά «ερείπια» από τα οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν οι πάλαι ποτέ «σύντροφοι».
Όπως τόνισε ο καπετάν Κουτσούμπας, μιλώντας στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας, δεν συμφωνεί «ότι έχει επικρατήσει η άποψη ότι το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει», γιατί «ο λαός γνωρίζει ότι μόνο το ΚΚΕ έχει πρόγραμμα εξουσίας και διακυβέρνησης που βγαίνει έξω από τα ασφυκτικά πλαίσια της οικονομίας υπέρ του κεφαλαίου, της ΕΕ, του σημερινού συστήματος, με τον ίδιο τον εργαζόμενο λαό στο τιμόνι της οικονομίας και της εξουσίας. Είναι άλλο ζήτημα το αν έχει πειστεί για τη ρεαλιστικότητα και την αναγκαιότητα αυτής της πρότασης και σε ποιον βαθμό έχει πάρει την απόφαση να παλέψει για αυτή» (22-12-2024).
Ευτυχώς, δεν έχουμε φτάσει σ’ αυτό το σημείο «λαϊκής ωριμότητας»!
Οπότε, πάντα υπάρχει ελπίδα…
Κατά τ’ άλλα, μόνο χαρμόσυνα είναι τα νέα από τα υπολείμματα της πρώτης φορά αριστερής κυβέρνησης, αφού όπως ομολόγησε πρόσφατα και ο Καραμέρος του Συριζα «ήρθαμε σε κόμματα και σε λίγο θα βρισκόμαστε σε συλλόγους»… Αμήν και πότε.
και… στην αυλή μου τα πετά εις άλλος τα
σκουπίδια.!!!!!!»
Μάλιστα. Είναι, λοιπόν, πραγματικά (;) δύσκολο να παρακολουθήσει κάποιος το κινηματικό πρόταγμα, που καλεί σε «ρήξη με το καθεστώς Μητσοτάκη», και «ενάντια στην πολιτειακή εκτροπή» (sic!!!), που συντελείται ή εξελίσσεται…
Όπως έλεγε και ο Μαλατέστα, «Όποιος ακολουθήσει λάθος δρόμο δεν θα πάει εκεί που θέλει, αλλά εκεί που θα τον οδηγήσει ο δρόμος». Και εδώ πρόκειται για τον δρόμο της αντιπολίτευσης, τον δρόμο που ενδυναμώνει τα «εναλλακτικά» σενάρια διαχείρισης της εξουσίας, τον δρόμο που πριμοδοτεί ορισμένες εξουσιαστικές μερίδες έναντι άλλων, στ’ όνομα δήθεν της κοινωνικής οργής και αγανάκτησης για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.
Όπως γράφαμε παλαιότερα, το καλοκαίρι του 2009, «Είναι οι περίοδοι (όπως η παρούσα), όπου εκδηλώνεται μια γενίκευση της τάσης από μέρους των πολιτικών να αρνούνται κανόνες, οι οποίοι σε προηγούμενες καταστάσεις θεωρούνταν καθοριστικοί για την διασφάλιση της βιτρίνας και του κύρους της πολιτικής διαδικασίας και του συστήματος. Πρόκειται, για παράδειγμα, για την υποχρέωση σε άμεση παραίτηση ενός βουλευτή, υπουργού ή και πρωθυπουργού στην παραμικρή νύξη, η οποία ανέτρεπε ή επιβουλευόταν την επιβαλλόμενη εικόνα ηθικής που θα έπρεπε να τον περιβάλλει». (Εκλογές, πολιτική και Αναρχία, Διαδρομή Ελευθερίας φ. 85).
Θα θυμίσουμε, όμως επίσης, ότι ιδιαίτερα σημαντική πτυχή της πολιτικής είναι αυτή, που παρουσιάζεται ως συμβιβασμός και συναίνεση, ως «υποχώρηση» εμπρός σε μια πολιτική «απώλεια». Στόχος, εκτός της διαχείρισης των εξουσιαστικών αντιθέσεων, είναι να εξαπατούνται διαρκώς οι ευκολόπιστοι και να διατηρείται ανέπαφο το σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Σ’ αυτά τα πολιτικά παιχνίδια, οι αναρχικοί δεν συμμετέχουμε δια της πλαγίας οδού, δεν έχουμε καμία θέση, δεν είμαστε ουδέτεροι παρατηρητές, γιατί πολύ απλά στην πολιτική δεν υπάρχουν τέτοιοι και παραμένουμε απόλυτα εχθρικοί σε οποιονδήποτε κομματικό σχηματισμό, με ξεκάθαρο τρόπο, με ειλικρίνεια και σταθερότητα.
Και αν «Η Αριστερά και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη βρίσκεται σε πολιτική και στρατηγική κρίση», και αν «η αριστερά αδυνατεί να κάνει αντιπολίτευση»;
Ε, και λοιπόν; Τα νέα είναι χαρμόσυνα και μόνον χαρμόσυνα…
Α, και για να μην ξεχνιόμαστε. Χαιρετίζοντας το συνέδριο της ΝΔ, ο Νίκος Φίλης στις 23-4-2016, σημείωνε χαρακτηριστικά: «Η σύγχρονη αριστερά, κορμός της ευρύτερης δημοκρατικής-προοδευτικής παράταξης, παρά τις δυσκολίες της πορείας, έχει αναδειχθεί ως ο ένας πόλος της πολιτικής ζωής της χώρας, ανοικτός σε πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες, πολιτικά αντίπαλος προς την δεξιά οποιασδήποτε μορφής. Ταυτόχρονα όμως πολιτικά έτοιμος να αναζητήσει συγκλίσεις και συναινέσεις και με δυνάμεις του συντηρητικού χώρου, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα μείζονα θέματα της εθνικής πορείας μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο».
Όλοι μαζί στο ίδιο μαγαζί. Υπάρχει αντίρρηση;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)